‘De koning van New York’: alweer een biografie van Lou Reed, en toch leren we nog zoveel bij

Gijsbert Kamer

Ergens in september 1971 vond in de New Yorkse club Max’s Kansas City een ontmoeting plaats tussen Iggy Pop, David Bowie en Lou Reed. Drie van de invloedrijkste popmuzikanten uit de jaren zeventig, zeggen we nu, maar die status was toen nog ver weg. Pops band The Stooges was na twee veelgeprezen maar slecht verkochte albums geïmplodeerd. Bowies doorbraak als popster zou pas een jaar later komen en Reed was nog altijd zoekende, na zijn vertrek, een jaar eerder, bij The Velvet Underground. Daags na de ontmoeting zou hij bij RCA een contract tekenen. Hij kreeg het voor die tijd zeer schamele bedrag van 900 dollar als voorschot voor twee albums.

Reed reisde in december 1971 af naar Londen, zo beschrijft Will Hermes in zijn biografie, en nam daar eerst de elpee Lou Reed op, die flopte. Een half jaar later nam hij met zijn nieuwe maatje David Bowie Transformer op, met de hit ‘Walk on the Wild Side’, dat een enorm succes werd. Het zou zijn grootste verkoopsucces blijven, tot ongenoegen van Reed, die het tot aan zijn dood in 2013 niet kon verkroppen dat bijvoorbeeld zijn volgende album Berlin vooral door Amerikaanse critici en platenkopers slecht begrepen werd.

Hermes is niet de eerste biograaf die zich over Reed (1942-2013) ontfermt. Sinds diens overlijden verschenen er minstens vier lijvige biografieën. Die van Hermes is de meest complete. Al was het maar omdat hij als eerste toegang kreeg tot Reeds archief, dat zijn weduwe Laurie Anderson aan de New York Public Library heeft geschonken.

In dat archief vond Hermes behalve het voornoemde platencontract bij RCA ook correspondenties met familieleden en muzikanten als John Cale, met wie Reed in de jaren 60 The Velvet Underground oprichtte. Vaak is de bandgeschiedenis al beschreven, maar de hoofdstukken die Hermes eraan wijdt maken inzichtelijk hoe de kunst- en muziekwereld in New York in de jaren 1965-1970 in elkaar stak.

Laatste jaren

Wat Hermes’ boek vooral onderscheidt van eerdere biografieën, is de ruimte die hij schenkt aan Reeds liefdes. Voor het eerst krijgen we een goed beeld van zijn muze Rachel Humphreys, met wie hij tussen 1974 en 1977 een relatie had. Verder maakt Hermes duidelijk dat zijn tweede echtgenote Sylvia Morales hem niet alleen van de dope afhielp, maar hem in de jaren 80 ook hielp de hernieuwde belangstelling voor The Velvet Underground financieel te benutten, door muziek te verkopen voor reclames.

Lou Reed was niet makkelijk voor zichzelf en anderen, maar vond in zijn laatste jaren rust. Het aangrijpendst is het slothoofdstuk over zijn laatste dagen, ‘met vrienden luisterend naar muziek (...) en drijvend in het verwarmde zwembad’.

Will Hermes Lou Reed. De koning van New York, Nijgh & Van Ditmar, 544 p., 29,99 euro. Vertaling Dirk-Jan Arensman en Petra C. van der Eerden.