Steeds meer vrouwen laten tepeltattoo zetten: “Elke vrouw heeft na zo’n lijdensweg recht op een mooie tepel”

Elvy Cleeren is de eerste medische tatoeëerder die een vast spreekuur heeft in een Limburgs ziekenhuis. Ze werkte al 13 jaar als verpleegkundige op de dienst gynaecologie en plastisch chirurgie van het Jessa Ziekenhuis toen één van de plastisch chirurgen twee jaar geleden opperde om een cursus medisch tatoeëren te volgen. “Op dat moment was het helemaal nieuw voor mij. Van permanente make-up had ik al gehoord. Maar de wetenschap dat je met deze techniek ook kankerpatiënten kon helpen, deed het voor mij. In mijn job had ik al veel te maken gehad met vrouwen die na een borstamputatie opnieuw een zware operatie moesten doorstaan voor de reconstructie. Elke vrouw had zo haar eigen verhaal. Verhalen die me aangrepen. En telkens wilde ik meer voor hen doen. Ik ben meteen op zoek gegaan naar de opleidingsmogelijkheden en het materiaal.”

Varkenshuid

Een intensieve privé-opleiding en veel oefeningen op varkenshuid later, startte Elvy in het voorjaar van 2017 in het ziekenhuis. “Elke maand zit ik één dag in het ziekenhuis om patiënten te behandelen die recht hebben op een terugbetaling. Ze worden via hun plastisch chirurg naar mij doorverwezen. Ongeveer zes maanden na de reconstructie kunnen ze beginnen denken aan zo’n tatoeage. In het begin waren er een paar tepels per spreekdag, nu zijn er dat al een achttal. De chirurg voorspelt dat ik binnenkort nog veel meer werk zal hebben.” De andere vrouwen helpt Elvy in haar praktijk aan huis.

Propje

Het tatoeëren van een tepel is na ingrijpende operaties zoals een amputatie en reconstructie, een ‘simpele’ ingreep. “Op een gereconstrueerde borst staat meestal geen tepel. Met een kleine incisie wordt op de borst een klein propje genaaid. Vaak gelijktijdig met de reconstructie. Na zes maanden kunnen de vrouwen beginnen denken aan een tatoeage. De borst moet voldoende genezen zijn voor ik het propje kleur kan geven. In één of twee sessies. Het verschil met een echte tepel is dan amper zichtbaar. En mocht het propje om de een of andere reden niet kunnen, is 3D-tatoeage een optie. Met schaduwen lijkt er in vooraanzicht toch een tepel op de borst te staan”, legt Elvy uit.

Een zeer groot voordeel van deze methode is dat ze weinig of geen pijn doet. “Veel gevoel zit er niet in zo’n gereconstrueerde tepel. En op de gevoelige plekjes druppel ik een verdovende vloeistof. Heel wat anders dan de manier waarop tot een paar jaar geleden tepels werden gereconstrueerd. Toen gebruikten ze huid uit de lies of schaamstreek. Zo’n ingreep ging nog te vaak gepaard met ontstekingen. De tatoeage is een veel beter alternatief. Daar is intussen iedereen van overtuigd.”

De resultaten zijn trouwens verbluffend. “Vrouwen liggen hier minstens een uur en vaak twee uur op de stoel. In die tijd doen ze hun hele verhaal. En daar horen - begrijpelijkerwijs - huilbuien bij. Op zo’n momenten moet ik mezelf dikwijls inhouden, zou ik zelf mee beginnen wenen. Ik wil echt helpen. En dat kan ik nu. Die ontroering, die opluchting, als ze na mijn behandeling hun nieuwe tepel zien. Eindelijk durven ze zich na het sporten in de club te douchen zonder de angst dat iemand raar zou kijken. Dat maakt mij telkens opnieuw blij.”

Hazenlip

Medisch tatoeëren biedt overigens ook tal van mogelijkheden voor mensen met een hazenlip, littekens, hondenbeten of opvallende pigmentvlekken. “Met medische tatoeages kan ik wel wat camoufleren. Alleen is dat momenteel enkel weggelegd voor de mensen die het zelf kunnen betalen of de juiste hospitalisatieverzekering hebben.” Het RIZIV liet intussen weten dat er geen plannen bestaan om de terugbetaling voor deze behandeling uit te breiden.