Willy (65) verloor zijn vrouw en dochter in enkele maanden tijd. Nu gaat hij weer op zoek naar de liefde

Willy Jackers is zo’n gelukzak die als tiener de liefde van zijn leven tegen het lijf liep. Hij was 17, zij nog maar net 14. Maar toen al wist Willy dat Lea de ware was. Ze trouwden, kregen twee kinderen en bouwden samen een leven op in het Limburgse Riemst. Een droom. Tot het rampjaar 2014 aanbrak. “Mijn vrouw vocht tegen baarmoederhalskanker, maar werd dat jaar in april genezen verklaard”, vertelt Willy. “Enkele weken later, op 31 mei, zouden we de 34ste verjaardag van onze dochter Marleen vieren. We hadden een feest gepland. Maar net op die dag kwam Marleen om het leven in een auto-ongeval. Dat was een enorme slag. Plots ging het weer bergaf met Lea. Ze herviel, moest zes keer geopereerd worden en kreeg chemo en bestraling. De dokters gaven haar een goede kans. Maar op tweede kerstdag stierf Lea. In mijn armen. Ga maar naar Marleen, meisje. Dat waren mijn laatste woorden aan haar. Ze keek op, lachte nog een keer en sliep in. Dat vergeet ik nooit meer.”

Het verlies van zijn vrouw en dochter deed Willy in z’n schulp kruipen. Maandenlang bleef hij alleen thuis. “Mijn zoon Bert heeft een drukke job, dus we zagen elkaar niet vaak. Vier maanden na de dood van mijn vrouw ging ik weer een pintje drinken in het dorpscafé, maar daar werd ik telkens aangeklampt. Iedere keer opnieuw moest ik uitleggen wat er met Lea en Marleen was gebeurd, en hoe ik me voelde. Je moet verder met je leven, zei iedereen me. Maar dat was ik snel moe gehoord. Ik zonderde me meer en meer af en bleef alleen.”

“Mijn schoonmoeder was wel een grote steun voor mij. Vier keer per dag ging ik bij haar langs. Maar een halfjaar na mijn vrouw overleed ook zij. Op vijftien maanden tijd waren drie vrouwen uit mijn leven gerukt.”

Sindsdien leefde Willy geïsoleerd. Tot hij afgelopen zomer een telefoontje kreeg van Woestijnvis. “Ze vroegen of ik al van Hotel Römantiek had gehoord”, vertelt Willy. “En of ik wilde meedoen aan de selectiegesprekken. Ik kende het programma, maar zou me nooit kandidaat stellen. Ik, in een datingprogramma? En wie zou er op mijn dieren letten? Ik heb kippen, en het hondje van mijn dochter woont sinds haar dood bij mij. Maar mijn zoon overtuigde me. Je bent te jong om alleen te blijven, pa. Dus ik heb ja gezegd. Zonder te weten wie me had ingeschreven. Pas na de opnames kreeg ik te horen dat een vriend uit Riemst me had getipt bij de makers. Ik mocht het niet weten, want hij dacht dat ik z’n nek zou omwringen als het me niet beviel. (lacht) Maar nu ben ik hem dankbaar.”

Hart opnieuw openstellen

Hotel Römantiek bleek de beste keuze die Willy kon maken. Hij leerde nieuwe mensen kennen, én het klikte met de vrouwen. “Ik ben met een open geest naar Tunesië vertrokken. Enkele maanden voor de opnames had ik een zware longontsteking. Door de medicatie kreeg ik plots een allergische reactie. Die nacht kon ik amper ademen. Ik was zeker dat ik de ochtend niet zou halen. Maar ik kwam erdoor. Dat deed me beseffen dat ik mijn leven weer in handen moest nemen.”

“Als je een huwelijk zoals het mijne hebt gehad, stel je je hart niet gauw weer open. Ik dacht dat de liefde samen met mijn vrouw gestorven was. Maar onze reis heeft gevoelens opgewekt waarvan ik dacht dat ik ze al jaren kwijt was. Voor het vertrek voelde ik me een man van 65 jaar. Nu voel ik me weer 40. Het was een geweldig avontuur. En ik voel me eindelijk klaar om iemand nieuw te ontmoeten.”

Hotel Römantiek

Vanaf woensdag 30 januari op Vier