De club: “Zelfde sfeer, meer ambitie”

“Als ik kon tijdreizen, dan ging ik ­terug naar mijn eerste periode bij KV Mechelen”, verklaarde Nicklas Pedersen voor de start van dit seizoen. Maar als een trip door de teletijd­machine voelt zijn terugkeer naar ­Mechelen toch niet helemaal.

“De club heeft in vijf jaar stappen gezet. Kijk naar het stadion. Het grootste verschil met vijf jaar geleden is dat KV nu een club met een uitgesproken ambitie is. Dat gevoel had ik toen minder, al is het in onze huidige situatie moeilijk om nu grote ambities te ­verkondigen. Op gevoelsvlak is er weinig veranderd. In en rond de ­spelersgroep hangt nog altijd die ­leuke, warme, menselijke sfeer. Ik voelde me meteen weer thuis.”

Met dertien doelpunten in 27 ­wedstrijden beleefde Pedersen in 2012-2013 een onvergetelijk seizoen bij KV.

“Een fantastische tijd. Niet alleen op het veld, maar ook ernaast. Met Mads (Junker, red.) en Thomas (Enevoldsen, red.) waren we met drie Denen die ­alles samen deden. Het was een ­echte vriendengroep. Daarom zal KV altijd een speciale plaats hebben in mijn hart.”

Het team: “Nu meer kwaliteit dan toen”

Met Pedersen als topschutter en ­grote smaakmaker eindigde KV in 2013 op een degelijke achtste plaats. Een klassering waarop de club ook dit seizoen minstens had gerekend.

“Vreemd, want deze kern heeft veel meer kwaliteiten dan de kern van toen. Alleen hebben we dat nog niet genoeg laten zien. Toen hadden we een team dat het van zijn strijdlust en zijn fysieke voetbal moest hebben. Daarmee kan je ook matchen winnen, maar voetballend is er nu veel meer talent aanwezig. Vroeg of laat moet dat er uitkomen.”

Meer talent betekent ook meer ­concurrentie. Terwijl Pedersen ­destijds alleen zijn maatje Junker had als concurrent in de spits, zijn er nu vijf aanvallers die azen op dezelfde plek.

“Vijf totaal verschillende types ook. Voor het team is dat een luxe. Het houdt ons ook scherp. Met zoveel concurrentie moet je elke training ­opnieuw zorgen dat je jezelf bewijst aan de coach.”

Ook de coach is een heel ander type dan de vorige trainer van ­Pedersen bij KV.

“Ik had Van Veldhoven graag, maar Ferrera is ook wel een straffe trainer. Elke coach heeft zo zijn ­eigen stijl. Onder Van Veldhoven ging het er heel losjes aan toe. Voor sommige spelers werkte dat, voor anderen niet. Ferrera houdt ons korter, maar dat is zeker niet negatief. Zijn regels zijn fair. ­Iedereen respecteert ze.”

De resultaten: “We moeten gaan winnen”

Ook in 2012 schoot KV matig uit de startblokken. Na tien speeldagen ­telde het toen wel al elf punten, drie meer dan vandaag.

“Toen was onze start ook niet goed maar nu is het nog iets erger. We ­moeten echt wedstrijden gaan ­winnen. Anders dreig je in de pro­blemen te komen. We spelen te veel gelijk. Als je drie van onze vijf draws wint, zit je nu in een totaal andere ­situatie. Voorin moeten we efficiënter zijn en achteraan moeten we een sterker blok vormen. Back to the basics.”

“Natuurlijk had ik er meer van ­verwacht. Met de transfers die KV ­gedaan heeft, achtte ik ons zeker in staat om mee te strijden voor de top zes. Maar het seizoen is verre van voorbij. Vijf keer winnen en de wereld ziet er helemaal anders uit. De ­volgende twee matchen, op Eupen en Lokeren, zijn cruciaal. Dat zijn ­ploegen die we moeten kloppen als we willen klimmen in het klassement.”

Lukt dat niet, dan dreigt het nog een lang en zwaar seizoen te worden.

“Een degradatiestrijd? Dat is niet eens in me opgekomen. Met ­deze kern mag KV nooit tegen de degradatie strijden. Ik ben er zeker van dat we na dertig speel­dagen veel hoger gaan staan dan nu.”

Zijn status: “Knokken voor basisplaats”

Na tien speeldagen wacht Pedersen dit seizoen nog altijd op zijn eerste ­basisplaats in de competitie. In de ­beker mocht hij starten tegen Bocholt maar in de Jupiler Pro League bleef het voorlopig bij acht optredens als ­invaller. Na zijn goede invalbeurt met een doelpunt tegen Anderlecht lijkt die eerste basisplaats er nu wel snel aan te komen.

“Natuurlijk hoop ik om te mogen ­beginnen tegen Eupen. Dat deed ik ook al tegen Anderlecht. Ik geniet van elke minuut dat ik op het veld sta, maar ik heb wedstrijdritme nodig. De laatste jaren heb ik genoeg langs de kant moeten toekijken. Ik mis het veld. Het is knokken om mijn oude status als vaste spits van KV Mechelen te heroveren, maar ik hoop dat ik snel mijn kans krijg.”

