Zo brengen onze toppolitici hun verkiezingsdag door

De campagne was grijs, flets, saai en slap. Maar desalniettemin heeft ze er bij de partijkopstukken aardig ingehakt. Zondagmorgen valt al die druk weg. Wakker worden, opstaan, gaan stemmen en vaststellen dat wachten op de uitslag de enige optie is. “Die uren tussen het kieslokaal en de eerste uitslagen duren eindeloos lang”, zegt Gwendolyn Rutten (Open Vld). En dus vult ze die zo nuttig mogelijk. “Ik probeer mijn gedachten te verzetten door met de kinderen in de zetel naar een film te kijken. Maar ik moet toegeven dat het heel moeilijk is om niet aan de uitslag te denken.”

Misschien kan ze even wegdutten, hoopt ze. “Ik ben moe. Iedereen is moe na zo’n intensieve campagne. Het is topsport, hè. Ik let op mijn eten, neem extra vitamines en beperk alcohol tot een minimum om die periode goed door te komen. En toch vind ik dat het nog wat langer had mogen duren. Ik doe dat heel graag.”

Lang slapen

Ook dat is een constante: ze doen het allemaal graag. En er dreigt bij allen een dipje nu de campagne erop zit. Het gros bestrijdt dat met beweging. Joggen geniet daarbij de voorkeur. Dat dat bij Bart De Wever (N-VA) het geval is, zal niemand verbazen. Hij is een man van vaste gewoontes. De wachttijd op verkiezingsdag doodt hij met lopen. Een uurtje, of iets daaromtrent. Dat deed hij in oktober ook, samen met zijn vrouw Veerle, toen in volle voorbereiding op de marathon van Antwerpen.

Nog zo’n gepatenteerde loopster: Hilde Crevits (CD&V). Al zal ze het heel rustig aan doen, zegt ze. “Zondag ga ik iets langer slapen, na toch een paar slopende weken. Wat ik zeker ga doen is een koffie met opgeschuimde melk maken. Mijn favoriete ochtendritueel. Hopelijk zijn mijn man of dochter zo lief om naar de bakker te gaan om voor een ontbijt te zorgen. Daarna, rond 11u, gaan we met heel de familie naar het stemlokaal.” En pas dan hoopt ze even tijd te hebben voor een loopje of een korte fietstocht. “Bewegen helpt me te ontspannen.”

Kindjes eerst

Meyrem Almaci (Groen) zou dat ook wel willen, even gaan joggen, maar helaas gaat dat niet. “Ik heb in het begin van de campagne mijn kruisbanden gescheurd.” Zondag, voor de uitslagen in de late namiddag beginnen binnen te druppelen, staat alles in het teken van de kinderen. Almaci heeft twee zoontjes. “Eerst gaat mijn man stemmen, zodat ik thuis kan blijven met de kinderen. Daarna ga ik.” Almaci heeft liever niet dat haar man en kinderen overal op tv te zien zijn, en op die manier lukt dat.

En de stress? Dat lukt wel, zegt Almaci. “Je moet daar realistisch mee omgaan. Ik weet dat ik alles heb gedaan wat menselijk mogelijk is om een goed resultaat te halen. Dan kan ik mezelf niets verwijten. Er staat veel op het spel, ja. Maar aan het resultaat kan zondagmiddag geen enkele politicus nog iets doen.”

Decibels

Bij John Crombez (sp.a) is het schipperen tussen loopschoenen en zijn geliefde gitaar. Joggen op de zeedijk en tokkelen: de twee beste manieren om die vreselijke uren door te komen, zegt hij. En luide muziek door het huis laten schallen. Kwestie van de gedachten weg te blazen met decibels. Peter Mertens (PVDA) doet het tegenovergestelde. Hij neemt de stilte voor de storm letterlijk. Hij gaat wandelen langs de Schelde. En neemt zijn gsm niet mee.

Het kerkhof

Tom Van Grieken (Vlaams Belang) is geen loper, maar wel een man van tradities. Al is het pas de tweede keer dat hij de verkiezingen als voorzitter meemaakt. “Ontbijten met heel de straat thuis in Schoten en over alles praten, behalve over politiek.” En rond de middag moet iedereen hem gerust laten. “Dan ga ik naar het kerkhof om het graf van mijn moeder te bezoeken. Ze is vorig jaar gestorven. Het is mijn momentje van contemplatie voor de uitslagen beginnen binnen te lopen en de gekkigheid losbarst.”