Meer dan 150 arrestaties in Armenië bij protest tegen afstaan grensdorpen aan Azerbeidzjan
De Armeense politie heeft vanmorgen 156 demonstranten opgepakt die drukke straten in de hoofdstad Jerevan wilden blokkeren. Dat heeft de politie gemeld. Ze protesteren tegen het besluit van de regering om land af te staan aan buurland en aartsrivaal Azerbeidzjan als onderdeel van vredesbesprekingen.
De demonstranten waren van plan om belangrijke wegen te blokkeren in de Armeense hoofdstad Jerevan. Toen ze "weigerden om weg te gaan", werden de demonstranten opgepakt, zei de politie.
Er zijn momenteel geen wegen geblokkeerd in de hoofdstad, meldde de politie nog. "Intussen zijn alle opgepakte demonstranten ook vrijgelaten", aldus de politie.
Zoektocht naar vredesovereenkomst
In hun zoektocht naar een vredesakkoord zijn beide landen overeengekomen om land van Armenië af te staan aan Azerbeidzjan.
In maart ging de Armeense premier Nikol Pasjinian in op een verzoek van Azerbeidzjan om 4 grensdorpen in de regio Tavoesj terug te geven. Het gaat om dorpen die tijdens de oorlog in de jaren 90 door troepen uit Armenië in beslag waren genomen.
Protest tegen overeenkomst
Maar er is heel wat protest tegen deze beslissing, ook de afgelopen weken kwamen boze Armeniërs de straat op. Vorige week betoogden er zelfs tienduizenden mensen in de hoofdstad Jerevan.
Deze betogingen worden geleid door Bagrat Galstanian, een belangrijk figuur binnen de Armeense kerk. Hij beschuldigt de regering van premier Pasjinian van "overgave" aan Azerbeidzjan en het niet nakomen van de verkiezingsbeloften. Hij eist dat de premier aftreedt.
Waarover gaat het conflict tussen Armenië en Azerbeidzjan?
Armenië en Azerbeidzjan hebben een lange geschiedenis van conflicten. De ruzie over Nagorno-Karabach vindt zijn oorsprong in de vroege 20e eeuw. Kort na de Russische Revolutie in 1917 vochten ze al een oorlog uit om het gebied. Beide buurlanden werden als Sovjetrepublieken ingelijfd bij de Sovjet-Unie. Nagorno-Karabach werd door Stalin overgedragen van Armenië naar Azerbeidzjan om Turkije, grote buur van de Azeri's, gunstig te stemmen.
Maar al kort voor de val van de Sovjet-Unie, in 1988, escaleerden de spanningen tussen de 2 buurlanden. De inzet was Nagorno-Karabach, waar de Armeense bevolking de onafhankelijkheid opeiste. Armeniërs eisten dat de regio opnieuw deel zou uitmaken van Armenië, zoals dat vroeger.
Bij de val van de Sovjet-Unie in 1991 brak er een nieuwe oorlog uit tussen de nu opnieuw onafhankelijke staten Armenië en Azerbeidzjan. Tijdens het 3 jaar durende conflict stierven 30.000 mensen.
In 1994 tekenden de buurlanden een wapenstilstand. Wat niet hetzelfde is als een vredesverdrag. Het conflict is dus nog steeds onopgelost. De status quo bevalt geen van de partijen: de Armeense inwoners van Nagorno-Karabach willen hun aanhechting bij Armenië formeel maken, Azerbeidzjan wil de controle over het gebied terug.
Op dit moment hoort de regio officieel bij Azerbeidzjan, maar de Armeniërs regeren Nagorno-Karabach als 'autonoom', de facto onafhankelijk gebied. Meer dan een half miljoen Azeri's moesten vluchten uit het gebied tussen Nagorno-Karabach en de republiek Armenië.
Het verdrag blijft bovendien erg wankel. In 2016 en 2020 flakkerde het geweld in de regio opnieuw op. Rusland heeft toen bemiddeld om opnieuw een staakt-het-vuren tot stand te brengen. Daarna bleef alleen de smalle Latsjin-corridor als enige verbinding tussen Armenië en de regio over.
Eind vorig jaar startte het Azerbeidzjaanse leger een groot offensief om het gebied opnieuw onder controle te krijgen. Bijna 75 procent van de totale bevolking is de regio toen ontvlucht.