Geert Versnick: "Eén woord heeft me de das omgedaan: Bangkok"

Niets in het kantoor in het Gentse provinciehuis doet vermoeden dat een afscheid wordt voorbereid. Maar over twee weken eindigt hier de politieke loopbaan van Geert Versnick.

Dat einde komt versneld. In Het Nieuwsblad beschuldigde raadslid Riet Gillis (Groen) afgelopen zomer gedeputeerde Versnick ervan betwiste bonnetjes ingediend te hebben voor dure hotel- en vliegkosten in Thailand. Of zoals de krant kopte: voor ‘nachten in Bangkok’. Na de berichtgeving kondigde Versnick zijn terugtreden aan.

Inmiddels is gebleken dat de politicus de regels van de provincie niet overtrad. Het ontslag blijft niettemin gehandhaafd. De combinatie ‘Versnick’ + ‘Bangkok’ blijkt te krachtig. De bijna dertigjarige carrière van Geert Versnick roept dan ook vele vragen op.

Te beginnen bij het einde. Bij de start van het politieke jaar in de Oost-Vlaamse provincieraad bleek het aangekondigde ontslag plots toch niet meer zo zeker. Hoe kwam dat? “De voltallige fractie vond dat ik geen enkele reden had om ontslag te nemen”, zegt Geert Versnick, terwijl hij op kantoor een sandwich américain wegkauwt. “Ze wilden het debat in de provincieraad afwachten. Een dag later hebben ze me formeel gevraagd om aan te blijven. Dat heb ik geweigerd.

“Het belangrijkste was dat ik me kon verdedigen in de raad. Alles is onderzocht, de aantijgingen zijn onjuist. Ik kan met opgeheven hoofd vertrekken.”

Vindt u uw eigen ontslag onterecht?

Geert Versnick: “Ja. Maar ik heb de beslissing zelf genomen. Ik was het zat.

“Er is een verruwing aan de gang in de politiek. Laurette Onkelinx (PS) zei het ook bij haar afscheid in Humo: als ze je kinderen mee in bad trekken, stopt het. We zijn ooit met de familie naar Thailand op vakantie geweest. Op sociale media is men foto’s gaan posten van die vakantie met als bijschrift ‘Kinderen van Versnick ook op vakantie op kosten van de belastingbetaler’. Als politicus word ik geacht een dik vel te hebben, mijn familie niet.”

Wat moest u eigenlijk zo dringend in Bangkok gaan doen?

“Dat is allemaal netjes uitgeklaard. Van al mijn reizen bestaan nota’s en verslagen en ter plaatse heb ik telkens contact gehad met de ambassadeur of zijn medewerkers.

“Kijk, ik heb gelezen dat De Morgen dat ‘dossier’ ook – zoals dat heet – ‘in geschenkverpakking’ aangeboden gekregen heeft. Jullie hebben alles gecheckt en geconstateerd dat er te veel onzeker­heden waren. Bon, vervolgens is men naar de volgende krant gestapt. Die wou wel bijten. Plots ging het over ‘Nights in Bangkok’. Dan mag je nog zo veel argumenten hebben, dat beeld krijg je niet meer weg.”

Het woord ‘prostituees’ is niet gevallen. Net niet.

“Impliciet denkt iedereen: ‘Olala, Versnick heeft het er eens goed van gepakt met ons belastinggeld.’ Terwijl ik daar telkens een kort en druk programma had na een vliegreis van 11 uur en een te verwerken tijdsverschil van 6 uur. Dan heb je geen goesting om ’s nachts uit te gaan.”

Als u in Singapore was geweest, was er geen probleem geweest?

(glimlacht) “Of in Den Haag. De framing is dodelijk. Ik geef toe, mijn eerste verweer was zwak. Ik kon niet anders. Die journalist belt me op een zondag, het provinciehuis was gesloten, ik kon niks checken. Hoe weet ik nu hoeveel vier jaar geleden een vliegticket van een ambtenaar kostte, en of dat meer of minder is dan het mijne?

