Kookploeg neemt afscheid van Chiro op warmste kamp ooit

‘Winter is coming’ staat te lezen op het T-shirt van Eric. “Al zal dat nog niet voor vandaag zijn”, lacht hij. Op de kampplaats in Helchteren, waar Chiro Jopi zijn tenten heeft opgeslagen, heeft de temperatuur de grens van dertig graden al overschreden. Zelfs de wespen worden er loom van.

Freddy, Marina, Hilde en Eric zijn volop bezig boontjes te prepareren voor het middagmaal. Dat doen ze buiten, onder de luifel, terwijl in de buurt een groepje jongeren met water speelt. “Dat is de belangrijkste activiteit tijdens dit kamp. Zo houden we de hoofden koel.”

Ventilator met ijs

Boris, een van de jonge koks die na dit kamp de pollepel overneemt, heeft samen met Tuur en Doni een machine ontworpen waarmee ze ook hoofden kunnen afkoelen. Op een grote, houten lepel monteerden ze een kleine ventilator. “Als je op de lepel een blok ijs legt, brengt die ventilator verkoeling”, legt Boris uit.

Nu mag hij nog spelen, volgend jaar staan Boris, Tuur en Freddy er alleen voor. Want de rest van de kookploeg houdt er na tien jaar mee op. “Het is mooi geweest”, zegt Eric. “We zijn bij de jongenschiro in de bres gesprongen toen de vorige kookploeg ermee ophield. Greet en Tit, die ons over enkele dagen komen vervangen, maakten eerder ook al deel uit van de kookploeg bij de meisjeschiro. Zij keerden na de fusie van beide Chiro’s terug.”

De koks zijn goed op elkaar ingespeeld. “Dat is niet moeilijk”, lacht Boris. “We hebben hier meer kookouders dan leden.” Dat is voor groepsleidster Tine het moment om wat publiciteit voor de Chiro te maken. “We hebben leiding te kort en kunnen zeker nog meer leden gebruiken. Wil je dat zeker in het artikel schrijven?”

Warm, maar wel frietjes

De leidingsploeg zorgt ervoor dat de kinderen zich zelfs op de warmste dagen geen moment vervelen, maar de kookouders waken erover dat ze tegen de warmte gewapend zijn. “We hebben grote blokken ijs die we in een grote pot water doen. Daar kunnen de leden hun drinkbussen vullen. Dat doen ze vaak”, zegt Guy. “Ik vind het ook onze grootste verdienste dat, zo lang wij kookouders zijn geweest, nooit iemand ziek is geworden. Geen diarree op dit kamp. Zeker nu letten we erop dat alle eten vers is en goed gekoeld blijft. We rijden gewoon wat vaker naar de winkel.”

Ook dit jaar staat er een barbecue op het menu, en friet in puntzakjes, ondanks de warmte. “Maar we geven geen warme chocomelk, alleen koude”, lacht Hilde. “En we vergeten ook nooit de vijfde maaltijd, voor de leiding.”

De kookouders kregen als afscheid een ovenwant, maar daaraan hebben ze op hun warmste kamp ooit weinig behoefte. “De kookouders maken ons geregeld nat”, zegt groepsleidster Tine, die passeert met een zwemband, om het idee te creëren dat ze in een zwembad ronddobbert. “Dat helpt, hoor”, beantwoordt ze ons hoongelach. “Al passen we de activiteiten wel aan. De daguitstap naar een zwemparadijs in de buurt hebben we verplaatst naar donderdag, omdat die als de warmste dag ooit wordt aangekondigd. Hopelijk is er dan nog plaats in het water.”