“We geven onze dromen niet op”: Sabine maakt na zware bloeding en coma toch bedevaart in riksja

De plannen voor een reis naar Santiago de Compostela waren er al voor Sabine door een aneurysma in coma belandde, ondertussen vijftien jaar geleden. “Drie maanden heeft ze in coma gelegen en af en toe waarschuwden de dokters ons dat het wel eens fout zou kunnen aflopen. Maar Sabine is erdoor gekomen gelukkig”, vertelt Koen Maes.

Begin veertig was Sabine op dat moment, hun jongste zoon Luca was nog maar drie jaar. “Dat was een heel zware periode, maar ik heb altijd gefocust op wat ze nog wél kon”, vertelt Koen Maes, een optimist pur sang. Sabine leerde opnieuw eten en stappen, al heeft ze daarbij wel ondersteuning nodig. Langere afstanden wandelen zitten er ook niet in. Haar spraakvermogen kwam niet terug, maar ze begrijpt alles.

“Voor haar coma leidden we een heel sportief leven”, vertelt Koen, die sinds vorig jaar met pensioen gegaan is. Hij werkte als sportleraar in Technicum Noord in de Londenstraat in Antwerpen. “We gingen vroeger drie keer per jaar skiën en vaak op reis. Tijdens de revalidatie ging dat natuurlijk niet, maar toen Sabine weer thuis was, zijn we al snel weer op citytrip vertrokken, met de rolstoel. Of we gingen met de boot en de auto naar Noorwegen of Ierland. Een aantal jaar later is het skiën daarbij gekomen, op een zitski. Ik sta daar dan achter om te sturen en Sabine zit in die kuip. Zalig is dat. We geven onze dromen niet op.”

Achteraf besefte Koen soms pas wat voor zotte toeren ze weer hadden uitgehaald. “In Rome wilden we bijvoorbeeld het Vaticaanmuseum bezoeken. Daarvoor moet je wel duizend trappen op. We zijn er gewoon aan begonnen en dan zijn er altijd wel mensen die komen helpen.”

Riksja uit Denemarken

Vorig jaar kwam ook het plan voor die bedevaart naar Santiago de Compostela weer boven drijven. Koen en Sabine hadden al met verschillende soorten fietsen geëxperimenteerd, maar pas toen ze een soort riksja vonden, durfden ze het aan om ermee richting Spanje te fietsen. “Op een andere fiets was het moeilijk voor Sabine om zo lang recht te blijven zitten. Die riksja was veel comfortabeler. Via een winkel in Schoten hebben we die in Denemarken besteld.”

Van april tot begin mei legden Koen en Sabine het eerste traject van 1560 km af, tot onder Bordeaux. Elke dag fietsen ze 50 à 60 km. “We pakken altijd de mooiste route, nooit de kortste.”

Ondertussen zijn ze even terug in België omdat hun jongste zoon Luca (bijna 18 ondertussen) examens heeft voor het eerste jaar biochemie aan de universiteit. Hun dochter Dafne verwacht binnenkort ook haar eerste kindje. Twee goede redenen om de reis te onderbreken.

“Vanaf september zullen we het tweede deel van onze tocht maken. De grens over naar Spanje en dan langs de kust richting Santiago de Compostela. We kijken er enorm naar uit.”

Weggetakeld van expresweg

De eerste etappe was al behoorlijk avontuurlijk. Niet alleen omdat het soms ijzig koud was en ze al eens vermoeid voor een gesloten chambre d’hôtes stonden, maar ook omdat het niet veel gescheeld had of ze waren met een rotvaart een kanaal in gereden. “Ik heb net op de tijd een bochtje kunnen maken”, lacht Koen. Ze zijn ook nog door de politie van een expresweg gehaald, waar ze per ongeluk beland waren. “Een takelwagen heeft ons toen naar de juiste plek gebracht. We hoefden alleen de benzine te betalen. Iedereen die we tegenkomen reageert heel positief op onze onderneming. We zijn een attractie, maar de reacties zijn altijd heel warm.”

Oud-collega Jan De Kunst heeft met Sabine en Koen mee gefietst tijdens hun eerste tocht. Voor de tweede etappe zal hij hen met de auto begeleiden en de bagage vervoeren. “Dat traject is veel bergachtiger, dus dat is een hele geruststelling. De riksja heeft elektrische ondersteuning, maar het is toch zwaar trappen. Met ons en de bagage erbij gaat het om bijna 250 kilo.”

Koen verwacht in Spanje meer het echte pelgrimgevoel te krijgen als ze ook andere pelgrims tegenkomen onderweg. “Dat was in Frankrijk nauwelijks het geval.”

Hoe weet Koen eigenlijk of Sabine het net zo graag doet als hij, al die avontuurlijke reizen ondernemen? “Ik zie dat aan haar ogen. Die beginnen dan te twinkelen. Thuisblijven is altijd de gemakkelijkste optie, maar als je toch iets onderneemt, is de voldoening achteraf des te groter.”