“Voor mijn familie was dat vreselijk. ‘One Night in Bangkok’: daar moet geen tekeningetje bij, hé. Mijn gezin staat wel achter mij, maar dat raakte hen immens.”

U sliep in hotelkamers van 320 euro per nacht, diende rekeningen in voor etentjes van 285 euro, bestelde een limousine naar de luchthaven... Sober is het niet.

“Mevrouw Gillis beweert dat daar shuttlediensten naar de luchthaven zijn. Ze is daar wellicht nog nooit geweest, want die heb je daar dus niet. Een taxiservice heet daar een limousine. Als je om kwart voor vier moet vertrekken naar de lucht­haven is het inderdaad makkelijk om de taxi te nemen, die overigens 42,83 euro kost.”

En een etentje in een van de toprestaurants van Azië van 285 euro.

“Ik ken de bedragen niet, maar als je mensen van de ambassade uitnodigt voor een gesprek, dan doe je dat in je hotel.”

Toevallig een hotel met een toprestaurant.

“Maar neen, dat is gewoon een restaurant in een hotel van het type Sheraton. Op het internet ziet dat er allemaal zeer spectaculair uit. Kent u één hotel dat foto’s online gaat zetten van slecht weer? En 320 euro per nacht, ik betwist dat. Dat waren vaak kamers van 100 of 120 euro. De duurste overnachting was 240 euro omdat er toen een toeslag van 50 procent is aangerekend voor een ‘late check-out’.”

We hebben de rekeningen gezien, er zitten nachten tussen van 320 euro. Burgers willen soberder politici.

“Oké, dat begrijp ik. Daar had ik graag van gedachten over gewisseld in de provincieraad, maar Groen framede mij liever als het fuifbeest van Bangkok, zonder weerwoord. Er zijn zeker plekken in Thailand te vinden waar je goedkoper kunt overnachten en eten. Maar we zijn daar niet op trektocht hè.” (lacht)

Blijft de kwestie hoe nuttig het is om met de provincie op missie te gaan in verre buitenlanden.

“We gaan niet zomaar naar waar de zon lekker schijnt. Enkel naar landen waar ook een provinciale structuur is. Als overheid openen we deuren samen met de Universiteit Gent en lokale bedrijven. Dat is een succes.”

Maar vanuit het federale en het Vlaamse niveau worden die landen óók al bezocht.

“Ik ben eens meegegaan op zo’n prinselijke missie. Dat was absoluut niet zinvol voor de provincie. Daar gaat de aandacht naar de hele grote bedrijven. Kmo’s, die 97 procent van het economisch weefsel van Oost-Vlaanderen uitmaken, komen daar minder aan de bak.”

Had het verhaal over Bangkok hetzelfde effect gehad als uw naam nooit was gevallen in eerdere schandaaltjes?

“Schandaaltjes, welke schandaaltjes? Er zijn al eerder geruchten gelanceerd, dat klopt. Dat sleep ik mee. Meestal valt dan de naam Optima. Sorry, dat is een gewoon faillissement geweest. Er was een onderzoek in het parlement en in de stad Gent. Mijn naam is niet eens gevallen.”

U bracht bankier Jeroen Piqueur samen met uw collega-gedeputeerde Sander Vercamer (CD&V) om een belegging van 10 miljoen te beklinken. Terwijl u als bestuurder bij Optima Group toch moet hebben geweten dat de bank in slechte papieren zat.

“Dat contact is in tempore non suspecto gebeurd. Het enige wat ik gedaan heb – en dat is conform de deontologie van de deputatie –, is mensen aan elkaar voorstellen. Ik heb mijn hele leven mensen samengebracht. Ik ben iemand van de dialoog. Dat is toch niet verdacht?

