Hier moet Duncan Laurence het zaterdagavond tegen opnemen

1. Malta

Michela - Chameleon

Chameleon, van de pas 18-jarige Michela, klinkt als een cocktail van elk liedje in de top-40 van 2019: middelmatige, toegankelijke pop aangelengd met vanzelfsprekende beats en een quasi-exotisch riedeltje. Oftewel: een uitstekend Songfestivalliedje. En wees er maar gerust op dat het refrein ‘chame-chameleon/Yalla, yalla, yalla’ nog wel een paar keer heen en weer gaat tussen het linker- en rechteroor. 

7

2. Albanië

Jonida Maliqi - Ktheju tokës

Jonida Maliqi heeft 459 duizend volgers op Instagram, is een bekende influencer in Albanië en heeft haar eigen modelabel. Je zou haar de Kim Kardashian van het Balkanschiereiland kunnen noemen, en ze lijkt er zelfs wel wat op. Maliqi kan wel beter zingen, maar dat kan iedereen. Tekstueel is Ktheju tokës een raadsel, muzikaal is het een gezwollen geheel van pauken, strijkers en onheilspellende zang. Ideaal als soundtrack onder een veldslag in Game of Thrones. Maar als lekkere Songfestival-slammer? Not so much.

5

3. Tsjechië

Lake Malawi - Friend of a friend

Friend of a friend is een zoet en feestelijk popliedje, licht en luchtig en door frontman Albert Černý gezongen met een vettig Brits accent. Totaal onbelangrijk, maar toch leuk om te weten: Lake Malawi is een meer in het grensgebied van Tanzania, Mozambique en Malawi.

6,5

4. Duitsland

S!sters - Sister

Om maar meteen antwoord te geven op de vraag die vanzelf opborrelt wanneer een act die S!sters heet een duet te berde brengt met de titel Sister: nee, deze vrouwen zijn geen zussen. Wel zingen ze elkaar en hun seksegenoten toe om als zusters op te trekken en elkaar niet af te vallen. Die boodschap is best wel Songfestival 2019, inderdaad, maar zoals hun naam met het uitroepteken op de plaats van de i (hallo Ch!pz) al doet vermoeden: het klinkt een beetje passé.

5

5. Rusland

Sergej Lazarev - Scream

De bookmakers beschouwen Rusland na de tweede halve finale niet meer als de belangrijkste concurrent van onze man in Tel Aviv, maar het blijft oppassen geblazen met Sergej Lazarev. Twee jaar geleden werd hij derde in Kiev, met een lied dat wij toen een ‘overambitieuze stapeling van waanzin’ noemden. Scream maakt minder tempo, maar is verder van hetzelfde laken een pak. Meer epische idioterie is te vinden aan het einde van Lazarevs lange cv, daar staat dat een asielhond de populaire Rus inspireerde om een winkel te openen met gebakjes voor katten en honden. 

5

6. Denemarken

Leonora - Love is forever

Fris, vrolijk, catchy: de 20-jarige Leonora heeft met Love is forever een erg simpel, maar knetteraanstekelijk liedje gemaakt. Dat zit ’m vooral in het Lemon Tree-achtige deuntje, gecombineerd met het zoete, zuivere stemgeluid van Leonora. Met het grootste gemak switcht ze daarbij van Engels naar Deens naar Duits naar Frans en weer naar Engels – even wat stemmen scoren in al die taalgebieden. Probeer maar eens stil te zitten als Leonora l’ amour est pour toujours et tout le monde zingt.

9

7. San Marino

Serhat - Say na na na

Serhat, die kennen we natuurlijk nog van I didn’t know, de geweldige nachtclubsong waarmee hij zich namens San Marino in 2016 volkomen ten onrechte niet plaatste voor de halve finale – nog steeds een inktzwarte bladzijde in de geschiedenis van het festival. De charmante en charismatische kerel, een Turk, is terug met Say na na na – en wij in de nineties. Serhat maakt er een vrolijke boel van en de discolamp kan aan, maar het is geen I didn’t know natuurlijk.

