Dit zijn de 10 beste platen van de week

1. Faces On TV - Night Funeral

Op zijn debuut maakt Faces On TV van wonden likken een sensueel hoogstandje. "De plaat klinkt dan ook eerder als een verleidelijk voorspel: de zinnelijke kreetjes in ‘Same Thing’, de bezwerende vrouwenzang in ‘Dancing After All’, de dansbare beats, warme synths en exotische percussie slingeren zich wellustig doorheen deze plaat", aldus onze journalist Gunter Van Assche. 

Die slimme muzikale vondsten en de bijbehorende,  uitgekiende klank mogen niet verbazen. Achter Faces On TV schuilt immers Jasper Maekelberg, één van de meest geprezen jonge producers van vandaag die in het verleden met Bazart, Tsar B, Gabriel Rios, Jef Neve en Nordmann werkte.

Op Night Funeral zoekt hij bewust de donkerste nissen op: "De sound van Faces On TV leunt veel dichter aan bij de stiekeme sfeer van achterkamertjes, broeierige boudoirs en donkere dansholen". Het resultaat snijdt diep en werkt verslavend. Een plaat "waarop je zowel down wilt zijn als dansen". 

Lees hier de volledige recensie.

2. Denmark Vessey - Sun Go Nova

U mist de spookachtige kwajongenshiphop van Odd Future? U vindt dat nu zelfs uw bompa kan meepraten over Soundcloudrap de lol er helemaal af is? U snakt weer naar écht weerbarstige hiphop met een punkattitude? Zoek niet langer: Denmark Vessey zal u niet teleurstellen.

Diens nieuwste worp Sun Go Nova laat hem behoedzaam uit de underground kruipen, met de hoop op een verrassingsaanval als die van - wie weet? - Tyler, The Creator of van Earl Sweatshirt. Die laatste belhamel mag achter het mengpaneel plaatsnemen voor 'Sellout' en 'Trustfall', twee modderige hiphoptracks die de groove beteugelen als een dronken rodeorijder een hallucinerende stier. Elders zijn het de al even hortende beats van beatkoning Knxwledge die met de pluimen gaan lopen.

"If I catch that waterfall /God willing, Inshallah", raaskalt Vessey, niet helemaal zonder ambities. "I could swim to God, innit / Spin it". Doen we.

3. A Perfect Circle - Eat the Elephant

Hoezo een nieuwe A Perfect Circle? En waar blijft die nieuwe van TOOL? Als we de plagerige persberichten mogen geloven zou de Amerikaanse band al een groot stuk van de nieuwe plaat hebben geschreven. Intussen kan u zich laven aan Eat the Elephant, de derde worp van Maynard James Keenans uit de kluiten gewassen nevenproject A Perfect Circle. Die is immers van behoorlijk hoog niveau.

Ook al doet deze in unheimliche ambienttapijtjes gedompelde progmetal enigszins anachronistisch aan (veel nieuwe fans zal Keenan er niet mee winnen), de composities - met hun gruizig riffs en weelderige gitaartexturen - en de kristalheldere productie zijn van torenhoog niveau (let op die toefjes ijle piano en de elektronische versieringen!).

Favorieten? Het korzelige 'Hourglass',  de straffe popsong 'Disillusioned' en het oververhitte 'Talk Talk', dat nog het felst in TOOL-watertjes kopje onder gaat. Lelijke hoes wel.

4. J.Cole - KOD

Vier jaar geleden veroverde J.Cole ons hiphophart  met zijn zwoel- funky derde album 2014 Forest Hills Drive dat menige zomerdag heeft gekleurd. KOD (dat zowel staat voor Kids On Drugs, King Overdose als Kill Our Demons) gaat over verslavingen, twijfels, depressie en soms over de liefde. Cole noemt het zijn experimentele plaat, maar alleen wereldvreemde mumble rap-fanatici zullen meewarig wegzappen. 

Cole combineert laidback nineties-hiphop met een soort oldskool-Kanyevibe. De tracks zijn warmbloedig, soulvol en vaak pakkend, zoals het goudeerlijke 'Friends', waar hij de oplossing voor ieders problemen aanreikt:  "I understand this message is not the coolest to say /But if you down to try it I know of a better way / Meditate". Yep, geen chronic, geen Xanax, geen purple drank, maar meditatie! Radicale jongen.