“Er is nergens uit gebleken dat ik ergens op aangedrongen heb. Ik ben niet gaan lobbyen op de administratie, ik heb geen druk gezet, niks. De financiële experts vonden dat Optima een goed voorstel had, alleen wilden ze eerst de jaar­rekeningen zien. Die konden toen niet voorgelegd worden. End of story. Waar is de onkiesheid?”

Dat wij niet weten of u aanwezig was als gedeputeerde of als Optima-bestuurder.

“Als gedeputeerde natuurlijk! Omdat we veel liquide middelen hadden bij de provincie en we die moesten beleggen. Ik zag een opportuniteit, maar ik heb mij niet bemoeid met de besluit­vorming.”

Als bestuurder bij Optima Group had u toch moeten weten dat de bank naar adem aan het happen was?

“Op dat ogenblik was er geen enkele aanleiding om te denken dat de bank in de problemen zat. Geen enkele.”

Er waren al twee jaar geen jaarrekeningen meer.

“Het was een verlengd boekjaar na een herstruc­turering. Er was beslist om van het bankstatuut af te stappen en naar een beurshuis te gaan.

“Maar dan is Danny De Raymaeker, een ex- topper bij KBC Bank, gekomen als nieuwe CEO. Die man heeft in de raad van bestuur bevestigd dat de relaties met de Nationale Bank goed waren. Zelfs in die mate dat ze eraan dachten toch weer een bankstatuut light aan te vragen. Dat was de informatie waarover ik beschikte vanuit de raad van bestuur.”

U kunt met de hand op het hart zeggen dat u niets wist van de problemen bij de bank?

“Met de hand op het hart. (legt de hand ook echt op het hart) We spreken hier over maart 2016. Toen was er nog niks.”

De vergadering vond plaats in april. In juni verloor de bank haar vergunning.

“Bij mijn weten was er toen geen enkel probleem. Uiteraard heb ik vragen gesteld, maar ik kreeg van de CEO van de bank te horen dat er geen probleem was.”

Iets anders. In oktober 2015 hield u een brunch in de Auberge du Pêcheur in Sint-Martens-Latem. Die liet u sponsoren door projectontwikkelaars, terwijl u zelf als gedeputeerde verantwoordelijk bent voor ruimtelijke planning.

“Dat is iets wat al veel langer bestond. Het is vol­komen wettelijk en ik zou alle burgemeesters die hun bals laten sponsoren niet te eten willen geven.

“Maar goed, je kunt je inderdaad afvragen of dat vandaag voor politici nog de juiste manier van werken is. Het zou beter zijn om met dat soort sponsoring te stoppen. Dat is ook de reden waarom ik het er meteen mee eens was om in de provincie een onderzoek te laten doen naar alle dossiers die betrekking hadden op die ontwikkelaars. Er werd niets gevonden. De voorzitter van de commissie, een lid van de oppositie, concludeerde dat er geen aanbevelingen te doen waren.

“Denkt u nu werkelijk dat ik mijn mening aanpas omdat iemand op mijn brunch is geweest?

Misschien wel: vier van die sponsors hebben wél een vergunning gekregen na eerder negatief advies van de administratie.

“Dat heeft te maken met de woonbehoefte. De administratie gaat altijd uit van geboorte- en sterftecijfers, niet van economische welvaart. Bijvoorbeeld de Waaslandhaven is een enorme groeipool. Daar kun je dus verwachten dat mensen er willen gaan wonen. Maar dat leid je niet af uit de geboorte- en sterftecijfers. Dat is een verschil in opinie, en daarin neemt de deputatie haar verantwoordelijkheid.”

Veel van die dossiers worden voorbereid door bevriende advocaten, zoals uw partijgenote en Kamerlid Carina Van Cauter, en belanden dan bij u op tafel. Dan is het toch niet gek dat mensen zich vragen stellen.

“Dat zou niet gek zijn als het daadwerkelijk Geert Versnick zou zijn die de dossiers behandelt. Maar ze worden behandeld door collega Bruggeman.”