6,5

8. Noord-Macedonië

Tamara Todevska - Proud

Het land met de nieuwe naam wil de vrouwenzaak een dienst bewijzen, en Tamara Todevska uit Noord-Macedonië is niet de enige dit jaar. In een niet heel spannende ballad met veel spannende uithalen geeft ze jonge meiden mee dat ze zich niks moeten laten vertellen en trots op zichzelf mogen zijn. Wij voegen daaraan graag een goedbedoeld advies toe, voor degenen met een Songfestivaldroom: laat de gevleugelde woorden spread your wings and fly voortaan thuis.

6,5

9. Zweden

John Lundvik - Too Late For Love

Eerst hijgt Lundvik woordjes in je oor op zijn John Legends, dan rolt hij met de asfaltwals strekkende meters vierkwartsdisco over je uit. Prima hoor, kom er maar in met je gospelblijheid, stadionyells en hooks. Zweeds popvakwerk (Lundvik schreef ook mee aan de Engelse inzending en zadelde die slim op met zijn saaiere ingevingen). Trouwens, kent u die motoriek van bepaalde vrouwen die door de armen strak langs het lichaam te persen koket de borstprominentie accentueren? Nou, dat doen bepaalde sportschoolmannen dus ook, zo blijkt.

8

10. Slovenië

Zala & Gašper – Sebi

Zala en Gasper waren vast zorgelijke kindjes. Op Instagram, waar het Sloveense stelletje elkaar toevallig ook heeft ontmoet, lachen ze op 153 foto’s welgeteld 3 keer. Hun liedje Sebi – vrij vertaald: ‘Jezelf’, als in: jezelf blijven – klinkt ook ernstig, kwetsbaar en bedachtzaam. De zeer integere synth-soundscapes worden door het geratel van een hihat voortgestuwd, terwijl Zala zachtjes zingt. Op het podium staan ze stil en houden ze elkaars hand vast. Leuk voor op de koptelefoon wellicht, maar geen festivalvuurwerk.

6,5

11. Cyprus

Tamta - Replay

Tamta zingt in Replay over een booty call. Bij de eventuele knalpartij komen voor hem, geheel in lijn met de tijdgeest, uiteraard veel meer gevoelens kijken dan voor haar. Dat hele sterke-vrouwenverhaal wordt visueel ondersteund door een paar latex lieslaarzen, waarop de zangeres naar eigen zeggen pas net weer kan lopen na een ernstige rugblessure. Welke rol het badpak met kroonluchteronderdelen in dit (non-)liefdesverhaal speelt, is niet duidelijk.

Vorig jaar werd Cyprus tweede met Fuego van Eleni Foureira. Dit jaar is gekozen voor hetzelfde recept: zangeres met een goed en dansbaar popliedje, dat zowel op Radio 538 als het Songfestivalpodium past.

7,5

12. Nederland

Duncan Laurence - Arcade

Waarom is dat Arcade nou zo geslaagd en al maanden favoriet? Je kunt er een studie naar doen, maar eigenlijk is het heel eenvoudig: Arcade knoopt uitersten aan elkaar, misschien snakt de wereld daar wel naar. De stem van Duncan Laurence gaat in luttele seconden van intiem naar extravert en episch. De piano is zacht en weemoedig, maar de boze drums en filmische strijkers, even over de middellijn, veranderen Arcade van een stille mijmering in een geëxalteerd drama over verloren liefden en gemiste kansen. Waarin aan de einder toch weer hoop gloort. De balans is prachtig, de opbouw ingenieus, de intentie oprecht. Go, Duncan!

9

13. Griekenland

Katerine Duska - Better love

De Grieks-Canadese Katerine Duska zou de beste zangeres van dit jaar zijn. Ze klinkt als Adele, zij het met een vleugje Dinand Woesthoff. Op het podium zien we een prieel met bloemen en de voorraad tule van stoffenhal Dimitrios te Athene, waardoor de act doet denken aan de iconische foto waarmee Beyoncé haar zwangerschap aankondigde. Better love is een smaakvol maar saai liedje, het type dat pas opvalt als het afgelopen is en Sky Radio maar weer eens Rod Stewart instart.

