Direct naar artikelinhoud
Hoogsteigen persoone

Zou Einstein ook regelmatig een paar apero’s naar achteren hebben gekieperd?

Dominique Persoone.Beeld Tim Coppens

Dominique Persoone, de Indiana Jones der chocolatiers, runt The Chocolate Line in Brugge en Antwerpen en een cacaoplantage in Mexico.

Een paar jaar geleden heeft mijn schoonmoeder een lelijke val gemaakt. Haar heup was gebroken en het is nooit meer goed gekomen. Integendeel, het verslechtert elk jaar. Ze kan zich thuis nog behelpen met een kruk, maar haar spieren worden steeds stijver en buitenshuis gaan, lukt niet meer. Ze vond het erg om zich te laten rondvoeren in een rolwagen, want zelfs al is ze in de tachtig, bijna elke week als ik haar zie, zegt ze: “Ik ben nog niet oud”.

Vorige maand hebben haar dochters haar met de neus op de feiten gedrukt. Mama, als je nog buiten wilt komen, moet je in een rolstoel. Ze is enorm graag onder de mensen en de drang om eens een ‘stapje’ te gaan zetten heeft haar doen plooien.

Oma had een idee: of we eens konden kijken op internet of er geen rolstoel bestaat die je met een knop in een barkruk kon veranderen

Mensen die niet meer buitenkomen, worden verbitterd. Fabby en haar zussen hebben een Facebook-­account voor haar aangemaakt opdat ze zich niet te eenzaam zou voelen, maar voor oma is dat niet the real thing. Leuk om op de hoogte te zijn, maar niets vergeleken met een echt gezellig avondje uit.

Afgelopen week was het dan zover. Mijn Fabby had eerst thuis geoefend op hoe je zo’n rolstoel dicht moet duwen en in je auto steken, want ook dat blijkt niet zo makkelijk. Oma had zich helemaal opgedirkt: mooi kleedje, goudenwerk (hoe meer hoe liever), een laagje schmink, een beetje drinkgeld... klaar voor het avontuur.

Hoewel Fabby last heeft van haar rug, slaagde ze er toch in oma naar een feestje te brengen. Het was iets met bartafeltjes, een soort walkingdinner, dus iedereen stond recht met als gevolg dat oma de conversatie moeilijk kon volgen. Ze zat immers een verdieping lager dan de rest. Gelukkig hebben we een paar gays in onze vriendenkring die zich graag over oma wilden ontfermen. Het zijn ideale schoonzonen, vinden vele dames op leeftijd, want ze zien er altijd verzorgd uit en hebben een hoog dandygehalte. Ze tetteren graag met oudere dames en ze drinken ook graag rosé. Regelmatig hoorde ik de schaterlach van mijn schoonmoeder. Ik keek in de ogen van mijn Fabby, ze knipoogde, haar opdracht was geslaagd. Oma was in vorm en gelukkig. Vele hapjes en roseetjes later bracht Fabby haar terug naar huis. Oma had een idee: of we eens konden kijken op internet of er geen rolstoel bestaat met een knop, zodat je die kan uitschuiven. We begrepen niet wat ze juist bedoelde. “Wel, een rolstoel die je kunt uitschuiven zodat je eigenlijk meer een barkruk op wielen hebt”, zei ze serieus.

Fabby en ik kwamen niet meer bij van het lachen. Een rolstoel om aan de bar te kunnen hangen, heerlijk idee. Nooit gedacht dat er nog een uitvindster in mijn schoonmoeder zat, of kwam het door de rosé? Bij mij helpt het ook meestal. Een aperitiefje en je verbeelding werkt op volle toeren. Zou Albert Einstein ook regelmatig een paar apero’s naar achteren hebben gekieperd? Ik denk het wel.