Maar Geert Versnick beslist mee in de deputatie.

“Ik zit daar mee aan de tafel samen met vijf andere collega’s. Dat beeld van Geert Versnick, die de machtigste man van West-Europa zou zijn en die alle lijken van de VLD van de laatste dertig jaar weet liggen, wil ik toch even bijstellen. (grijnst) Spijtig genoeg is die reputatie onterecht.”

Het zijn nochtans partijgenoten van u die dat beeld verspreiden: ‘Aan Geert gaan we niet raken, die weet te veel over onze partij.’

“Zou het niet kunnen dat ze daarbij al mijn verwezenlijkingen mee in rekening nemen? Ik heb een mooie carrière achter de rug, waarbij ik erin geslaagd ben om veel te realiseren. Als ze het daarover hebben, dan geef ik hen graag gelijk.”

Het ging wel degelijk over lijken in de kast.

“Anoniem, ja, dan is het makkelijk. Welk lijk? Welke kast? Geef me een naam.

“Ik ken de partij heel goed, ik heb er ook nog veel vrienden, maar u kent de hiërarchie: vijand - aartsvijand - politieke vriend. Je ergste tegenstanders zitten vaak in je eigen partij. Dat is menselijk: als ik wegga, komt er een mooie plek vrij.”

U omschrijft zichzelf als de man van de dialoog. Anderen noemen dat ‘een fixer’.

“Als u het zo wilt stellen. Ik dialogeer ook met mijn diensten. De mensen hier hebben me mails gestuurd dat ze het afschuwelijk spijtig vinden dat ik hier weg moet. Omdat ze met mij altijd een constructieve dialoog konden voeren.”

Voor de liberalen was u een soort verdeelstekker van de macht, eerst nationaal, dan in Oost-Vlaanderen. Langs u passeerden de benoemingen.

“Vanuit het gemeentelijk stelsel probeer je naar een correcte samenstelling te gaan in raden van bestuur. En daar is een overleg waar ik de Open Vld vaak vertegenwoordigd heb. Altijd in samenspraak met de partijleiding. Voor iedere mens die je gelukkig maakt, zijn er tien die je ongelukkig maakt. Zo benijdenswaardig is dat niet.”

U hebt er in ieder geval zelf heel wat postjes aan overgehouden. In 2016 had u 22 mandaten.

“Daar zitten vele mandaten tussen die puur operationeel zijn voor de provincie. Er zitten ook een paar mandaten in de elektriciteitssector bij, omdat ik die sector goed ken. Weet u wat het is? Ik doe dat gewoon graag, besturen.

“Ik werk hard. Ik sta om zes uur op en ik zit zelden voor een of twee uur in mijn bed.”

U hebt er veel geld aan overgehouden. Besturen bij Elia alleen al levert u jaarlijks meer dan 20.000 euro op.

“Dat is een beursgenoteerd bedrijf waarbij de verloning van de bestuurders vastgelegd wordt door een remuneratiecomité en door de algemene vergadering wordt goedgekeurd.”

 Weet u intussen hoeveel u verdient?

(lacht) “Ja, ik heb toen een vergissing gemaakt. (In februari bleek dat Geert Versnick zijn aangegeven loon met zo’n 3.000 euro netto ‘onderschatte’, red.) Ik heb dat toen ook meteen bekendgemaakt. Stom, ik wilde transparant zijn en dat heeft zich tegen mij gekeerd. Ik heb geen enkel probleem om de verloning bekend te maken, maar dan moeten voor iedereen dezelfde regels gelden.”

 Ook met Koen Kennis (N-VA) was er een akkefietje omdat hij zoveel verdiende dat hij niet in de gaten had dat de vergoeding voor een mandaat nog aan een voorganger werd uitbetaald. Burgers worden boos over zoveel decadentie.

