Vooreerst: Charleroi was zichzelf niet. Het blok beton waarmee Felice Mazzu zoveel lof heeft geoogst, was een kaartenhuisje. De manier waarop Brandon Mechele voor rust twee keer mocht binnenkoppen, was heel on-Carolo. Bij de tweede kopstoot moest hij nauwelijks springen. Toch verdiende Mechele die twee goals, al was het maar voor het verbazend ijzersterke seizoen dat dit Club-product speelt. Belichaamt een andere speler in deze blauw-zwarte selectie meer de clubslogan “No Sweat, No Glory” dan deze 24-jarige Bredenaar? Hij gaat niet alleen probleemloos mee op de hoge golven waarop de club van zijn hart surft, ­Mechele voegt er nog iets aan toe ook. Hulde.