"Het is belangrijk om het publiek te laten zien dat er een duidelijke scheiding is tussen toezichthouder ECB en de financiële industrie", stelt Ombudsman Emily O'Reilly. Volgens haar mag Draghi best praten met organisaties als de in Washington gevestigde G30, "maar deze contacten moeten zo transparant mogelijk zijn en niet gebaseerd op lidmaatschap". Daarnaast wil zij dat de ECB een ethische code opstelt voor deelname van bestuurders aan dit soort discussies met de financiële sector.

Het oordeel van de Ombudsman is niet bindend. In principe kan Draghi het in de wind slaan, al is dat niet gebruikelijk. De ECB beperkte zich woensdag tot de mededeling dat zij "kennis heeft genomen van de aanbeveling en later hierop zal reageren".

Toegenomen bevoegdheden

Draghi's lidmaatschap van de G30 was ter discussie gesteld door Corporate Europe Observatory. Lobby-onderzoeker Olivier Hoedeman laat namens de Brusselse actiegroep weten blij te zijn met het oordeel van de Ombudsman. "Dit is heel belangrijk. De ECB denkt helaas veel te weinig na over potentiële belangenconflicten." Hij wijst op het onderzoek dat zijn organisatie eind vorig jaar deed naar de vaste adviseurs van de ECB. "Dat zijn vrijwel uitsluitend vertegenwoordigers van de financiële sector."

De uitspraken van de Ombudsman zijn des te opmerkelijker omdat haar voorganger eerder geen kwaad zag in Draghi's betrokkenheid bij de G30. Een belangrijk verschil met toen zijn volgens O'Reilly de fors toegenomen bevoegdheden van de ECB. Sinds 2014 gaat de centrale bank niet alleen over het monetaire beleid, maar is zij ook verantwoordelijk voor het toezicht op de grote Europese banken.

Een aantal topmannen daarvan is óók lid van de G30, die overigens slechts twee vrouwen telt. Andere bekende namen zijn Axel Weber (president-commissaris van de Zwitserse bank UBS en voorzitter van de internationale bankenlobby Institute of International Finance), Mark Carney (gouverneur van de Bank of England) en de Amerikaanse econoom Paul Krugman.

Vrijelijk van gedachten wisselen

Zulke discussieclubs zijn geen uitzondering in de wereld van centrale bankiers, die elkaar vaker treffen dan menige familie. Ze praten en dineren regelmatig samen in zowel ECB-stad Frankfurt als in Bazel. Daar zetelt de Bank voor Internationale Betalingen, ook wel de 'centrale bank der centrale banken' genoemd. Ook zijn er jaarlijks terugkerende topontmoetingen bij het IMF in Washington, in Jackson Hole en in Davos. Dat soort gelegenheden biedt de centrale bankiers de kans vrijelijk van gedachten te wisselen, zonder dat hun woorden direct de financiële markten op hun kop zetten.

De G30 heeft daarentegen meer het karakter van een lobbygroep, meent Olivier Hoedeman. "De G30 publiceert bijvoorbeeld rapporten met aanbevelingen voor financiële regelgeving. De conclusies daarvan passen vervolgens opmerkelijk goed in het straatje van de grote banken, die natuurlijk ook lid zijn van deze praatclub."

Axel Weber

President-commissaris van de Zwitserse bank UBS, oud-president Bundesbank, voorzitter lobbyorganisatie IIF.

Zhou Xiaochuan

Gouverneur Chinese centrale bank.

Paul Krugman

Hoogleraar Princeton University, winnaar officieuze Nobelprijs voor economie in 2008, columnist New York Times.

Jean-Claude Trichet

Bestuurder moederbedrijf Airbus, voorganger van Draghi als ECB-president.