7

14. Israël

Kobi Marimi - Home

Kobi Marimi lijkt meer dan gemiddeld op Freddie Mercury, dus het zal geen toeval zijn dat er in zijn clip wat Bohemian Rhapsody-achtige beeldgrapjes worden gemaakt. Verder laat Marimi Freddies bravado voor wat hij is. Hij stapt vol in de musicalemotie met zo’n typisch lied uit de derde akte waarin de held zich – decorlicht uit, spot aan – realiseert dat al zijn strubbelingen niet voor niets zijn geweest en hij nu definitief op eigen benen kan staan.

5

15. Noorwegen

Keiino - Spirit in the Sky

Geheid top-10-materiaal, zouden wij denken, want overdadig, aanstekelijk, krachtig en melodieus. De zingende man die verrassend tussenbeide komt, eert de Sami-cultuur. Dat moet je toevallig weten, net zoals dat de Sami een van oorsprong nomadisch volk is dat leeft in Lapland. Alles bij elkaar krijg je zo langzamerhand de indruk dat Noorwegen helemaal van het padje af is, maar bij de vakjury van de Volkskrant gingen de handjes gewoon de lucht in.

8

16. Groot-Brittannië

Michael Rice - Bigger than us

De bedoelingen waren best goed, dat moeten we team-Groot-Brittannië nageven. Bigger Than Us is een uit gospel getrokken krachtballade met een degelijk refrein, die het vermoedelijk ook best goed doet in de pub op vrijdagmiddag – als niemand echt luistert. Maar de vertolker gaat het Britse feestje hier toch verpesten. Michael Rice zingt live een tikje onbehouwen, als een blauwogige soulzanger in een vies werkpak. Lef heeft hij wel, maar Bigger Than Us is ook voor hem een maatje te groot. Tenzij in hij in Tel Aviv nog snel een zanglesje pakt. Er schijnt een prima docent rond te lopen.

5,5

17. IJsland

Hatari - Hatrið Mun Sigra

Tijd om even rechtop te zitten, want de dystopische nachtmerrie van de IJslandse band Hatari komt je een paar tikken verkopen. Denk: een electrobeat van Depeche Mode, de freakyness van Die Antwoord en de grompathos en het fascismegeflirt van Rammstein. Eind 2018 kondigde Hatari nog aan dat de band ophield te bestaan, omdat het niet gelukt was om het kapitalisme omver te werpen. Grote kans dat het nu wel lukt in Tel Aviv, met pakkende teksten als: ‘De feestvreugde was ongeremd. De kater is eindeloos. Het leven is zinloos. De leegte zal ons allemaal krijgen.’

8

18. Estland

Victor Crone - Storm

Dat gaat ’m niet worden voor Estland, met een vette song waarin een singer-songwriter en zo’n beroemde volks-dj het op een akkoordje hebben gegooid. De storm wakkert wel even aan, maar de pannen waaien niet van het dak. Geen groot zanger ook, de Zweed Victor Crone. Wel heeft hij zijn uiterlijk mee, maar dat is niet genoeg.

5,5

19. Wit-Rusland

Zena - Like it

Zena is net 16. Ze groeit dus op met Dua Lipa en het is niet heel vreemd dat Zena met haar stem en danspasjes een beetje op de Britse dancepopster wil lijken. Toch lacht het levenslustige en op geen enkele manier vervelende Like It ook de vervlogen vrouwenpoptijden toe: een beetje Britney Spears, maar dan op een reggaeton-vibe. Haar producer, de Rus Victor Drobysh, is een oudgediende Songfestivalexpert en specialist in de categorie bonkende feelgood-dance. We kinda like it.

7,5

20. Azerbeidzjan

Chingiz - Truth

Gelikte en een tikje langdradige elektropop die in niets aan Azerbeidzjan doet denken – dat kan een voordeel zijn. Net zoals Duncan Laurence zwemt Chingiz in de bijbehorende videoclip een stukje onder water, maar keurig met een zwembroek aan, nog een bewijs dat hij iets meer lef goed kan gebruiken. Gelukkig staat hij er niet alleen voor: Chingiz krijgt in Tel Aviv steun van maar liefst vijf achtergrondzangers.

