Direct naar artikelinhoud
Uitgezongen

Slash over ‘Sweet Child O’ Mine’, de monsterhit van Guns N’ Roses: “Niet meer dan wat notenneukerij”

Guns N' Roses met Slash (l.) en Axl Rose op Graspop in 2018.Beeld Stefaan Temmerman

“Veel janetteriger vind je ze niet.” Aldus Slash over ‘Sweet Child O’ Mine’, de grootste hit van Guns N’ Roses. Maar Axl Rose zag dat anders.

Op het moment dat we elkaar ontmoeten in Amsterdam, in 2014, is zijn haat voor Axl Rose nog lichtjaren groter dan zijn hekel aan de MTV-hit van Guns N’ Roses uit 1988. Dat Slash – Saul Hudson volgens zijn geboorteakte – ons nog tekst en uitleg kan geven over ’Sweet Child O’ Mine’ mag trouwens gerust een godswonder heten. De gitarist marineerde zichzelf zo lang in bourbon en narcotica dat hij al lang onder de zoden had moeten liggen.

Een dokter hoeft vandaag niet langer de wacht te houden tijdens zijn concerten. Maar net zo bedenkelijk als zijn artsen destijds fronsten, keek hij naar eigen zeggen toen Rose in de jaren 80 zijn zinnen zette op de legendarische openingsriff van ‘Sweet Child O’ Mine’. “We waren op een dag aan het repeteren in ons kraakpand en ik dolde wat met die intro. Het was niet meer dan wat notenneukerij, om mijn vingers op te warmen. Axl, die een verdieping hoger zat en god-weet-wat aan het uitvreten was, kwam me de dag nadien met aandrang vragen om die riff opnieuw te spelen. Ik zag er eerlijk gezegd geen brood in. Izzy (Stradlin, toenmalige ritmegitarist en songschrijver; gva) ook niet.

‘Als ik de lift neem in een hotel en een cheesy muzakversie hoor door de speakers, ga ik nog steeds over mijn nek’
Slash

“Maar voor alle duidelijkheid: Axl had gelijk. Al heb ik de song lange tijd hartgrondig gehaat. De riff vond ik best goed, maar een romantische uptempo ballad? That’s one of the gayest things you can write. Guns N’ Roses waren daar te cool voor. Zo zag ik het althans. De gitaarsolo was voor mij de enige reden om de song niet weg te smijten: er zit Jeff Beck in, maar ook – niet lachen – de solo’s in Manfred Manns versie van ‘Blinded by the Light’ en Gerry Rafferty’s ‘Baker Street’. De singleversie heb ik daarom ook altijd kut gevonden. Die ­verknipte solo was ontdaan van alle gevoel.”

In de autobiografie die bassist Duff McKagan schreef, stond dat Slash ’Sweet Child O’ Mine’ de slechtste song vond die hij ooit heeft geschreven. “Dat is overtrokken”, schokschoudert Slash. “Elke gitarist in elke groep heeft minstens één song die hij niet kan uitstaan, terwijl de rest van de wereld die te gek vindt. Ik weet dat Eddie Van Halen zich te pletter schaamt voor zijn gitaarsolo op ‘Beat It’ van Michael Jackson. Maar stiekem is hij wel fier dat hij op Thriller staat, de best verkochte plaat aller tijden. Zo voel ik me ook bij ‘Sweet Child’. Ik heb per ongeluk geschiedenis geschreven.” (lacht)

De tekst van Axl Rose werd gebaseerd op een gedicht dat hij opdroeg aan zijn toenmalig liefje Erin Everly, dochter van een van de Everly Brothers. Ze trouwden twee jaar na de release, maar scheidden alweer een maand later. Slash: “Ik heb me weleens afgevraagd hoe hij zich nadien bij die liefdesverklaring vond. Om elke avond een vrouw te bezingen met wie je in een bittere ­vechtscheiding verwikkeld bent…” (grinnikt)

Slash was duidelijk nooit de grootste pleitbezorger van de song. Axl Rose wél. “Veel rockbands bestaan uit watjes”, zei hij vlak na de release. “Ze zijn te laf om enig sentiment of emotie in hun songs te steken, tenzij ze pijn hebben. ‘Sweet Child O’ Mine’ maakt daar komaf mee. Nu ja, het is ook nog maar het eerste positieve liefdeslied dat ik ooit heb willen schrijven, maar ik heb dan ook nog nooit iemand gehad om zoiets óver te schrijven.”

Intussen heeft Slash zich verzoend met de grootste hit van de groep. “Maar niet met de elfendertig kuttige covers van die song. Sommige versies op piano of viool vind ik oprécht goed. Maar als ik de lift neem in een hotel en een cheesy muzakversie hoor door de speakers, ga ik nog steeds over mijn nek.”