Binnen de troebele bubbel is psychothriller ‘Beast’ het spannendst (drie sterren)

‘Je hebt bloed aan je handen.’ Moll ziet het pas wanneer ze naast de man in de auto is gaan zitten. Is de vreemdeling die haar zojuist op het strand van een aanrander heeft gered, zelf wel oké? Pascal, zoals hij blijkt te heten, lacht om haar opmerking en wijst naar de afgeschoten konijnen op de achterbank. Ah, gelukkig. Hij is slechts een simpele stroper en niet de seriemoordenaar die van eiland Jersey een guur, dreigend oord maakt.

Lang niet iedere toeschouwer zal zo snel van vertrouwen zijn als Moll. En dat is nou net wat de Britse psychothriller Beast zo interessant maakt. Dat je geen idee hebt of Pascal is wie hij zegt te zijn, terwijl Moll zich met haast instinctief gemak aan hem overgeeft. Wat zoekt en vindt ze bij hem? Schrijver-regisseur Michael Pearce, zelf afkomstig van Jersey, vindt die vragen duidelijk het interessantst.

Moll (Jessie Buckley) woont op haar 27ste nog altijd in haar ouderlijk huis, onder de plak bij haar moeder (Geraldine James) en zorgend voor haar dementerende vader (Tim Woodward). Terwijl Pearce haar in vrijwel elke scène centraal stelt, de camera gericht op haar markante gelaat en koperrode krullen, lijkt niemand Moll echt te zien. Dat gaat ongetwijfeld al haar hele leven zo en met effect: fris maar verkrampt, zo zet theater- en tv-actrice Buckley haar in haar eerste filmrol neer, alsof Moll in het verstikkende familienest nauwelijks aan de oppervlakte kan komen.

Totdat ze Pascal (Johnny Flynn) ontmoet en hij haar met zijn aanstekelijke vrijbuitershouding een uitweg biedt. Haar haar gaat vlammen, haar lijf krijgt kracht, schroom maakt plaats voor lust en baldadigheid. Een overtuigende transformatie, ook door de sterke chemie tussen Buckley en Flynn. 

Die laatste geeft Pascal iets jongensachtigs en zachtaardigs, terwijl zijn doffe blik soms een uitgesproken kille ondergrond lijkt te verraden. Je weet het nooit helemaal zeker, met hem. En ook niet met Moll, die zelf eveneens het nodige te verbergen heeft.

Naarmate meer kaarten op tafel worden gelegd, wordt Beast duisterder. Maar ook zwakker, met flauwe droomsequenties, een onbevredigend slot en een bizar, ongeloofwaardig politieverhoor dat de zorgvuldig opgebouwde sfeer volledig teniet doet. Beast overtuigt vooral zo lang hij binnen de troebele bubbel van Moll en Pascal blijft, en de belangrijkste raadsels onopgelost blijven.  

Interview Michael Pearce

Regisseur Michael Pearce maakte een psychothriller op zijn geboorte-eiland Jersey. ‘Beast is geen compliment aan het eiland, of de sfeer op het eiland.’