LEES OOK. Veel emoties, traantjes en een nieuwe vlam in laatste ‘Boer zkt Vrouw’

“Mensen wensen me voortdurend proficiat. Waw, Romina, je hebt gewonnen. Ik vind dat vreemd, het is toch geen wedstrijd?” Dat is het misschien niet helemaal, maar de West-Vlaamse laborante schoot wel de hoofdvogel af: ze hengelde boer Jan binnen, de meest begeerde vrijgezel in de geschiedenis van Boer zkt Vrouw. Ondanks de 24 vlieguren die hen scheiden, willen ze hun prille relatie alle kansen geven. “Daarmee ben ik meteen af van die talloze berichtjes van vreemde mannen: Als het niets wordt, kom maar af. Ik ben ook boer”, zegt ze lachend.

(lees verder onder de video)

Muizenstapjes

Nochtans hebben de twee het hart niet op de tong. Op tv kwam de toenadering tussen beiden maar met muizenstapjes. “Ik was een beetje bedeesd om voor heel Vlaanderen open en bloot mijn gevoelens te tonen. Jan zit daarin op dezelfde golflengte. We wilden bij de kijkers niet te puberaal overkomen.”

Het werd dus een afscheid als heel goede vrienden in Australië, maar meteen na de terugkeer, en weg van de camera’s, kwam het gemis. Intens gemis. “Ik zat nog niet op het vliegtuig toen ik een eerste berichtje kreeg van Jan. Dat deed mij iets. Sindsdien hebben we elkaar elke dag gehoord. Door het tijdsverschil is dat net voor ik in bed kruip en hij opstaat, en vaak twee uur lang.”

(lees verder onder de foto)

Vorige maand kwam Jan voor twee weken naar België. Voor de opnames van de reünieaflevering. “Het was verstoppertje spelen, tot we ons kluizenaars begonnen te voelen. Eén keer kwamen we samen buiten. Ik ging twee kippen adopteren in een vogelopvangcentrum in de buurt, Jan ging mee. Een passant keek ons met grote ogen aan en we waren nog niet weg, of ze had het aan iedereen op het terras van de aangrenzende tearoom verteld.”

Met twee alleen

In december keert Romina terug naar Australië. Voor een vijftal weken, onder meer om er de feestdagen door te brengen. “Dat wordt onze ultieme test. Wij tweeën bij elkaar, heel afgelegen. Zonder camera’s, zonder andere meisjes. Dat zal ook Jan deugd doen, want die heeft het gehad met het alleen zijn. Hij heeft wel een grote vriendenkring, maar je kunt niet elke avond bij je vrienden in de zetel gaan zitten.”

En daarna? “Niets ligt vast. Maar ik geef het toe: alles achterlaten, ik vind dat niet vanzelfsprekend. Ik heb mijn huisje, mijn vrienden. En ook familie is belangrijk voor mij. Neem nu mijn grootouders, die zullen er ook niet eeuwig zijn. Maar een terugkeer van Jan naar België is evenmin uitgesloten.”