BINGETIP. ‘The Punisher’: Wie stout is, krijgt de sloophamer

Twee motorbendeleden worden gruwelijk overreden, een sluipschutterkogel belandt in het hoofd van een Mexicaanse kartelbaas, en een Ierse maffiabaas wordt op toilet het licht uit de ogen gewurgd. We zijn vijf minuten ver in ‘The Punisher’, en Frank Castle heeft de gruwelijke moord op zijn familie alvast keurig gewroken. De volgende 13 afleveringen zien we hem olijk macrameeën aan de keukentafel.

jbou

If only. ‘The Punisher’ - de antiheld én de serie - is hondsbrutaal en ongenadig. Met die aardedonkere toon wil deze nieuwe serie uit de Marvel-stal alvast beter doen dan ‘Iron Fist’ en ‘The Defenders’, die eerder dit jaar nog lauwtjes onthaald werden. Aan Jon Bernthal - die eerder al in het tweede seizoen van ‘Daredevil’ weinig subtiel op wraak zinde - om het met doodskop beschilderde vest van de Wreker aan te trekken. Castle was als soldaat in Afghanistan immers betrokken bij weinig koosjere zaakjes in opdracht van enkele sinistere schurken (die toevallig een penning van de CIA hebben). Aan Castle om met een vuurwapen in elke hand de losse eindjes aan elkaar te breien.

Daarbij worden clichés niet geschuwd. We zien Frank eerst zwoegen op een bouwwerf: de zwijgzame en met littekens aaneenhangende ex-marinier bewerkt tot laat op de avond een muur met een sloophamer, terwijl er pathetische flashbacks naar zijn gelukkig gezinnetje door zijn hoofd spoken. Collega’s die criminele overuren kloppen, worden dan weer vakkundig in elkaar geklopt. Of wat dacht u? Zorg trouwens dat u al gegeten hebt: ledematen worden in ongeziene bochten gewrongen, gezichten letterlijk met de hamer gesloopt. Het opspattend bloed lijkt haast het enige streepje kleur in de asgrauwe wereld van ‘The Punisher’.

Zwartwit

‘The Punisher’ probeert tussen al dat geweld ook iets te zeggen over de VS van vandaag: over veteranen die gruweldaden verrichtten in naam van hun land en vervolgens in het riool belanden, over welke grenzen er in naam van rechtvaardigheid overschreden mogen worden, over goed en kwaad kortom. Dat doet het helaas bijwijlen met de subtiliteit van een M60-machinegeweer. Geen wonder dat de première na de schietpartij in Las Vegas stilletjes uitgesteld werd: heeft Amerika nog boodschap aan een vigilante die zijn problemen oplost met een arsenaal aan vuurwapens?

De eerste paar trage afleveringen die vlees op het verhaal willen zetten, verwarren dan weer eindeloos drammerige dialogen met diepgang. De nevenpersonages - een jonge veteraan met posttraumatische stress die radicaliseert, een ambitieuze politievrouw die het complot achter de moord op haar Afghaanse collega wil ontrafelen - hebben potentieel, al was het maar door de degelijke vertolkingen die onverhoopt reliëf geven aan deze 2D-figuren.

Het personage van The Punisher zelf is natuurlijk zwartwitter dan een Laurel en Hardy-film: wie goed is, komt goed weg, wie stout is, krijgt de sloophamer. Het feit dat deze serie net inzoomt op de morele ambiguïteit van The Punisher - Bernthals uitstekende vertolking geeft hem zowaar een menselijk gelaat - kan ervoor zorgen dat deze bloederige Marvelreeks verderop misschien meer wordt dan een ordinaire opeenstapeling van lijken. Tot dat punt zal onze maag vooral netjes rondjes blijven draaien bij alle gruwel.

‘The Punisher’, nu op Netflix.

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer