Binnenkijken in een oude Mechelse fabriek met panoramisch uitzicht op de Dijle
Van een oude Mechelse fabriek aan het water naar een compacte familiewoning, het is een work in progress. Enige constante is het panoramische uitzicht op de Dijle, waarop de architectuur en het interieur zijn afgestemd.
Dertig jaar geleden deden Annick de Waal en Nico Vrijsen de koop van hun leven. “We waren geïnteresseerd in een leegstaand fabriekspand aan de Dijle”, herinnert Annick zich. “Aanvankelijk wilden we het huren, maar omdat er geen nutsvoorzieningen aanwezig waren, wilde de eigenaar het aan ons verkopen.”
Het jonge koppel zag de kans schoon om het gebouw te renoveren en te transformeren tot een industriële loft ‘avant la lettre’, met grote open ruimtes, aluminium ramen en bakstenen muren. Een slimme zet, blijkt nu. Want met de aanleg van het Dijlepad zijn dergelijke woningen aan het water bijzonder gegeerd op de huizenmarkt. “Los van enkele parkings en industriële gebouwen was het hier destijds redelijk desolaat”, vertelt Nico over de kaasfabriek uit de jaren 30, die hij samen met Annick en hun twee kinderen Stans (23) en Jules (20) bewoont.
De uitbreiding van het gezin vroeg om een expansie van de woning. Annick: “De ligging aan het water is zo uniek, dat verhuizen voor ons nooit een optie is geweest. We hadden meer plaats nodig, dus we zijn creatief omgegaan in het creëren van extra ruimte.” Ze was dan ook snel gewonnen voor het concept van de ‘meegroeiwoning’: een flexibel huis dat mee evolueert met de behoefte en veranderde leefomstandigheden van de bewoners.
Houtskeletbouw
De open loftruimte op de eerste verdieping werd ingedeeld in compacte kinderkamers met een gemeenschappelijke badkamer. De slaapkamer van Annick en Nico, de badkamer en bureauruimte verhuisde naar een nieuw volume dat boven op het dak werd geplaatst. De extensie ziet eruit als een glazen doos die boven het gebouw en het water lijkt te zweven. “Omdat de woning in het water staat, konden we enkel een lichte bovenconstructie voorzien. Daarom kozen we voor een eenvoudige houtskeletbouw”, vertelt Nico over de ingreep. Nico is architect en heeft de woning samen met Annick, die interieurarchitecte en meubelontwerpster is, vormgegeven. In de uitwerking van hun droomhuis wilden ze de grootste troef van het gebouw, de ligging en het uitzicht op de Dijle, zoveel mogelijk uitspelen.
Venetië van het Noorden
Met al dat water om zich heen waant Annick zich niet in Mechelen, maar in Venetië, haar favoriete vakantiebestemming. “Enkel een aanlegsteiger ontbreekt”, lacht ze. Om de connectie met de omgeving te optimaliseren, werden er grote raam- en deuropeningen gemaakt en houten terrassen aangelegd, met een directe inkijk van passanten tot gevolg. Als Nederlandse zit Annick daar niet zo mee. Nico evenmin, hij wijst op het lichtspel van fonkelende reflecties van het water op de wanden en het plafond.
Om het effect te versterken, werden de ruimtes zo open mogelijk gemaakt en gelaten. De sobere witte basis vormt bovendien de ideale achtergrond voor hun verzameling van jarenzeventigmeubilair, werk van lokale kunstenaars en zelfontworpen kasten en objecten. De meeste meubels staan los, wat maakt dat ze snel verplaatst kunnen worden, indien de woning opnieuw van set-up moet veranderen. Want het koppel is van plan om in deze woning te blijven, en om oud te worden langs de Dijle.
Annick de Waal geeft les aan Thomas Moore / ontwerpt meubels met het designcollectief Barh / werkt stadsevents uit met Het Labo uit Hasselt. Nico Vrijsen is docent aan Sint-Lucas / werkt als architect bij Aerts + Blower