“Vooral in slecht weer moet je meer plassen”

Toen Peter Sagan terugkwam van een plaspauze, pikte Boonen daar op in: “Zeker in Milaan-Sanremo moet je zien dat je goed op tijd plast. Het klinkt raar: vooral in slecht weer moet je meer plassen. De wedstrijd is ook zo lang en het probleem is dat je niet meer moet plassen in de laatste tachtig kilometer. Dan ligt het tempo gewoonweg te hoog. Ik heb al veel coureurs een dikke uitslag weten mislopen omdat ze op een verkeerd moment waren gaan plassen.”

“Mottig van te veel pasta”

Het is slecht weer in Italië en dat betekent voor de renners zo’n 300 kilometer of zeven uur koersen in de regen. Dat vreet energie. Toch nuanceert Boonen het eetgedrag voor de koers.

“Soms heb je de neiging om te veel te eten. Dan ga je vele borden pasta eten uit heilige schrik om stil te vallen in de finale. De renners steken elkaar daar ook in aan, als de ene zoveel begint te eten volgt de andere. Maar uiteindelijk valt dat wel mee in Sanremo: dat i s geen intensieve wedstrijd, met een rustige aanloop en pas in de finale teer je op snelle suikers. Ik heb me daar op het einde niet te veel aan laten vangen, van vier borden pasta werd ik alleen maar mottig. Ik hield het bij één bord en ik kwam toch ook aan de finish.”

“Bevoorraden is niet meer van deze tijd”

“Bevoorraden is niet meer van deze tijd”, vervolgde Boonen. “Het volume van de repen is zo klein dat je bij de start alles al mee kan nemen en eventueel onderweg nog even wat uit de auto kan halen. De bevoorradingszone is daarentegen te gevaarlijk.”

“Het strippen kan beginnen”

Bij de start was het kletsnat, in de laatste 100 kilometer werd het droog en meteen vlogen de regenjacks uit: “Dat jasje uitdoen voelt supergoed aan, dat voelt als een verademing. Veel jongens gaan nu naar de auto’s met een pak kledij: het strippen kan beginnen.”

Even daarvoor wapperden heel wat renners nog met hun handen: “Van dat schudden krijg je niet meteen warm maar is gewoon om bloed in de vingers krijgen. Dan heb je toch 15 seconden het gevoel dat het goed komt, maar het komt niet goed… Vooral dat water op je handen is zwaar, al dat vers koud water zorgt voor een koudegevoel, zorgt voor onderkoeling. Vandaag valt het wel meer maar dat laat altijd wel z’n sporen na.”

De zon kwam even later ook piepen aan de Riviera. “Nu gaan sommigen het probleem krijgen dat ze te veel ondergoed aanhebben, en dat krijg je niet zomaar uit. Als na de koude plots de zon komt, is elke graad die erbij komt er eigenlijk één te veel. Er zullen straks renners zijn die plots te maken krijgen met een zweetuitbraak.

“Fles olijfolie?”

Boonen had het ook even over de moedige vluchters van de dag, die wel héél lang voorin meereden in deze lange klassieker. “Eigenlijk zouden die jongens ook een prijs moeten krijgen. Geef ze een fles olijfolie, of zoiets.” Behalve de exploten van de vroege vluchters viel er immers weinig te beleven in de eerste uren van de wedstrijd, en ook daar had de wereldkampioen van 2005 wat over te zeggen. “Milaan-Sanremo, dat is een koers waarbij je denkt dat het nu gaat gebeuren, en er gebeurt niks. En dan rijd je naar boven en je denkt, nu gaat het gebeuren, en er gebeurt niks. En dan rij je over de finish, en dan denk je : er is niks gebeurd.”

Lof op Twitter: “Nog een paar tips en ik kan meekoersen”