© Joren De Weerdt
COLUMN. Nieuwe vrienden
Een tijdje geleden stond er een artikel in de krant over de slechtste fietspaden uit de provincie. De winnaar werd niet onverwacht het fietspad tussen Lier en Heist-op-den-Berg langs de N10. Een terechte winnaar in mijn ogen.
Maar een van de beste fietspaden uit de provincie ligt er niet ver uit de buurt. Het fietspad tussen Kessel en Berlaar is een pareltje: afgescheiden van de autoweg door een beek, goede ondergrond en breed genoeg. Bovendien rijd je een kilometer of twee door het groen in de Netevallei. Sinds een week of twee heb ik er ook nieuwe vrienden leren kennen. Ik ga me er niet te hard aan hechten, want ik weet dat het geen blijvers zijn. Vorige week zag ik ze voor de eerste keer toen ik op woensdagochtend met de fiets naar de wekelijkse markt in Berlaar reed. Sommigen stonden in groepjes van twee of drie, enkelen zelfs met vijf, een uitzondering stond alleen. En allemaal keken ze me met hun grootste glimlach aan, ik werd bijna emotioneel van zoveel vriendelijkheid.
Toen ik deze week terug dezelfde route fietste, zag ik dat er nog enkele nieuwelingen waren bijgekomen. In totaal telde ik een twintigtal groepjes glimlachende mannen en vrouwen. Ik had de indruk dat er dubbelgangers bij waren, want sommige gezichten leken wel heel sterk op elkaar. Praten deden ze niet, maar ze wilden me wel iets zeggen. Dat ze mee wilden helpen duwen, dat de toekomst belangrijk was, dat de weg vooruit was, het leek wel of ik me in Griekenland bevond en het orakel van Delphi in spreuken tot mij sprak. Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken.
Blauw, rood, oranje, ze hadden blijkbaar ook allemaal hun lievelingskleur. Toen ik er een andere fietser over aansprak, zei hij dat ze na 26 mei onherroepelijk zouden verdwijnen. Gelukkig had ik me nog niet te hard aan hen gehecht zodat het afscheid niet heel zwaar zou zijn. Hun glimlach zou ik missen, hoewel ik wist dat ik die lach niet te persoonlijk moest interpreteren, maar het is altijd prettig als iemand naar je lacht. Daarom geniet ik nog even van mijn nieuwe vrienden tot ze verdwijnen. Maar zelf heb ik een vermoeden dat het geen definitief afscheid is.