7

21. Frankrijk

Bilal Hassani – Roi

Op de identiteitspolitiekbingo tikt Bilal Hassani heel wat hokjes af: queer, tiener, van Marokkaans-Franse afkomst, uit de banlieue en gezegend met een androgyn uiterlijk, dat hij accentueert met blonde bobpruik. In Frankrijk heeft die combinatie hem al bakken online-intimidatie opgeleverd en hem tot boegbeeld van de cultuuroorlogen gemaakt. ‘Ik volg de codes niet en dat stoort velen’, zingt hij in Roi, een powerballad die het weleens goed kan gaan doen. Hoe het ook eindigt, Hassani blijft een koning, zingt hij in een Engels-Franse mengelmoes. ‘Moi, je les cala pas, you can never remove my crown.’

7,5

22. Italië

Mahmood - Soldi

Een van de zekerheden des levens is dat bij Italiaanse liedjes Eros Ramazotti al snel de hersenpan binnenglipt. Met Mahmood doet Italië dit jaar een dappere (en geslaagde) poging dat juk af te werpen. Geen flessen chianti en plastic wijnranken aan het plafond, maar een stoer liedje over opgroeien in de voorsteden zonder vaderfiguur. Soldi is uniek, want het is een van de weinige hedendaags klinkende Songfestivalliedjes. Met handjeklap in het refrein voor het groepsgevoel.

8

23. Servië

Nevena Božović – Kruna

Wie ons verteld had dat het liedje Kruna (Kroon) de Servische inzending van 2001 of 1991 was, hadden we direct geloofd. Deze ballad van een gebroken vrouw is wat het Songfestival sinds de eurodance en de Zweedse winnaar Euphoria achter zich heeft gelaten, dachten we. Totale overgave aan de ander, daar zingt Nevena Božović over in het Servisch, al komen er ook twee zinnetjes Engels achteraan om het uit te leggen: ‘Everything for you, I give myself to you.’

4

24. Zwitserland

Luca Hänni - She got me

Een spook waart over dit Songfestival, het spook van Elini Foureira met Fuego. In 2018 werd het liedje van Cyprus tweede en dit jaar spelen zowel Zwitserland als Cyprus gretig Songfestival-kleptomaan. She got me is een feest van een nummer, met fijne beats, een goede opbouw, Latino- en Arabische invloeden. Het belooft een bezwete toestand te worden op de dansvloer, alleen moet Luca Hänni wel oppassen dat hij niet uitglijdt over zijn stem. Tijdens de repetities ging het vocaal een paar keer mis.

8

25. Australië

Kate Miller - Heidke - Zero gravity

Zangeres Kate Miller-Heidke presteerde in de eerste halve finale op niveau - een meter of twee, op een zwiepende paal. Ze had ook nog last van haar voet, liet ze voorafgaand aan de show weten. Maar haar Zero gravity kwam er toch stemvast uit, al leek in de finale de zwiepvermoeidheid toe te slaan. Visueel heeft Australië met deze acrobatische en Cirque du Soleil-achtige operette ook indruk gemaakt; in de favorietenlijstjes zit het land Nederland intussen het dichtst op de hielen.

6

26. Spanje

Miki - La venda

Nou, na tien seconden weet je het al: dit is een zomerhit uit 1996, het jaar waarin de Spaanjaard Miki werd geboren. Zonnig, uptempo, hier en daar een te quieres, een alegria, zelfs een la vida loca, en een vrolijk refrein met dito choreografie. Dat Spanje geen voorronde hoeft te spelen, is natuurlijk een beetje oneerlijk, maar met dit nummer waren ze de halve finales sowieso glansrijk doorgekomen.

8

^{Door Julien Althuisius, Chris Buur, Robert van Gijssel, Gidi Heesakkers, Haro Kraak, Paul Onkenhout en Loes Reijmer}