Na jaren van kritiek haalt Harvard een boek gemaakt van menselijke huid uit de universitaire collectie. De Franse schrijver Arsène Houssaye had rond 1880 het boek Over de lotsbestemmingen van de ziel cadeau gedaan aan een bevriende arts. Die vond dat een “boek over de menselijke ziel ook een menselijk jasje verdient”. Daarvoor gebruikte hij de huid van een overleden psychiatrische patiënte die geen familie meer had, en dus ook geen protest kon aantekenen tegen zijn plannen.

Omdat hij trots was op het resultaat, stopte hij ook een briefje in het boek: “Als je goed kijkt, zie je de poriën nog. Het stuk komt van de rug van een vrouw.” Luguber is het zeker, maar de praktijk was in de 19de eeuw niet ongewoon, schrijft The Atlantic. Ook geëxecuteerde criminelen werden soms gevild om een nieuw leven als boek te krijgen.

Eerder had de universiteit wat lacherig gedaan over het curiosum. Toen in 2014 bleek dat het werkelijk om mensenhuid ging, noemde Harvard dat “goed nieuws voor bibliofielen en kannibalen”. Niet echt respectvol, vonden critici, die op de voorbeeldfunctie van de universiteit wezen.

Het mensenboek is overigens niet het enige bedenkelijke object in de gigantische bibliotheek van Harvard. Een rapport uit 2022 identificeerde meer dan 20.000 menselijke resten in de collecties, variërend van volledige skeletten tot haarlokken, botfragmenten en tanden. Onder hen bevonden zich de stoffelijke resten van ongeveer 6.500 native Americans, schrijft The New York Times.