Bertens verliest finale Rosmalen na missen wedstrijdpunten: ‘Ik heb keihard gehuild en gevloekt’

Kiki Bertens heeft in haar tenniscarrière smartelijke nederlagen moeten incasseren. Maar zelden verloor ze zo pijnlijk en onnodig als zondag in de finale van het grastoernooi in Rosmalen tegen Alison Riske: 6-0, 6-7, 5-7. De 27-jarige Bertens werd gehinderd door een liesblessure, nadat ze in de tweede set was uitgegleden. Een excuus was het niet bij het verspelen van vijf matchpoints, toen juist de 28-jarige Amerikaanse de aanval koos en Bertens te passief was.

Het matig bezette toernooi in Rosmalen was vanwege de overvloedige regenval vooral de ‘Paraplu Open’ en dankzij de aanwezigheid van Bertens ook de ‘Kiki Open’. De nummer 4 van de wereld trok extra publiek naar het Autotron, maar de apotheose werd een anticlimax.

6-0, 4-1 voor Bertens, drie matchpoints op 5-4 in de tweede set en nog eens twee op 6-5; zo’n partij alsnog verliezen sneed haar dwars door de ziel. ‘Ik heb keihard gehuild en gevloekt’, zei Bertens, met de tranen in de ogen. ‘Ik was zo dicht bij mijn eerste titel in Nederland. Ik heb kansen genoeg gehad ook na die glijpartij, daar wil ik me niet achter verschuilen.’

Riske was na haar bloedstollende halve finale tegen Koedermetova ook in de finale een ontsnappingskunstenaar. De 28-jarige Amerikaanse baseliner erkende dat ze zelfs de ultieme vernedering met 6-0, 6-0 had gevreesd, toen ze door Bertens aanvankelijk werd overklast. Bertens had in Rosmalen nauwelijks tegenstand ondervonden. Ze versloeg met Johanna Larsson, Arantxa Rus en Elena Rybakina drie speelsters die buiten de tophonderd staan.

Riske onderstreepte met de titel in Surbiton dat ze uitstekend kan tennissen op gras. En toch had Bertens op die baansoort haar eerste WTA-titel moeten behalen. Met een tiende toernooizege had ze tevens haar coach Raemon Sluiter overvleugeld. In 2009 verloor Sluiter bij zijn sensationele comeback op het gras van Rosmalen in de finale van de modale Benjamin Becker. Hij is nog altijd de laagst geklasseerde tennisser (866) die een finale bereikte.

Kaplaarzen

Tien jaar later zag Sluiter hoe zijn pupil zichzelf kwijtraakte, omdat ze op gras blijft zoeken naar de juiste balans. Op gravel lijkt Bertens op gouden muiltjes over de tennisbaan te dansen, dan kan ze glijden en haar befaamde, zware spinballen in stelling brengen. Maar zet haar op gras en gevoelsmatig ploetert ze met kaplaarzen door een moeras.

Met als gevolg dat ze zichzelf op de baseline parkeert, omdat ze met haar forehand minder druk kan geven dan op gravel. De service is op gras een betrouwbaar wapen, het voetenwerk van Bertens een obstakel. Omgaan met druk en verwachtingen blijft voor de beste Nederlandse tennisster aller tijden een innerlijke worsteling. Plotseling trainde ze met tweehonderd supporters op de tribune en verdrongen de fans zich om Bertens te zien dubbelen met Demi Schuurs.

Handtekeningensessies, selfies met bezoekers; Bertens moet zichtbaar een rol spelen, want eigenlijk kan die aandacht haar gestolen worden. Terecht gaf ze zichzelf een ruime voldoende voor haar presentatie in Rosmalen. Maar met het mes op de keel openbaart zich het ware karakter en dan kruipt Bertens liever in een bunker, dan dat ze het pistool uit de holster haalt.

Sluiter: ‘Het is geen geheim dat Kiki liever verdedigt, terwijl je op gras eigenlijk meer moet aanvallen of je moet het voetenwerk hebben van Angelique Kerber. Maar Kerber heeft een andere lichaamsbouw dan Kiki, dat zit er bij haar niet in.’

Wimbledon

Toch weet Sluiter dat hij Bertens op Wimbledon meer uit haar comfortzone zal moeten halen. Vorig jaar was de kwartfinale in Londen een bevestiging dat Bertens het predicaat gravelspecialist was ontstegen. Toch zal ze een mentaliteitsomslag moeten ondergaan om op Wimbledon meer te zijn dan een outsider. Sluiter: ‘Het gaat er in deze fase van haar carrière om hoe ze mega succesvol kan zijn, om voor de hoofdprijzen te kunnen spelen.’

Gras neutraliseert de ranking, Riske zou op een ranglijst voor die ondergrond veel hoger staan dan 61. Bertens is op gras zeker niet de nummer 4 van de wereld. Zie hoe de matchpoints verlopen en je herkent de identiteit van de hoofdrolspelers, aldus Sluiter. Riske volgde haar intuïtie. Ze mist de power van Bertens, maar voelt zich veilig aan het net.

En dus bestookte Riske voortdurend de backhand van Bertens om de rally te voltooien met een volley. Zo balanceerde zij lachend op een dun koord en verstijfde Bertens, omdat ze defensief bleef denken. Sluiter: ‘Riske heeft de perfecte slagen voor gras en weet precies weet wat ze moet doen, terwijl Kiki de betere speler is die nog zoekt wat haar speltype moet zijn.’

Sluiter vergelijkt die blokkade bij Bertens met de transitie die Rafael Nadal moet maken op gras na zijn twaalfde grandslamtitel op het gravel van Roland Garros. ‘Het blijft voor Kiki aanvallen met gepaste tegenzin. Nadal staat op gravel ook vier meter achter de baseline, dat zit nu eenmaal in zijn karakter. En evenals Nadal proberen wij Kiki ook directer te laten tennissen op gras. Maar het zal nooit haar natuurlijke spel worden.’