Herman Brusselmans: "Op een bepaald moment zat ik zo diep dat ik dacht: 'Ik maak er een einde aan'"

Tijdens de eerste minuten van de sessie werd al meteen duidelijk dat Herman al zijn hele leven geplaagd wordt door angsten. Die wil hij tijdens het indringende gesprek met psychotherapeut Helberg graag beter leren begrijpen. "Toen ik een twintiger was, is dat voor het eerst boven water gekomen. Maar ik ben altijd al een angstig jongetje geweest. Ik kroop altijd in een hoekje", zegt Herman. “Ik heb een zware jeugd gehad. Mijn vader was veehandelaar, en altijd gestresseerd en onrustig. Ik heb ook ongelooflijk veel dierenleed gezien. Er was geweld tussen mens en dier, en tussen mens en mens. Iedereen was gespannen. Ik zoek daar de oorsprong van mijn angststoornis."

Herman vecht al zijn hele leven lang tegen die donkere gedachten. "Tot op vandaag. Er is de angst voor de angst. ’s Avonds ga je denken: hopelijk krijg ik het morgen niet. En dat is dan de trigger om het wel weer te krijgen. Je zit er haast op te wachten. En dan wordt het een ketting van aanvallen die leiden tot een toestand waarin je niet meer functioneert." Herman zocht zijn toevlucht in drank. "Ik ben alcoholist geworden. Ik probeerde dat als middel tegen de angst te gebruiken. Als medicijn. Maar ook die heb ik geslikt, voorgeschreven door verschillende dokters. En ergens in de jaren 80 zat ik zo diep dat ik dacht: ‘Dit hou ik niet vol. Ik maak er een einde aan’."

Lees verder onder de foto

Niet alleen angst, maar ook agressie vormt een rode draad in het leven van Brusselmans. "Ik heb soms van die buien. Ik probeer ze af te bouwen, maar dat lukt nog niet altijd. Geen fysieke agressie, maar verbale. En dan vooral tegen de personen die het dichtst bij mij staan, mijn vriendin dus."

"Mijn persoonlijk leven, mijn relaties: ik wil dat die perfect zijn", verklaart de schrijver zijn gedrag. "Ik wil geen barsten, geen ruzies. En als die er wel zijn, ga ik over de rooie. Ik kan dan verbaal zéér agressief worden. Dat is verschrikkelijk, maar het hoort bij mij. Mijn vriendin vraagt constant waar dat vandaan komt. 'Nu ben je leuk en lief, en een uur geleden was je nog een monster'."

Herman denkt dat zijn vader er een rol in heeft gespeeld. “Een enorm vriendelijke man. Tot hij omsloeg. We wisten nooit hoe we hem zouden krijgen. Dan kwam hij terug van een markt, en zaten we te beven. Hoe gaat hij binnenkomen? Gaat hij leuk zijn of niet? En dat ondervinden de mensen die dicht bij mij staan nu ook. Ik vind dat verschrikkelijk."

Lees verder onder de foto

Samen met Helberg graaft hij nog wat dieper in zijn denkwereld. "Ik heb nu al twee jaar een relatie met Lena (zijn Amsterdamse geliefde, red. ) en ik heb haar al veel leed berokkend met die buien”, bekent hij. Herman krijgt op die momenten naar eigen zeggen te maken met “onverantwoorde argwaan en jaloezie". "Ik ben 60, mijn vriendin is een aantrekkelijk meisje van 26. Dus dan denk ik: wat doet zij bij mij, zo’n lelijke oude Belg? Terwijl ze waarschijnlijk iedere leuke jongen kan krijgen." 

"Het kernwoord is onzekerheid", zegt Herman wanneer hem gevraagd wordt waar die jaloezie vandaan komt. "Het komt allemaal neer op: geef mij liefde. Of wil jij mij wel liefde geven? En genoeg? Het komt niet zomaar uit de lucht gevallen. Ergens voel je je minderwaardig. Omdat je weet dat er veel leukere mensen zijn om mee om te gaan dan ik."

Kom hier alles te weten over de volledige afleveringen van ‘The Therapist’. 

Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.