Het gebeurde in Frankfurt, de nacht van dinsdag op woensdag waar Oliver Naesen Eschborn-Frankfurt moest rijden. “Ik lag samen op de kamer met Stan Dewulf die zijn eerste koers van het seizoen reed. Het was na middernacht toen ineens het pleisterwerk van het plafond kwam gevallen. Ik schrok me dood. Het maakte zoveel lawaai dat ook verzorgers van onze ploeg uit hun bed sprongen en in de gang kwamen kijken wat het was. Er viel ook een groot stuk op mijn enkel die geschaafd was, blauw zag en wat gezwollen was. Het was mijn enige lichaamsdeel dat niet onder de dekens lag. Mijn ploegmaat had zijn bed wat achteruit geschoven. Het was een geluk dat ik dat niet had gedaan, anders was dat plaksel dus misschien wél op mijn hoofd terecht gekomen. Gelukkig niet, want er waren best scherpe randen aan.”

(lees verder onder de foto)

Wit poeder

“Anderzijds was het juist op mijn rechterbeen, mijn goed been. Ik belde naar de receptie en zei dat er plaksel van de plafond naar beneden was gevallen. Ze kwamen naar boven gestormd en wisten niet wat ze zagen. We kregen een andere kamer toegewezen en ons verblijf was gratis. Maar ik slaap altijd gratis als ik in opdracht van de ploeg op hotel verblijf voor een koers (schatert). De collega’s moesten lachen toen ze ons in wit poeder de ochtend van de koers naar de ontbijttafel zagen komen.”

“Uiteindelijk was ik niet zo verrast dat dit gebeurde, want toen ik nog wat stretchoefeningen deed op mijn bed voor het slapengaan, had ik al tegen ‘Wulfke’ gezegd: ‘Kijk eens naar het plafond, hoe slecht is dat hier geplakt!’ Zonder te durven denken dat dit zou gebeuren. Laat ons het zo stellen: ‘s nachts kwam het plafond naar beneden en tijdens de koers plafonneerde ik (lach). In het vervolg houd ik het plafond nog meer in de gaten dan nu al het geval was. Als renner kom je van alles tegen, maar dit was niet alledaags”, vatte Naesen zijn nachtelijk avontuur in Frankfurt samen.