Psst: Genade is dat je verder mag, maar soms op een andere plek
Mensen die de held zijn in hun eigen verhalen, altijd de kurk waar hun afdeling, hun vriendengroep, hun kerkenraad op drijft. U kent ze wel. Daar deed Halbe Zijlstra me vorige week aan denken. Hij zei niet gewoon: ‘Vergis u niet: Putin is erop uit ...’ Zelfs niet: ‘Ik weet toevallig dat Putin ooit …’ Het leek even alsof de groten der aarde hem er graag bij hadden in hun datsja’s.
In de dagelijkse omgang zijn zulke mensen vervelend, ze praten te veel, je weet nooit waar de feiten ophouden en de overdrijving begint. Voor een minister en een diplomaat is dat een serieus probleem. Zijlstra moest weg. Dat vond ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers uiteindelijk ook, maar hij zei in het debat: ‘... wel in het besef dat wij het vroeger of later allemaal van genade moeten hebben, omdat wij allemaal fouten maken’. Dat vond ik mooi. Ook namens mij. Maar was het relevant?
Laten we Zijlstra deze uitglijder van harte vergeven (ik doe dat makkelijker dan met wat hij ooit over asielzoekers zei: dat die hierheen komen en dan ‘ooglidcorrecties, borstverkleiningen of -vergrotingen, complete tandrenovatie’ laten doen). Gun hem over een tijdje een andere baan en blijf hem dit dan niet achterna dragen. Maar een tweede kans als minister was ondenkbaar. Genade is dat je verder mag, maar soms op een andere plek. Weg uit het paradijs. Iemand anders ruimt jouw rommel op.
