Al sinds zondagmiddag kamperen er ouders aan de stedelijke secundaire school Zenith in de Durletstraat. Allemaal hadden ze hun zoon of dochter via het digitale systeem aangemeld bij de scholen van hun keuze. Allemaal zonder succes, want hun kind staat nu op een wachtlijst en is dus niet zeker van een plekje volgend schooljaar. Dan maar postvatten aan de poort waar er nog wel vrije inschrijvingen mogelijk zijn. Bij deze ouders, die ondertussen dus al met vier zijn, viel het oog op de middelbare school in de Durletstraat.

LEES OOK. Opnieuw kamperen aan de schoolpoort in Antwerpen (en inschrijvingen starten dinsdag pas): “We hebben geen andere keuze”

Het was Marino Finck uit Borgerhout die als eerste postvatte op de parking voor de school. Hij zoekt een plaats voor zijn 11-jarige dochter Pauline. In de loop van de avond kwam daar, onder meer, ook Kobe Smits bij. Voor zijn dochter Luna is het echter nog lang niet zeker dat ook zij school kan lopen in de Durletstraat, want er zijn momenteel maar drie vrije plaatsen, en Kobe sloot als vierde kamperende ouder aan.

“Via het Meld Je Aan-systeem hebben wij onze dochter opgegeven voor onder meer het Sint-Lievens College en Pius X, wat toch geen kleine scholen zijn”, vertelt Kobe. “Maar daar staat ze achteraan op de wachtlijst. Daarom heb ik me hier, met een veldbedje in openlucht, voor de schoolpoort geïnstalleerd. En zelfs nu is ze nog niet zeker van een plekje, aangezien ik pas als nummer vier van de ouders aankwam en er maar drie vrije plaatsen zijn. Ook hier staan we dus weer op de wachtlijst.”

Onwetendheid

Het is trouwens niet de eerste keer dat Luna moeilijkheden ondervindt bij de zoektocht naar een school. “In de lagere school moest zij al 25 minuten met de bus naar de Universiteitswijk, terwijl we in de Klappeistraat woonden. Nergens was er plek in de directe omgeving van onze woonst”, vertelt Kobe. “En nu vallen we dus weer tussen de mazen van het net.”

Het is vooral de onwetendheid die knaagt, zegt Kobe. “Terwijl al haar klasgenoten kunnen beginnen uit te kijken naar een nieuw hoofdstuk in hun schoolcarrière, is het voor Luna bang afwachten of ze überhaupt een plekje heeft. Tijdens de coronaperiode hebben we aan thuisscholing gedaan, maar dat wil ze nu niet meer. Wat ik meer dan begrijp, trouwens. Een tiener wil contact met klasgenoten.”

Kobe en de andere ouders hebben het ‘geluk’ dat ze de mogelijkheid hebben om te komen kamperen, klinkt het. “Dat is niet voor iedereen even makkelijk”, vertelt Kobe. “Hier stond gisterenavond (zondagavond, red.) nog een grootmoeder die voor haar pleegkleinkind een plekje zocht, maar niet kon blijven overnachten. Dat gezin had hun hele netwerk ingezet om toch maar ergens een vrije plaats te vinden. Ik voel me zelfs een beetje ‘beschaamd’ nu, omdat ik wel in een slaapzak in openlucht kan overnachten en die oudere dame niet. Dat zoiets in een stad als Antwerpen gebeurt, daar kan ik niet bij.”

Ondertussen is het wachten tot dinsdagochtend, 9 uur. Pas dan starten de vrije inschrijvingen. “De directie is ons komen begroeten en is heel vriendelijk”, vertelt Marino, die dus als eerste aan het kamperen sloeg. “Maar ze kunnen de inschrijvingen niet vroeger starten, vertelden ze ons. Zij zitten hier ook mee verveeld. We hebben onder de ouders een lijst opgesteld met de volgorde van aankomst, zodat het eerlijk zal verlopen. Intussen maken we er het beste van en gaan we om de beurt om eten. Gelukkig mogen we van een sympathieke dame aan de overkant van de straat gebruikmaken van haar toilet en elektriciteit.”