Michel II moet 5 maanden overbruggen, maar dat wordt niet evident

Premier Michel (MR) schuift voor zijn nieuwe regering drie prioriteiten naar voren: koopkracht, veiligheid en klimaat. Die prioriteiten zijn niet lukraak gekozen.

Voor de verderzetting van de sociaal-economische dossiers (met onder meer de begroting voor volgend jaar en de langverwachte arbeidsdeal) hoopt Michel op de steun van N-VA. De partij laat uitschijnen dat ze de nieuwe coalitie hierin zal steunen als het tot een stemming komt in het parlement. Het minderheidskabinet Michel II bezet immers maar een derde van de zetels.

Ook een streng veiligheidsbeleid sluit aan bij de ideeën van N-VA. Daarnaast hoopt Michel de linkse oppositie warm te kunnen maken voor een aantal extra klimaatmaatregelen. Sinds de klimaatmars in Brussel, waar meer dan 70.000 mensen protesteerden, staat dit thema opnieuw bovenaan op de politieke agenda. 

Wat deze extra klimaatmaatregelen kunnen inhouden, blijft voorlopig koffiedik kijken. De invoering van een energienorm, om vat te krijgen op de stijgende energieprijzen, wordt al een poos bediscussieerd. Er zijn ook nog wettelijke afspraken nodig over de factuur van de kernuitstap. Uitbater Electrabel moet die betalen.

Het blijft echter afwachten of de nieuwe regering genoeg bereidwillige partners zal vinden om haar te depanneren. Michel hoopt “constructief samen te werken met het parlement”. Hij zal meteen na zijn terugkeer uit Marrakech, waar hij het VN-migratiepact vandaag zal steunen, contact opnemen met dat parlement. 

Maar noch oud-regeringspartner N-VA noch de linkse oppositiepartijen lijken bereid om die zomaar, à la carte, aan te bieden. Er zal voor elke nieuwe beleidsdaad steeds zwaar onderhandeld moeten worden om tot een meerderheid te komen. Ons land heeft sowieso amper ervaring met minderheidskabinetten.

En hoe dichter de verkiezingen, in mei 2019, komen, hoe meer de regering-Michel II volgens insiders voor de keuze zal komen te staan: de N-VA te vriend houden en haar agenda zo goed en zo kwaad mogelijk afwerken; of overschakelen in campagnemodus en de harde confrontatie opzoeken. Een moeilijk evenwicht.

De Block weer aan zet

Maggie De Block, die door het vertrek van N-VA uit de regering terugkeert naar haar oude post van Asiel en Migratie, breekt alvast meteen met het beleid van haar voorganger Theo Francken. Ze herbekijkt de quota voor asielaanvragen die Francken recentelijk in het leven riep. Die quota zorgen al weken voor chaos en spanning aan het asielloket. “Ik tref een departement in crisis en in chaos aan”, laat De Block weten.

Voormalig staatssecretaris Francken reageert gepikeerd via Twitter: “Politiek fatsoen. Weg. En dan nog liegen ook. Zo zwak. En klein”.  Het lijkt nu al zeker dat N-VA deze ingreep meteen zwaar onder vuur zal nemen de komende weken. Francken, en met hem de voltallige N-VA-partijleiding, verwijt CD&V en Open Vld dat ze niet akkoord wilden gaan met een onthouding over het omstreden VN-migratiepact. 

Professor grondwettelijk recht Toon Moonen (UGent) verwacht dat de nieuwe federale regering zich zal voortslepen tot aan de verkiezingen. “Zolang het parlement geen motie van wantrouwen uitspreekt tegen de regering, kan ze voorlopig voort.” Tussen hangen en wurgen, weliswaar.