© Wim Hendrix

Buitenlandse studenten krijgen initiatie: “Fietsen in het stadscentrum? Ben je gek?”

Op een parking achter campus Drie Eiken van de Universiteit Antwerpen verzamelden gisteren dertig buitenlandse masterstudenten voor een fietsinitiatie. Zes van hen hadden nog nooit op een fiets gezeten. Zij begonnen bij de basis: de fietspoot in- en uitklappen.

Rebecca van Remoortere

“Ik kan die poot niet inklappen, want die dingen waar mijn voeten op moeten komen, zitten in de weg”, klinkt het in het Engels bij een van de Afrikaanse studenten wanneer de fietsinitiatie een paar minuten bezig is. Samen met vijf andere studenten krijgt ze een uurtje om alles te leren over het rijden met de fiets. Te beginnen met een wandeling met de fiets aan de hand.

De fietsinitiatie komt er op initiatief van de UA. “Van onze buitenlandse studenten krijgen we vaak vragen over fietsen. Hier en daar gebeurt ook al eens een incident met een student die het niet gewend is om te fietsen”, zegt Dimitri Geelhand van de faculteit geneeskunde in gezondheidswetenschappen.

© Wim Hendrix

De studenten aanwezig op de initiatie zijn allemaal masterstudenten binnen de geneeskunde of wetenschappen die minstens twee jaar in Antwerpen blijven. Ze komen onder meer uit Oeganda, Mexico, Brazilië en Pakistan. Allemaal hebben ze duidelijk een andere relatie met de fiets.

Dat blijkt wanneer drie Chinese studenten na een kwartiertje vragen of ze naar huis mogen gaan. “Wij komen uit Peking en rijden er dagelijks met een fiets, meestal een deelfiets, zoals Antwerpen bijvoorbeeld Velo heeft”, weten ze al. “Peking is enorm druk en fietspaden zijn er niet. We voelen ons dus eigenlijk perfect veilig in Antwerpen op de fiets. Ik heb vorige week al een eigen tweewieler gekocht”, zegt Jingyuan Pan (23).

Een schril contrast met Veronicah Masanja (32), die na een halfuurtje het trappen net onder de knie heeft, maar met het bochtenwerk bij gelegenheid nog in het decor belandt. “Ik heb nog nooit op een fiets gezeten. Ik ben bang van alles op twee wielen”, zegt de Oegandese, die zich kostelijk lijkt te amuseren. “In Oeganda wordt best veel gefietst, maar ik durfde het nooit te proberen. Vanavond stuur ik een foto naar huis om te bewijzen dat ik het gedaan heb. Wat zullen ze thuis schrikken. Deze initiatie is goed voor mij, maar niet genoeg om het echt te kunnen. Ik zou graag nog extra lessen volgen voor ik me op straat begeef met de fiets.”

© Wim Hendrix

De initiatie werd gegeven door de mensen van de Fietsschool, een project van Sporting A om volwassenen te leren rijden. “We laten de studenten vandaag zien hoe wij lesgeven, ze zijn zeker welkom om extra lessen te komen volgen.”

Auto met chauffeur

Hadeel Nedal Alzamer (26) uit Jordanië gaat waarschijnlijk niet in op dat aanbod. “Ik heb al acht jaar niet meer gefietst. In Jordanië is het niet de gewoonte om verplaatsingen te maken met de fiets, zeker niet voor vrouwen. Als kind fiets je daar weleens voor het plezier en als tiener heb ik ook wel gefietst, maar sinds ik mijn rijbewijs gehaald heb niet meer. Wij doen alles met de auto. Ik heb ook al bij een aantal bedrijven gewerkt en zij voorzien vaak in een auto met chauffeur. Ik heb daar dus geen fiets nodig. In België verblijf ik in Beerse, een rustig dorp. Daar zou ik misschien nog wel de fiets durven te nemen. Maar in het stadscentrum van Antwerpen fietsen, ben je gek? Dan wandel ik nog veel liever een paar kilometer. Of ik neem de bus.”