Imagine Dragons op Pukkelpop: meliger dan Willy Sommers op een Disney-soundtrack
"Je mag je leven niet doorbrengen in een doos. Dat deed ik ook ooit, maar nu ben ik eruit! Ik ben vrij!" Aan het woord: Dan Reynolds van Imagine Dragons, zaterdagavond op het hoofdpodium van Pukkelpop. Na hun concert onmiddellijk een klopjacht gestart naar de oetlul die Dan ooit uit zijn doos gelaten heeft.
Het was niet de eerste keer dat we Imagine Dragons tegenover ons kregen. Wij hadden geleerd uit de vorige keren, Imagine Dragons niet. Alleen de omkadering was veranderd: voor hun concert op Pukkelpop hadden ze ergens een hydraulische lift op de kop getikt, en die gebruikten ze nu om letterlijk het podium te bestijgen – intussen druk meppend op allerhande trommels. Sinds Bastille ooit begonnen is met die trommels is het een verplicht nummertje geworden voor elke popgroep die het op prille tieners gemunt heeft. De truc is: doorzichtige trommels gebruiken, dan kan het publiek nog altijd je designerbroek zien. Imagine Dragons had doorzichtige trommels.
Lees ook: Dertien dingen die u beter kunt doen dan kijken naar Imagine Dragons
Toevallig was een broek ook het enige wat Dan Reynolds aanhad. Eén blik op zijn blote bast en je wist plots waarom elke tienerjongen tegenwoordig aan de gewichten hangt: een borstkas gesculpteerd door personal trainers, biceps waar tien reigers tegelijk op konden balanceren, en een wasbord waarop je de vuile was van alle scouts- en chiromeisjes in de backstage kon doen.
Die muziek: even afgetraind als de frontman. Het is Muse op anabole steroïden, door te spoelen met een pint lachgas
Achter Imagine Dragons schuilt een wonderlijk verhaal van wederopstanding: Dan de Frontman kampte ooit met een depressie, overkwam ze, en ziet het nu als zijn taak om jongeren over de hele wereld erop te wijzen niet te zwijgen over wat er binnenin hen woelt.
Dais erg mooi van hem. Maar die muziek, Dan. Even afgetraind als hijzelf: het is Muse op anabole steroïden, door te spoelen met een pint lachgas. 'Radioactive'? En hoe. Het was het openingsnummer op Pukkelpop, en amper was het afgelopen of er begon al een preek over love hier en understanding daar. Oké Dan, but buy us dinner first. 'Yesterday' – met die titel vraag je erom – kon je met de beste wil ter wereld geen nummer noemen, en al helemaal niet als het zo gespeeld werd. 'Natural': oei oei, en ook ai ai.
Lachen, verdomme!
Er werd geschreeuwd op de gekste momenten, gerapt wanneer het niet goed uitkwam. 'Shots', met zijn "I’m sorry for everything I've ever done", won een medaille: op een Pukkelpop-editie waarin Willy Sommers 'Laat de zon in je hart' kwam zingen, slaagde het er nog altijd in om het meligste liedje te zijn van het hele festival. 'On Top of the World' deed hardnekkig alsof de wereld een aftiteling was van een Disney-film. Imagine Dragons wil lankmoedigheid de wereld uit helpen, een nobel doel, maar ze doen het door op industriële schaal muzikale prozac te produceren. "En nu lachen verdomme, of er zwaait wat!"
Imagine Dragons wil lankmoedigheid de wereld uit helpen, een nobel doel, maar ze doen het door op industriële schaal muzikale prozac te produceren
Heiligen goede doelen slechte middelen? Telt plastieken optimisme ook mee als de karma police weer eens wegcontroles opgeworpen heeft en naar je rijbewijs en je levensinstelling vraagt? En wie o wie heeft toch Dan uit die doos gelaten?