Zijn eerste competitiedoelpunt in 2,5 jaar deed de Deen alvast veel deugd. “Een geweldig gevoel. En dan was het ook nog eentje met het hoofd. Dat is nu niet meteen mijn specialiteit, maar voor het vertrouwen is dat alleen maar beter. Scoren is makkelijk. ­Alleen moet ik wel óp het veld staan. Dat was de laatste 2,5 seizoenen te weinig het geval. Het is eigenlijk heel simpel: hoe meer ik op het veld sta, hoe meer ik zal scoren.”

Zijn fysieke toestand: “Ik ben nu een betere speler”

Bepaalde sceptici hielden hun hart vast toen KV Mechelen de terugkeer van Pedersen aankondigde. ‘De man die meer in de lappenmand ligt dan op het veld staat’, klonk het toen. Maar kijk, het seizoen is bijna vier maanden onderweg en Pedersen miste voorlopig nog maar één wedstrijd door een blessure.

“In vier maanden ben ik welgeteld elf dagen out geweest. Niet slecht, toch? Ik heb nog altijd die reputatie van blessuregevoelig te zijn, maar bij KV Oostende ben ik ook maar één keertje geblesseerd geweest.”

In zijn eerste jaar bij KV werd ­Pedersen door een probleem aan de adductoren bewust gespaard op ­training om hem in het weekend fit aan de aftrap te krijgen.

“Ik trainde nauwelijks en zat in wedstrijden vaak stikkapot na 70 minuten. Dat is nu helemaal ­anders. Na mijn knieblessure bij AA Gent heb ik in de revalidatie enorm hard aan mijn lichaam gewerkt. Fysiek voel ik me nu sterker en fitter dan ooit. Het enige wat ik nog ontbreek is matchritme. Als ik nu een paar matchen op een rij kan spelen, dan moet ik in staat zijn om het minstens even goed te doen als in mijn vorige periode bij KV. Daarnaast heb ik nu ook vijf jaar meer ervaring. Ik vind mezelf nu een betere speler dan vijf jaar geleden. Hopelijk kan ik dat ook snel tonen.”

De nationale ploeg: “Totaal niet bezig met het WK”

Met dank aan zijn topseizoen bij KV Mechelen maakte Pedersen in 2013 zijn terugkeer bij de Deense nationale ploeg na een jaar afwezigheid. Een herhaling van dat scenario zit er ­volgens de nuchtere spits niet meteen in.

“De nationale ploeg? Totaal niet mee bezig. Het is ondertussen vier jaar ­geleden dat ik voor de laatste keer ­geselecteerd was. Mijn focus ligt ­volledig bij KV. Pas als ik hier een reeks van veertig wedstrijden op een hoog niveau kan neerzetten, zal ik misschien nog eens aan de ­nationale ploeg denken. Heel bekend ben ik trouwens niet in Denemarken. Ik heb er maar één seizoen in de hoogste klasse gespeeld voor ik naar het ­buitenland ben vertrokken. Het is dus niet zo dat ze daar wakker liggen van Nicklas Pedersen.”

Stiekem dromen van een WK doet Pedersen dus niet.

“Ik heb daar nog geen seconde bij stilgestaan. We spelen in de barrages tegen Ierland. Die zal ik wel volgen, maar als ik nog maar de kleinste kans wil maken op een selectie zal ik ­dringend uit mijn sloffen moeten schieten. Dan moet ik er dit seizoen toch nog een stuk of twintig binnenknallen.”

Het gezinsleven: “Ik geniet van het vaderschap”

De grootste transformatie onderging Pedersen de afgelopen jaren in zijn privéleven. Van vrolijke vrijgezel ­veranderde hij op vijf jaar in een brave huisvader.

“Vier jaar geleden heb ik mijn vrouw leren kennen. Vorig jaar in de zomer zijn we getrouwd en zes maanden ­geleden is ons dochtertje Rosa ­geboren. Ik geniet enorm van het ­vaderschap, ook al hou ik er een slaaptekort aan over. We wonen met ons drietjes in het centrum van ­Mechelen. Leuke stad, ­leuke sfeer, leuke mensen. Het thuisland missen we zelfs niet echt meer. Dit is nu onze thuis. Als we naar Dene­marken gaan komt er vaak stress bij kijken omdat we iedereen moeten gaan ­bezoeken. Hier zijn we meer op ons gemak.”

Met zijn oude ploegmaats Mads ­Junker en Thomas ­Enevoldsen is ­Pedersen nog steeds goed bevriend.

“Mads is gestopt met voetballen en is nu een van de bekendste en meest ­gerespecteerde voetbalanalisten op de Deense televisie. Samen met zijn vriendin verwacht hij ook hun eerste kindje. Thomas voetbalt wel nog. In de buurt zelfs, bij NAC Breda. En naast het voetbal runt hij samen met een vriend een blogwebsite over alles wat er te beleven valt in zijn stad ­Aalborg. In korte tijd is die website zo populair geworden dat ze nu gaan ­uitbreiden naar Aarhus en Kopen­hagen. Best knap dat hij zoiets uit de grond heeft kunnen stampen.”