© RR

Onze collega is Club Brugge-fan, mét een hart voor Antwerp: “Ik zal die haat nooit begrijpen”

Onze collega Wouter Willaert, West-Vlaming en als videoredacteur verbonden aan Gazet van Antwerpen, was in zijn hart geraakt door de beelden van de fans die zich misdroegen op het einde van de kraker Club-Antwerp. “Ik zal die haat nooit begrijpen.” Hieronder de persoonlijke bedenking van een Brugge-supporter na de wedstrijd.

Wouter Willaert

Laat ik maar beginnen met een bekentenis: ik ben een Club-supporter, een boer. Maar dan wel een boer met een zwak voor die roodwitte ploeg uit ’t Stad. Ja, dat bestaat. Echt waar. Wat ik dit weekend zag na afloop van de match in Jan Breydel stelde me diep teleur. Een aantal Brugse supporters vond het nodig om de Antwerp-spelers met bier te bekogelen toen die hun supporters gingen bedanken voor de steun. Het blijft voor mij een raadsel: waarom is het in ons voetbal ingebakken om niet alleen vóór de eigen club te supporteren, maar vooral tégen andere clubs? De haat die van de tribunes rolt voor de tegenstander, ik zal het nooit begrijpen.

Alle voetbalclubs willen zo graag gezinnen met kinderen in de tribune. Maar wie staat te springen om zijn kroost bloot te stellen aan het verbale geweld en het intimiderend gedrag van supporters die de spelers van de tegenspeler met bier bekogelen?

Hoe mooi zou het geweest zijn als bijvoorbeeld Club-speler Ruud Vormer zich tussen de belaagde Antwerp- spelers en de eigen supporters had opgesteld en hen had gezegd hun pintje gewoon op te drinken in plaats van ermee te gooien? Wat een prachtig gebaar zou dat geweest zijn. Denk maar aan Eric Gerets die in 2001 als trainer van PSV eigenhandig de PSV-supporters opnieuw hun vak ging induwen toen de Champions League-wedstrijd tegen Kaiserslautern uit de hand dreigde te lopen. Dat soort acties zouden we vaker moeten zien. Veel vaker. Tot ze overbodig zijn.

Zoals in het rugby. Tijdens een rugbymatch zitten supporters van beide ploegen door elkaar en zingt en supportert iedereen voor zijn eigen team. Ook op het veld heerst een andere cultuur. Zo mag alleen de kapitein van een ploeg verhaal halen bij de scheidsrechter. Doet een andere speler dat, dan gaat hij er onverbiddelijk uit. Respect voor de scheids staat voorop, net als respect voor de tegenstander. In sommige matchen maken de spelers na de wedstrijd zelfs een erehaag voor de spelers van de tegenstander.

Misschien moeten de voetbalbond, de clubs én de spelers het rugby als voorbeeld nemen. Als spelers hun tegenstander meer respecteren, zullen supporters dat misschien ook doen. De rugby-wereld bewijst dat het kan.

Lees ook: Fans Club Brugge laten zich van hun kleinste kant zien