“Dat begrijp ik. En uitspraken dat een beetje voetballer voor mijn loon niet zou buitenkomen, helpen daar niet aan. Maar slechts de helft van mijn woorden werd weergegeven. Ik had er ook bij gezegd dat het voor mensen met een leefloon over een fortuin gaat, maar dat paste niet in het frame.

“Uiteraard vind ik niet dat ik te weinig zou verdienen ten opzichte van een Vincent Kompany of een Kevin De Bruyne. Natuurlijk is dit een zeer comfortabel loon. Maar de race to the bottom is ook niet verstandig. Als ik sommigen hoor, zouden politici alles gratis moeten doen.”

  Hoeveel verdiende u als bestuurder bij Optima Group?

“Zo’n 25.000 euro op jaarbasis.”

 Volgens de onderzoeksjournalistieke website Apache is het 43.000.

“Dat cijfer is onjuist. Ik heb dat gemeld aan de Nationale Bank.”

In het begin van uw carrière was u een van de leidende figuren binnen uw partij. Vervolgens schoof u naar een rol in de schaduw. Hoe kwam dat?

“Toen we in 1999 toetraden tot de regering, heeft men keuzes moeten maken over ministers en voorzitters. Ik viel toen af. Toen heb ik besloten om me toe te leggen op het lokale. Ik ben schepen geworden in Gent, wat minstens een even nuttige en zinvolle job is als staatssecretaris. Daarna kwam het OCMW: professioneel de mooiste tijd van mijn leven. Ik heb het Jan Palfijnziekenhuis in Gent volledig gerenoveerd. Maar het pad om toe te treden tot de regering – waartoe ik zeker ambitie had – is niet bewandeld.”

 Houdt u daar enige frustratie aan over?

“Op dat ogenblik is dat niet leuk. Maar bon, ik heb een ander pad gekozen en dat is voor mij ook zeer waardevol geweest.”

  U kiest wel altijd voor plekken waar de feitelijke macht zit: ruimtelijke ordening en openbare werken, het stads-OCMW, energie...

“Denkt u dat er zoveel macht zit bij de schepen van Openbare Werken? Je bent het lijdend voorwerp van andere beslissers: de aannemer, het nutsbedrijf. Alle burgers keren zich tegen jou… Dat is niet altijd fijn.”

U zegt dat u goed mensen bij elkaar kunt brengen. Uw critici zeggen: hij brengt altijd dezelfde mensen bij elkaar. Bijvoorbeeld bij grote vastgoedprojecten.

“Alles gebeurt via aanbestedingen. Ik heb met geen enkele aannemer geprivilegieerde contacten.”

We hebben het over architectenbureaus die tot uw netwerk behoren en in Gent en omgeving vaak grote opdrachten krijgen: Pol Cools, Bontinck…

“Wat heeft dat met openbare werken te maken? Ik heb nooit een architect aangesteld, de dienst tekende plannen zelf uit!”

Uw kennissen winnen vaak het pleit bij beslissingen waar u in de buurt bent. Dat is informele macht.

(zucht) “U heeft het opnieuw over vage vermoedens. Ik sta graag tussen de mensen en probeer oplossingen te vinden door mensen met elkaar in contact te brengen, in alle transparantie en correctheid. Noemt u me nu eens één dossier waarin ik iets ontoelaatbaars heb gedaan.”

Bij de keuze voor de architect voor de renovatie van het Wintercircus in Gent-centrum, heeft een ex-vennoot van u zich aangeboden bij politici om de belangen te behartigen van een bureau dat niet ging winnen.

“Wat heb ik daarmee te maken? Dat dossier zat bij Cultuur.”

De indruk leeft dat via u lobbyisten een binnenweg kregen.

“Voor elk groot project wordt er gelobbyd. Er waren mensen die daar liever een winkelcentrum hadden gezien. Ik heb die ontvangen, de burgemeester vermoedelijk ook. Maar met die besluitvorming heb ik verder niets te maken gehad. Ik ben nooit bevoegd geweest voor bouwvergunningen in Gent. Nooit.”

