Pas op z’n 49ste verwelkomde Stef Bos zijn eerste kind met zijn Zuid-Afrikaanse vrouw Varenka, met wie hij afwisselend in Zuid-Afrika en in het Vlaamse Wachtebeke leeft nabij de Nederlandse grens. Kolja is intussen bijna veertien jaar oud, en er volgden er nog twee: Lorelei (11) en Vonkie (6).

“Mijn vaderschap is mijn kortste route tot nu toe”, vertelt Bos in Door de bomen. “Ik voel nu pas dat ik erin kom. Daarvoor was ik veel te veel praktisch bezig met die gasten om de boel drijvende te houden. Zo ging het de eerste tien jaar. Ik was wel een zorgzame vader, en ik was er ook en heb ze altijd in slaap gezongen. Ik heb alle dingen goed gedaan, maar of ik er echt emotionele connectie mee had? Ik verschuil me dan net zoals hier te veel in mijn hoofd.”

De grote verandering kwam er in januari 2022, toen zijn schoonouders een zwaar auto-ongeluk kregen, met twee van z’n kinderen op de achterbank. “Het was op weg naar Hermanus”, zei hij daar eerder over. “Een prachtige kustweg, maar die gaat steil naar beneden. Mijn schoonvader kreeg terwijl hij reed een acute hartaanval, en ze zijn met hun autootje de rots afgegaan tot aan de rand van de zee. Mijn schoonmoeder is overleden, maar mijn kinderen hebben het overleefd.”

Diepgelukkig

Kolja kwam echter zwaargewond uit het ongeluk. “De oudste moest vechten voor z’n leven”, zegt Bos in Door de bomen. “Dat heeft alles veranderd voor mij. Ik ben gewoon intens en diepgelukkig dat ze er nog zijn. Misschien zie ik ze juist daarom meer dan ooit, en begin ik gesprekken met hen te voeren. Ze zijn ook wat ouder nu. Hun karakters zijn gevormd. Als ik al dingen fout heb gedaan, dan moet ze het zelf herstellen. Ik heb zeker fouten gemaakt, maar geen onherstelbare. (even stil) Je zal maar een kind van Stef Bos zijn. (lacht) Papa, ik lijk steeds meer op jou.”