Direct naar artikelinhoud
Opinie

De Wever won met de belofte 'een Antwerpen zonder sossen'. De groenen beloofden om de sossen er weer bij te halen

Guillaume Van der Stighelen.Beeld dm

Guillaume Van der Stighelen is columnist en auteur van Samen door één deur.

Toen ik drie maand geleden schreef dat het samengaan van groen en rood in Antwerpen een godsgeschenk was voor zittend burgemeester Bart De Wever (N-VA) wist ik niet half hoe groot dat geschenk wel was en hoe slecht verpakt.

Toch viel er iets voor te zeggen, vooral voor mensen met een wiskundeknobbel. Zelfs als rood en groen er elk gigantisch op vooruitgaan, dan nog halen ze nooit meer dan de regerende partij, en levert die de burgemeester. Stel dat rood en groen elk 20 procent halen, wat een enorme overwinning zou zijn, dan heeft De Wever voldoende aan 21 procent om de grootste te zijn en aan zet te blijven. Eitje voor hem. Maar stel dat een progressief kartel meer dan 25 procent haalt, wat niet onmogelijk is in Antwerpen, dan wordt het spannend voor Vlaanderens meest invloedrijke intellectueel. De mogelijkheid dat rood en groen opgeteld samen met blauw en oranje een meerderheid kunnen halen is niet in aanmerking genomen.

Saaie rekensom, maar het is die som die aan de basis moet hebben gelegen van Samen, waarvan de S intussen is afgevallen. Het toedekken van de rekensom met een verhaal van ideologische eenheid is niet echt gelukt, laten we het zo stellen.

Dan is er de tijdsgeest. De Wever heeft met succes een aversie gecreëerd tegen wat hij de 'traditionele partijen' noemt. Van die aversie hadden de groenen mee kunnen profiteren. Niet alle mensen die de oude partijen beu zijn met hun vakbonden en ziekenkassen, houden van het Vlaams-nationalisme. Er viel dus wat te rapen. Maar terwijl De Wever met de belofte 'een Antwerpen zonder sossen' de verkiezingen overtuigend won, kwamen de groenen met de belofte om de sossen er weer bij te halen. Je moet maar op het idee komen. De Wever zelf hoefde geen energie meer te steken in zijn links-complot-tegen-mijcampagne. Dat scheelt een slok op een borrel.

Ten slotte, ook niet onbelangrijk: gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen hebben altijd wat weg van een castingsessie. Wie is het meest geschikt voor die rol? De burgemeester van de belangrijkste stad van Vlaanderen, die mag iets wegen. Figuurlijk dan. Het is van Camiel Huysmans en Lode Craeybeckx geleden dat een Antwerpse burgemeester de grond onder de Wetstraat kon doen beven. Met De Wever hebben ze dat opnieuw en dat vinden veel Antwerpenaren geweldig, los van eender welk ideologisch standpunt. Bij de tegenpartijen is er niemand van nationaal gewicht, behalve dan Kris Peeters (CD&V). Maar die had dat winnend kartel nodig om de sjerp te krijgen in ruil voor een zetel of vijf.

Nee, een foto op de voorpagina's van Bart De Wever die in zaal Zuiderkroon uithuilt op de schouder van Carl Huybrechts, dat zit er voorlopig niet in

De Wever zit op rozen, vergeef mij de woordspeling. Wie hem daar van af wil stoten zal met meer moeten komen dan een electorale rekensom en een folder met een gefotoshopt hitlersnorretje. Het kan natuurlijk. Alles kan.

Maar een foto op de voorpagina's van Bart De Wever die in zaal Zuiderkroon uithuilt op de schouder van Carl Huybrechts, nee, dat zit er voorlopig niet in.