U was wel een tijdje voorzitter van het stads­ontwikkelingsbedrijf SOB.

“Toen hebben we onder meer een opdracht gegeven aan OMA, het grote Nederlandse bureau van Rem Koolhaas. Maar ik kén die mens dus niet hé. We hebben toen ook opdrachten gegeven aan jonge architecten via aanbesteding.”

U had dus toch wat te zeggen over de keuze van architecten.

“Niet op Openbare Werken. Toon mij een dossier waarin Bontinck bevoordeeld is door het SOB onder mijn voorzitterschap. U zult het niet vinden.”

Zit u in de loge?

“Ja.”

Net als alle mensen wier namen vallen als het over uw netwerk gaat.

“Wie er nog bij de loge zit, is hun keuze. Ik spreek niet over andere mensen hun keuzes. Blijkbaar is dat voldoende om alles wat ik doe te herleiden tot duistere proporties. Uw krant heeft dat mooi betiteld: ‘Versnick: veel rook, maar geen vuur’. Zo is het.

“Gent is een dorp. Iedereen kent iedereen. Ik kom graag onder de mensen. Maar heb ik die mensen ooit bevoordeeld? Nooit.”

Een aantal mensen heeft goede zaken gedaan met de stad. Tussen die mensen bent u het verbindingsteken.

“Maak dat nu eens concreet.”

Van het SOB over de Ghelamco Arena tot Optima, via de loge: altijd dezelfde namen.

“Voor het Gentse voetbalstadion was burgemeester Daniël Termont (sp.a) de voortrekker. Mijn rol bleef beperkt tot het voorzien van budgetten voor de werken rondom het stadion.

“Eerst zou Optima het stadion bouwen. Natuurlijk zijn er contacten geweest tussen het schepencollege en de initiatiefnemer. En ja, ik ken Jeroen Piqueur. En John Bontinck (architect van het stadion, red) ook. Zij zijn met hun idee naar Daniël Termont gegaan, en die wou er wel voor gaan. De stad heeft inderdaad gronden ter beschikking gesteld om het project mogelijk te maken.

“Is dat een schandaal? Dat stadion behoudt zijn waarde, ook als er wat fout was gegaan met de club. Dit is toch een positief verhaal voor Gent?”

Punt is dat altijd dezelfden er profijt uit halen.

“Dat dossier is in volle transparantie herhaaldelijk voor de gemeenteraad gekomen. En altijd in unanimiteit goedgekeurd. Optima is uit het project gestapt, omdat ze de knowhow misten. Dan is Paul Gheysens (Ghelamco) gekomen.”

Die…

“… ken ik ook, ja. Is het een probleem dat Ghelamco het project wou overnemen? Ik denk het niet, als ik het resultaat zie.”

Vervolgens wordt u wel bestuurder bij Optima Group.

“So? Er is geen verband. Optima heeft niks verdiend aan het stadion. Ze zijn er uitgestapt.”

Beschouwt u Jeroen Piqueur nog als een vriend?

“Zolang uit niets blijkt dat Jeroen Piqueur mij belogen of bedrogen heeft, blijft hij mijn vriend. Ik heb niet de gewoonte mijn vrienden te laten vallen. Ik ken de kilte als je alleen in een storm terechtkomt.

“Toen de bank haar beslissing nam om de acti­viteiten stop te zetten, circuleerde er een ontwerpbalans waaruit bleek dat ze een actief had van 38 miljoen.”

Ze had niet bankroet hoeven te gaan?

“Dat is een nutteloze hypothese achteraf. Ik geef u enkel de feiten.”

De ondergang van Optima heeft veel doen kantelen in Gent. Zonder die ondergang was u misschien nog gedeputeerde.

“Dan was ik ook gestopt aan het eind van de legislatuur. Dat had ik al eerder besloten. Ik ben nu zestig. Als ik nog iets anders wil gaan doen buiten de politiek, dan is het nu of nooit.”

