Direct naar artikelinhoud
Standpunt

Dit is Samusocial voor de N-VA

Bart Eeckhout.Beeld Eva Beeusaert

Bart Eeckhout is hoofdredacteur van De Morgen

Iedereen is onschuldig tot het tegendeel bewezen is.

Dat geldt ook voor mensen tegen wie het Antwerpse parket voldoende elementen gevonden heeft voor een inverdenkingstelling wegens mensensmokkel, criminele organisatie, passieve omkoping en afpersing. Het geldt ook voor mensen die in een onthullende Pano-reportage worden aangeduid als spil in een crimineel netwerk van visafraudeurs. Het geldt, kortom, ook voor mensen zoals Melikan Kucam, gemeenteraadslid in Mechelen namens N-VA.

Gerechtelijke aansprakelijkheid is één zaak. Politieke verantwoordelijkheid is een andere. Het is kristalhelder dat die verantwoordelijkheid ligt bij voormalig staatssecretaris Theo Francken (N-VA) en zijn kabinet.

Meer lezen

Francken in verlegenheid gebracht door visa-zaak: “Die humanitaire visa waren Franckens persoonlijke speeltuin”

“Iedereen wist dat je bij Melikan een visum kon kopen”: op reportage in de Assyrische gemeenschap

  “200 mensen betaalden Melikan Kucam voor humanitair visum”
  

Willekeur, misbruik en fraude

Dit gaat niet over schuld of medeplichtigheid. Het punt is dat het systeem voor uitreiking van humanitaire visa op voorspraak van tussenpersonen door deze voormalige staatssecretaris en dit kabinet is uitgewerkt en in stand gehouden. Het is een systeem dat steunt op willekeur en subjectiviteit, niet op controle en objectieve regels. Het is een systeem dat de verlokking van misbruik en fraude in zich draagt.

Dat had de bevoegde politicus moeten beseffen. Dat nalaten, is een ernstige bestuurlijke fout. Als Theo Francken niet al eerder met zijn partij uit de regering was gestapt, dan had hij nu ontslag moeten nemen. Punt.

Onder Franckens bevoegdheid is de kat bij de melk gezet. Er zijn gegronde redenen waarom bij goed bestuur tussen kat en melk muurtjes worden gebouwd: transparante criteria, externe controle. Deze (voormalige) staatssecretaris heeft het wijs geacht om de muurtjes af te breken en het op zijn eigen manier te doen. Met gekend gevolg.

Als de verdenking bewaarheid wordt, zien we hier een N-VA-gemeenteraadslid dat doet wat zijn partij rivaal PS zo vaak verwijt

Is dat eigengereidheid? Nonchalance alweer (zie ook: de late reactie op het VN-migratiepact)? Naïviteit? Mogelijk een beetje van dat alles. Het beeld dat bovenkomt, is weinig fraai. Als de verdenking bewaarheid wordt, zien we hier een N-VA-gemeenteraadslid dat zeer letterlijk doet wat zijn partij rivaal PS zo vaak verwijt: via politiek cliëntelisme een kiespubliek bij elkaar lijmen in de migrantengemeenschap. 

Met zelfverrijking op de kap van kwetsbaren bovendien. Dit is Samusocial, maar dan met vluchtelingen in plaats van met daklozen, in Vlaanderen in plaats van in Brussel en met Vlaams-nationalisten in plaats van met Franstalige socialisten.

Hervormen

Over de willekeur bij de uitreiking van humanitaire visa worden al langer vragen gesteld. Dit is een geschikt moment om de procedure eindelijk te hervormen, zodat ze transparanter, objectiever en controleerbaarder wordt.

Het voorrecht keizerlijk te kunnen oordelen over de verblijfsvergunning van mensen in nood maakt van een regeringslid een machtig mens. Zulke macht is verleidelijk, maar ze maakt ook kwetsbaar voor misbruik en slechte vrienden. Het is macht waartegen wijze politici zich laten beschermen. Niet door schimmige tussenpersonen, wel door heldere regels.