Kathleen Cools al elf jaar gastvrouw van ‘Terzake’: “Dat mijn kinderen me soms echt misten, was me compleet ontgaan”

Terzake is bijna 25 jaar op de afspraak bij Canvas. Begonnen op 5 september 1994, en na een woelige periode heeft het de wind weer in de zeilen. Met afgelopen lente gemiddeld 166.500 kijkers scoorde het programma het beste voorjaar in vier jaar. Muziek in de oren van Kathleen Cools (54), die al terug is uit vakantie. “Vroeger was Terzake er in de zomer niet”, zegt ze. “Door een EK of WK voetbal. Of Olympische Spelen. Of we toonden aangekochte documentaires. Maar de directie wil inzetten op een actuaprogramma dat het hele jaar door te zien is. Ik merk ook dat mensen dat logisch vinden. Nieuws is er tegenwoordig 24 uur per dag. Alle dagen van de week. Je kan geen twee maanden meer forfait geven.”

Terzake heeft al vele gezichten gehad. Maar Cools, die haar debuut in 2007 maakte, lijkt nog niet op weg naar de uitgang. “Ik doe nu wat ik graag doe”, zegt ze. “Toen ik in 2013 een zijsprong maakte naar Reyers Laat, vond ik het fijn te dat ik iets anders mocht doen. Plots mocht ik mensen uit de showbizz of sport interviewen. Maar ik ben meer dan tevreden met de huidige Terzake.”

Ook de kijkcijfers zijn goed. De uitzending van 9 augustus haalde 261.000 kijkers, de hoogste Canvas-score in weken. Dat was nog niet zo lang geleden anders. Bij de restyling van Canvas in 2015 zette toenmalig netmanager Paul Peyskens Terzake naar de late avond. Gevolg: dieptepunten van amper 34.000 kijkers. “Dat was voor alle betrokkenen een moeilijke periode. Gelukkig heeft die niet lang geduurd. Toen de restyling niet aansloeg, werden we terug naar 20u verplaatst. Toch waren niet alle zorgen van de baan. Door de ingreep stonden Terzake en De Afspraak plots naast elkaar. Dat leek een vreemde constellatie.”

Hier en daar was te horen dat de twee in één titel zouden opgaan. “Maar het draaide anders uit. Men schonk ons alle vertrouwen en we kregen absolute vrijheid op inhoudelijk vlak. Dat was ons geluk. We gaven onszelf een duidelijk profiel, en mensen wisten weer wat ze aan ons hadden. Politici vonden het opnieuw interessant om te komen, omdat ze wisten dat ze bij ons hun punt konden maken. Misschien danken we de herwonnen kijkers ook onrechtstreeks aan de verkiezing van Donald Trump tot president en de discussie rond fake news. Terzake en bij uitbreiding de VRT is altijd een betrouwbaar merk geweest. Misschien beseften mensen wat ze misten.”

Bestaansreden

Anno 2018 staan Terzake en De Afspraak broederlijk naast elkaar. Ook dat programma won recent aan kijkers. “We hebben aangetoond elk onze bestaansreden te hebben. De Afspraak is de voorbije twee jaar meer gaan focussen op het opiniërende, terwijl wij nu kiezen voor het harde politieke verhaal. Liefst met een politicus, die uitleg geeft en verantwoording aflegt. Of we doen een pittig debat. Natuurlijk zitten we soms in elkaars vaarwater. Bij belangrijke momenten wil je de hoofdrolspeler in je eigen programma, en dan volgen er discussies. Maar we drijven dat niet op de spits. Als in Groen en sp.a een einde maken aan het Samen-project in Antwerpen, of als Tom Meeuws in opspraak komt, dan besef je dat beide programma’s daarop moeten inspelen, en dat sommige gasten beter tot hun recht komen bij ons of in De Afspraak. Dan gunnen we elkaar die gast ook.”

Frivoliteiten

De bijnamen van Kathleen zijn bekend: Kalasjnikov Cools of Cobra Cools. En ze zou mensen

voortdurend in hun uitleg onderbreken. Maar dat imago schudde ze van zich af. “In Terzake moet ik in een gesprek niet focussen op frivoliteiten, en ga ik zo snel mogelijk naar de kern. In Reyers Laat hing een lossere sfeer. Daardoor begon de kijker al snel met een andere blik naar mij te kijken. Tot op dat moment was ik voor velen de keiharde tante die politici vervelende vragen stelde. Ik was blij een ander register te mogen opentrekken. Ik heb het gevoel dat sinds Reyers Laat mensen op een andere manier naar mij als interviewster zijn gaan kijken. Niet dat dat het belangrijkste was. Maar ze konden beter plaatsen wat Annelies Beck en ik doen in Terzake.”

Ook voor Terzake komen de gemeenteraadsverkiezingen eraan. “De campagne is al van voor de zomer heftig bezig. Ik ben daar oprecht van geschrokken. Of er sprake is van verruwing? Men zegt dat vaak, maar de feiten spreken dat tegen. Ik herinner me nog hoe toenmalig SP-minister Louis Tobback de CVP-fractie in een interview een vreselijke kwal noemde. Mensen vergaten toen echter gauw zulke uitspraken. Rellen leefden enkel een paar dagen in de krant of in het parlement. Nu springt iedereen op een opvallende uitspraak dankzij de sociale media. Iemand als Theo Francken wist al voor de periode van Donald Trump wat voor een krachtig medium Twitter is, en kan dat als geen ander bespelen.”

Mawda

Collega Marc Van de Looverbosch liet zich vorig jaar in Gazet van Antwerpen over politici in de Wetstraat het volgende ontvallen: ‘Hoe meer ambras, hoe liever ik het heb.’ Voor een journalist is dat inderdaad toch smullen? “Soms nemen incidenten dergelijke proporties aan dat je er niet omheen kan. Denk aan de zaak-Mawda en sommige uitspraken van Bart De Wever. Of het debat rond de hoofddoek. Maar het is ook al gebeurd dat we zo’n Twitter-incident zien ontstaan, en meteen zeggen dat we niet mee op die kar springen. Je moet zo’n Twitter-rel in de juiste proporties zien.”

Kathleen Cools heeft drie zonen in huis. Geen van de drie wil in de voetsporen van moeder stappen, zegt ze. “De oudste twee studeerden rechten, en de oudste werkt al als advocaat. De jongste zit nog in de humaniora, maar heeft geen ambitie om studies journalistiek aan te vatten. Ook in de politiek hebben ze geen zin. Ze volgen het wel en discussiëren erover, en weten uit hun omgeving dat een groot deel van de jongere generatie is afgehaakt als het over politiek gaat. Ze vinden dat politici onvoldoende aan de burgers denken, en beslissingen nemen die hen niet ten goede komen. Ik vrees dat politici daar te weinig bij stilstaan.”

Door het werk gaf Cools vaak in het gezin niet thuis. “Enkele jaren geleden vertelde een van mijn zonen me plots dat hij me op sommige momenten in het leven echt had gemist. Dat was niet fijn om te horen, maar op het moment zelf had ik dat echt niet in de gaten.”

Omdat je zo gefocust was op de job? “Wellicht hè. Ik behoor nog tot de generatie die een job in de media alleen fulltime kon doen. Als jonge journaliste volgde ik voor de radio Europa en de Wetstraat, maar ik vond het ook verschrikkelijk als ik iets moest missen. Dan zouden er belangrijke dingen me ontgaan. Jongeren van vandaag zien dat soms anders. Er zijn er die parttime werken of reizen. Werk is voor hen niet alles in het leven.”