Lezers over het verkeersongeval in Oostakker: "Laat mijn dochter geen deel van de statistieken worden"

Brief aan minister Weyts

Dag Ben Weyts,

We kunnen er weer een streepje bijzetten, helaas. Een meisje van 16 dit keer. Vorig jaar stierven er in ons land 71 fietsers op de weg. Aan hoeveel we dit jaar al zitten wil ik niet weten, we zijn nog maar 8 weken ver.

Vorige zomer leerde ik mijn dochter fietsen, na een week dapper proberen met een borstelsteel achteraan lukte het zonder steunwieltjes. Trots dat ze was.

We wonen langs één van de befaamde N-wegen met een 'fietspad' dat er al decennia ligt. Met witte verf is er een strookje aangegeven waarop we ons mogen voortbewegen, zo een 70 cm breed. Leuk, zo samen fietsen met mijn dochter, naar school bijvoorbeeld. Met vlak langs ons razende auto's, vrachtwagens en tractors. De luchtverplaatsing duwt mijn dochter bijna uit het zadel. Dapper is ze wel, maar laat haar in de toekomst alstublieft geen deel van de statistieken worden.

U zegt telkens dat u het wél meent. En ik wil u wel geloven. U maakt miljoenen vrij. Bij ons komt één van die beloofde trajectcontroles, de palen staan al klaar, nu nog de camera's. Dan kunnen we nog maar aan maximum 70 km/u doodgereden worden, in plaats van de 90 plus van nu.

Er is de intentie om een vrijliggend fietspad aan te leggen, maar de studie hiervoor is alweer uitgesteld tot de zomer. En zo wachten er in ons land honderden kilometers aan gewestwegen.

Met camera's en enkele fietsautostrades gaan we er helaas niet komen. Fietsen, dat willen we vooral dicht bij huis doen, op veilige, gescheiden fietspaden. Het fietsvademecum voor nieuwe fietspaden zegt trouwens het volgende: waar men 70 km/u mag rijden moet er een gescheiden fietspad liggen, bij 50 km/u moet dat minstens een verhoogde strook zijn. Enkel bij zone 30 zouden de huidige, aanliggende en niet verhoogde fietspaden mogen blijven.

Zullen we dan vanaf morgen op al die gewestwegen de snelheid verlagen naar 30 km/u? Er zal geen dode meer vallen. En ik denk dat er plots wel een draagvlak zal zijn om de nodige miljoenen vrij te maken voor een echte fietsinfrastructuur, zodat de auto's weer sneller kunnen rijden.

Met hoop op moed en daadkracht groet ik u,

Joris Winderickx, Lembeke

Rode tent

Maandagochtend moest ik voor mijn werk langs het R4-kruispunt te Oostakker rijden. Ik moest er invoegen omwille van een ongeval: een rode tent stond op de kruising van de weg en dan weet je het wel...

Even later werd op het nieuws aangekondigd dat een jong meisje van 16 er het leven liet in een zoveelste verkeersongeval. Een vrachtwagen had haar van het fietspad gemaaid en dit betekende een abrupt einde van haar jonge leven. Toen ik 's avonds terugkwam zaten er precies op datzelfde punt alweer twee auto's in elkaar. Ik ken op die weg minstens vier punten waarbij je je grote vragen kunt stellen. Niet alleen wie dit ooit zo heeft bedacht, maar vooral waarom dit niet wordt aangepakt?

Ik walg er van dat overheden de zwartepiet naar elkaar doorschuiven over wie, wanneer en voor welk kruispunt verantwoordelijk is om in te grijpen. Waar is het gemeenschappelijk besef gebleven dat verkeersveiligheid en -doden niet stoppen bij stads- en gewestgrenzen? Waar is het fatsoen gebleven om nu 'iets met strepen en paaltjes te gaan doen' aan een situatie die al meer dan 10 jaar op de zwarte lijst staat?

Ik ben autobestuurder, fietser en voetganger. Ik betaal gemeente-, personen- en verkeersbelasting. Ik rij graag op goed aangelegde maar vooral veilige wegen. Ik vind niet dat ik waar voor mijn geld krijg! Kijk naar Nederland: daar hebben ze échte fluisterasfalt en kan je zonder straatverlichting rijden omdat de wegmarkering er degelijk wordt bijgehouden. Wie in Vlaanderen rijdt, weet dat je vanaf twee druppels regen nauwelijks nog iets van de strepen ziet en het eeuwen duurt vooraleer er een nieuwe laag verf op komt. Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar het prijskaartje dat we betalen om onze wegen aan te leggen en te onderhouden met dit ondermaats resultaat.

We blijven onszelf op de borst kloppen dat we toch wel hét dichtste wegennet van Europa hebben. Wel, ik heb liever een minder dicht wegennet maar wel een dat degelijk aangelegd is en onderhouden wordt zodat we maximaal via onze infrastructuur kunnen vermijden dat er nog meer slachtoffers in ons verkeer vallen.

Tania Jannis, Sint-Amandsberg