5. Alexis Taylor - Beautiful Thing

Alexis Taylor, frontman van Hot Chip, schenkt ons een prima soloplaat die vooral bekoort wanneer de iele bleekscheet de onweerstaanbare swagger van datzelfde Hot Chip herinterpreteert. Gemoedelijk ploppende drummachines en analoge synths worden naar een hoger niveau getild door Tim Goldsworthy (ooit één helft van het New Yorkse productieduo DFA, met James Murphy). "Taylor opteert voor ingetogenheid, zonder de groove uit het oor te verliezen", schreven we.

Lees hier de volledige recensie.

6. Ras G & The Afrikan Space Program - Stargate Music

Ras G, oftewel de Los Angelino Gregory Shorter Jr. , gebruikt de polsslag van het universum als basis voor zijn beats. Stargate Music heet een astraal eerbetoon aan de Vrouw te zijn, omdat "de baarmoeder voor de mens een poort naar de sterren is", aldus Shorter. Dat we die nog niet op café hebben gebruikt! Hoe dan ook zuigt hij ons helemaal op in zijn van kosmische exotica doordrongen dimensie en pleurt hij onze uitgewoonde chakra's ergens tussen Dilla en Flying Lotus in. En laat ons nu lichtjes beneveld in onze hangmat liggen, alsjeblieft. Dank u. 

7. Onmens - Doopgrond

Moet er nog migraine zijn? Yep, laat maar komen. Het Gentse elektronoiseduo Onmens stouwt zijn nieuwste traktatie immers vol  schedelverbrijzelende teringherrie die ons sporadisch aan het beste van Dive (Dirk Ivens, iemand?) en Ministry doet denken, zij het aangelengd met loeiende rave en apocalyptische gabber. “Apart. Intens. Mokerslag. Razernij. Lekker", concludeerde onze man Wim Wilri. 

Lees hier de volledige recensie.

8. Naaz - Bits Of Naaz

De 19-jarige Rotterdamse zangeres Naaz scheert in eigen land hoge toppen. Ze stak er de kop op in de liedjeswedstrijd Holland's Got Talent, werd gebombardeerd tot Serious Talent op radiozender 3FM en wordt beschouwd als een toekomstige urban-hitmachine. De liedjes op haar debuut doen bovenal fris en zorgeloos aan, licht en luchtig. Ze droomt hoorbaar van het soort quirky eigenzinnigheid à la Lorde of Lapsley, maar vooralsnog zwemt ze lekker zorgeloos in het vaarwater van prettige r&b-pop genre Cassie of Tinashe. Het ontdekken waard.

9. Far Out Monster Disco Orchestra - Black Sun

Bruisende Salsoul-disco van een all star-funkband waarin kleppers als Azymuth en Black Banda Rio het mooie weer maken. Braziliaanse latin-jazz, pompende discofunk, seventies-fusionpop, balearic grooves: dit Far Out Monster Disco Orchestra pakt het in die mate geraffineerd aan dat je je afvraagt waarom er vandaag in dancemiddens niet vaker met zoveel souplesse en finesse wordt gemusiceerd en geproduceerd. Verkwikkende vibes, zomaar op maat van de zomer gesneden.

10. Walter Verdin - Voor Adeline "Een Fantastisch Nieuw Muziektheater"

U kent Walter Verdin van bij Eurosongfenomeen Pas De Deux of van de Belpophit 'Er Is Iets'. Daar houdt het niet op. Tussen 1979 en 1981 creëerde Verdin vonkende postpunk, felle no wave en experimentele elektropop die ook fans van, pakweg, Cabaret Voltaire en LCD Soundsystem misschien kunnen smaken.  De muziek werd ooit gebruikt in een theaterstuk van het Leuvense Theater De Kreet. Nu zomaar voor u beschikbaar via het archieflabel Stroom van undergroundconnaisseur Ziggy Devriendt a.k.a. Nosedrip.