Feyenoord mocht even hopen op een punt in de Champions League, maar na 88 minuten viel de goal toch

De Champions League is een leerschool voor Feyenoord, een excursie over de verlichte boulevards van het Europees topvoetbal. Geen punt is gehaald, drie doelpunten staan tegenover dertien geïncasseerde treffers. De zo begeerde deelname aan het toernooi der toernooien voor clubs was ontaard in een vernederende rondgang, die het zelfvertrouwen uit het elftal zoog en de fysieke en mentale belasting deed opstapelen tot Euromast-hoogte.

Maar in het supermoderne Etihad Stadium mocht de ploeg van trainer Van Bronckhorst best tevreden zijn met zichzelf. In de slotfase geloofde Feyenoord zelfs in de zege, al was het doelpunt dan van de thuisclub: strakke pass Gündogan, mooie stift Sterling. De slotwedstrijd tegen Napoli, over twee weken in de Kuip, gaat alleen nog om eer en premie.

Het was dinsdag zo'n wedstrijd van een elftal dat veel kan maar niet zo heel veel wil op zo'n loze avond, tegen de ploeg die veel wil maar aanzienlijk minder kan. Dat het zover is gekomen, komt ook door de volledig scheefgegroeide financiële verhoudingen tussen de elite van Europa enerzijds en de subtop of middenmoot aan de andere kant van het spectrum. Als de elite niet zo heel veel zin of behoefte heeft om een topprestatie te leveren, is het net of het wel meevalt met de kloof tussen Universum A en Universum B. Dat is slechts schijn.

Veredeld moetje

Wat overigens niets wegnam van de prestatie van Feyenoord, want Feyenoord deed gewoon zijn uiterste best en maakte er het beste van. Feyenoord knokte, was geconcentreerd en oogstte sympathie. Het met een man of drieduizend aanwezige legioen zong de kelen schor. Voor de supporters was het een mooi uitje naar de typische voetbalstad, nadat ze niet welkom waren in Napels en de reis naar Charkov een hele onderneming was. Zo beleefden ze toch nog wat plezier aan de kampioenencompetitie, net als hun helden in rood, wit en zwart.

Het elftal uit Rotterdam speelde met een goed plan, gecontroleerd op de aanval, met volop beweging in de voorhoede, met de flankspelers Berghuis en Larsson alsmede gelegenheidsspits Boëtius. Het was jammer dat juist voorin net dat beetje vernuft ontbrak, dat in kansrijke positie juist de laatste, mogelijk beslissende pass te vaak fout was gegeven.

Manchester City - Feyenoord was een veredeld moetje, een wedstrijd tussen een ploeg die al is geplaatst voor de achtste finales, tegen de kampioen van Nederland met bij de aftrap maximaal kans op de derde plaats, mits alles zou meezitten. De koploper van Engeland, in de competitie superieur met acht punten voorsprong op United, tegen de nummer zeven van Nederland, die het winnen bijna is verleerd.

Ja, City voetbalde met zeven andere voetballers dan afgelopen weekeinde tegen Leicester, maar trainer Pep Guardiola heeft een kleine dertig voetballers van internationale allure tot zijn beschikking. Feyenoord miste, naast langdurig geblesseerden als Botteghin en Van der Heijden, aanvoerder El Ahmadi (geschorst) en spits Jørgensen, die niet helemaal fit was. Van de kampioensploeg deden alleen doelman Jones, Toornstra, Vilhena en Berghuis mee in de basis.

Feyenoord, op de rand van een sportieve crisis, toonde in elk geval lef en bezieling en kreeg voor rust zelfs een paar kansjes, onder meer toen doelman Ederson de bal iets te zelfverzekerd aannam en Boëtius bijna profiteerde, en ook toen Larsson naast schoot na een combinatie met Berghuis. Tapia en Van Beek vormden een uitstekend duo in het centrum achterin, Amrabat bewees opnieuw dat hij zeker in fysiek opzicht meekan met de top, Haps is een heerlijk bezielde back met fraaie rushes.

Aardige kansen

City viel met weinig tempo en overleg aan, in de verwachting dat toch wel een keer een doelpunt zou vallen. De druk nam allengs toe, zeker in de tweede helft, nadat Guardiola zowaar een paar keer openlijk zijn onvrede toonde. Een aardige kans voor Feyenoord ontstond na het uur, toen De Bruyne bij het strafschopgebied Berghuis omver kegelde en de gele kaart ontving die hem de laatste groepswedstrijd bij Sjachtar bespaart. Larsson schoot van achttien meter over. Touré, Agüero, De Bruyne en Bernardo Silva kregen redelijk tot goede mogelijkheden op 1-0, maar Feyenoord hield stand, ondanks het soms weer onzekere optreden van Jones.

Jørgensen viel zelfs in, met nog twintig minuten te spelen, vlak nadat Berghuis de bal van dichtbij via de vuisten van Ederson overschoot. Feyenoord zag het gedroomde punt vervliegen na de late treffer en neemt over twee weken afscheid van Europa. Misschien geeft het spel van dinsdag vertrouwen voor de parade over de straatjes van het Nederlandse voetbal, te beginnen zaterdag in Groningen.