Met deze twee excellente hiphopdocu's scheert Netflix hoge toppen

"Ik heb geen idee waarom ik zo emotioneel ben", geeft de Amerikaanse rapper Logic toe aan het einde van zijn Rapture-aflevering, de ogen vol tranen. "Nu ja, eigenlijk wel. Life is fucking awesome. Ik ben genomineerd voor een Grammy. Mijn album heeft drie keer platina gehaald. Sorry, dit is wat ik altijd wilde. Het gaat zelfs niet om het geld. Het gaat erom dat ik zo gelukkig ben". Waarna de rapper met waterige ogen begint te schaterlachen.

Het is een van de talrijke overrompelende scènes uit een van de allerbeste muziekdocumentairereeksen die vandaag te zien zijn. Rapture, waarvan het eerste seizoen op Netflix loopt, belicht acht verschillende hiphopartiesten, bekend en minder bekend, in evenveel afleveringen van telkens een uur. De regisseurs van het New Yorkse mediahuis Mass Appeal volgen de hiphoppers op toernee, bij hen thuis en in de studio. Ze bezoeken hun moeders, vaders, stiefouders en vrienden. We zien de jeugdjaren en de persoonlijkheden van de hoofdpersonages nauwkeurig gedissecteerd. Dat werpt vruchten af.

Zo doet de aflevering met Rapsody aan als een rags to riches-verhaal. Vrouwelijke rappers worden onderbelicht in hiphop, daardoor voelt de episode sowieso bijzonder aan. Als dan nog eens blijkt dat Rapsody de stiel erg moeizaam onder de knie kreeg, worstelde met een zeldzame auto-immuunziekte en uiteindelijk door Kendrick Lamar en Jay-Z onder de arm wordt genomen, lijk je wel te zijn terechtgekomen in een sprookje. 

Een groot verschil met de aflevering rond de producer Just Blaze, die aanvoelt als een geheime stoomcursus hiphopproductie voor beginners. De vermakelijke aflevering met 2 Chainz leert ons dan weer alles over crackdealers en corrupte flikken die hun in beslag genomen drugs doorverkopen voor eigen gewin. Heftige shit.

Straatschoffies worden steenrijk

Ook het door HBO gemaakte, vierdelige The Defiant Ones combineert fascinerende personages met erg persoonlijke, diepgravende interviews en een slimme montage van soms zelden gezien archiefmateriaal. Hier heten de protagonisten Jimmy Iovine en Dr. Dre. De eerste is een van de machtigste zakenlieden in de Amerikaanse muziekindustrie, de tweede een hiphoplegende en ondernemer. The Defiant Ones volgt hun beider levensloop tot ze elkaars pad kruisen en een van de meest besproken deals van de voorbije decennia in muziekland beklinken: ze verkopen Dre's hoofdtelefoonmerk Beats aan Apple.

Iovine en Dre zijn sowieso smeuïge karakters die fantastisch op beeld plakken: bot, geslepen, soms keihard, vaak lekker stug, maar met een hart van goud. Het snoepgoed puurt regisseur Allen Hughes uit een marathon aan interviews met de groten der aarde. Bono van U2 over Iovine? "Jimmy's like a virus. He happens to you, he enters your system uninvited, works all the major organs, works his way up to your brain." Nou! Verderop zweren Eminem, Snoop Dogg en Kendrick Lamar trouw aan Dre en halen rocksterren als Bruce Springsteen, Stevie Nicks, Trent Reznor en Patti Smith straffe, pakkende anekdotes boven over Iovine. The Defiant Ones oogt duur, maar dat past bij dit verhaal van twee straatschoffies die naar de top klimmen.

Op die manier voegt Netflix twee hiphopminnende series toe aan zijn catalogus die het genre ernstig nemen en er een broodnodige menselijke dimensie aan toevoegen. Met Hip-Hop Evolution bewees de streamingdienst al feeling te hebben voor kwaliteitsdocu's die de meest invloedrijke muziekcultuur van vandaag met respect en kennis van zaken bejegenen. Het is een traktatie voor het leger jonge hiphopfans dat op de traditionele televisiekanalen amper achtergrond vindt bij hun favoriete muziekgenre. Must see.

Rapture (★★★★) en The Defiant Ones (★★★★★) lopen nu op Netflix.