Wat gaat u nog doen?

“Daar ga ik eens goed over nadenken. Er is plots wat ruimte vrijgekomen in mijn agenda.”

U hebt geen specifiek levensdoel?

“O, ik wil graag eens gaan duiken in de Great Barrier Reef bij Australië. Dat gaat er nu wel van komen. (glimlacht) Maar ook daarvoor moet ik me haasten, want dat koraalrif is sterk bedreigd.”

Het voorzitterschap van netbeheerder Elia is u niet gegund. Vanwege de reputatieschade?

“Toch niet. Ik vind intussen ook dat de voorzitter van een beursgenoteerd bedrijf zoals Elia beter geen actief politicus is. Sowieso is het geen wijs plan om al op voorhand af te spreken wie wanneer een zittende voorzitter gaat opvolgen.”

Niks verhindert u dus om alsnog Elia-voorzitter te worden.

(lacht) “Schrijf: ‘lacht’”

Vertrekt u met bitterheid?

“Ik kijk terug op een lange, mooie carrière. Ik heb me kunnen verdedigen waar het hoort: in de provincieraad. Van de insinuaties blijft geen letter overeind. Dat volstaat. Ik had liever op een prettiger manier afscheid genomen, maar ik heb mezelf weinig te verwijten.”

Hebt u het filmpje van De ideale wereld over u gezien?

“Neen. Was het grappig?”

Laten we zeggen dat het een illustratie is van uw reputatieschade.

(zwijgt) “Het is een rauw afscheid. Daar zou ik het graag bij houden.”

Er was niemand in de deputatie of de provincieraad die uw ontslag gevraagd heeft. De enige die daarop uit leek te zijn was uw partijvoorzitter. Ze had ook volop achter u kunnen blijven staan.

“Dat had ze gekund, ja.”

 Maar dat deed ze niet.

“Partijvoorzitter zijn is een lastige taak. Gwendolyn heeft haar verantwoordelijkheden te nemen. Wij hebben altijd op een professionele manier kunnen overleggen. Ook hierover. Ik wou er op dat moment ook zelf mee stoppen.

“Ik ben een rationele mens. Ik kon erg goed inschatten welk beeld van mij gecreëerd werd. Eén woord heeft me de das omgedaan: Bangkok.

“Ik had nog kunnen terugvechten, maar wat had het nog veranderd? Zou dat het filmpje in De ideale wereld tegengehouden hebben? Het frame was gemaakt. Ik moest kapot.”

Uw collega-mandatenkoning Koen Kennis (N-VA) heeft ook onder druk gestaan. Zijn voorzitter ging pal voor hem staan.

(zwijgt lang) “Nogmaals: ik was het zelf moe. Het is een harde stiel geworden. Het gaat steeds minder over de inhoud, in de plaats zijn aanvallen op de man gekomen.”

‘Bangkok’ heeft misschien voor een kantelpunt gezorgd. Van De Standaard tot Knack verschenen genuanceerde commentaren, waarin gewaarschuwd werd voor een heksenjacht.

“Misschien heeft mijn ontslag dan een zinvol en heilzaam gevolg. (zwijgt) Ik hoor dat sommigen bij Groen toch ook twijfels hebben bij de manier waarop dit is aangepakt. De politiek is zichzelf aan het kapotmaken. Dat méén ik. En de journalistiek ook.”

Hebt u het gevoel dat u door een jongere generatie richting de uitgang wordt geduwd?

“Ik weet het niet. Ik heb afscheid genomen van al mijn collega’s en ik heb ze allemaal succes gewenst. Ze zullen het nodig hebben.”

 Bij die jonge garde in de Gentse Open Vld-fractie noemen ze u een ‘anomalie’. Iemand van twintig, dertig jaar geleden.

“Dat is mogelijks hun visie. Maar toen haalden we wel 25 procent. Schrijf hier ook maar ‘lacht’ bij.” (lacht niet)