Oscar-favoriet Christian Bale: “Ik at wel 24 eieren per dag”
De race om de Oscar voor beste acteur zal zondagnacht wellicht eindigen op een fotofinish tussen Freddy Mercury en Dick Cheney. Die laatste wordt in Vice vertolkt door een onherkenbare – lees: kale en moddervette – Christian Bale. Een gesprek over kilo’s eieren naar binnen zwelgen, Satan bedanken en spijbelen voor het klimaat.
Een jaar geleden begonnen op het internet vreemde foto’s van Christian Bale te circuleren. De Brits-Amerikaanse acteur – royaal gespierd in American Psycho en drie Batman-films, schrikbarend mager in The Fighter en The Machinist – zag er plots uit als een opgeblazen pad die de echte Christian Bale met huid en haar had verslonden.
Het bleek deel uit te maken van de voorbereiding op Vice, waarin Bale Dick Cheney speelt: letterlijk, maar zeker ook figuurlijk een zwaargewicht in de Amerikaanse politiek. Als gehaaide vicepresident van George W. Bush hield Cheney in het Witte Huis acht jaar lang de touwtjes stevig in handen – met wereldwijde chaos tot gevolg.
Wanneer we tegenover Christian Bale in een zetel neerploffen, heeft hij zijn normale vorm weer aangenomen: 32 kilo is er al af, zegt hij. Zijn jukbeenderen, die weer goed zichtbaar zijn nu de vetlaag op zijn gezicht is weggesmolten, bewijzen dat hij niet liegt.
‘Ik at wel 24 eieren per dag. Op den duur begint je maag echt uit te zetten, en zwelg je die dingen naar binnen alsof het niets is’
Onder zijn ogen zitten behoorlijke wallen: de tol van een intensieve Oscar-campagne aan beide kanten van de oceaan. ’s Avonds worden in Londen de BAFTA’s uitgereikt. Bale zal er uiteindelijk de duimen moeten leggen voor Rami Malek en zijn vals gebit, die de show stelen in de Freddy Mercury-biopic Bohemian Rhapsody. Maar de BAFTA’s zijn de Oscars niet, en heel wat experts zijn ervan overtuigd dat Bale zondagnacht zijn tweede Academy Award binnenhaalt.
Goed dus dat hij niet gepast heeft voor de film, zoals hij aanvankelijk wel wou doen. “Toen Adam McKay (de regisseur van ‘Vice’, met wie hij eerder samenwerkte voor ‘The Big Short’, LT) me de rol van Dick Cheney aanbood, verklaarde ik hem gek”, lacht Bale. “Ik bedoel: kijk naar mij! Ik lijk in de verste verte niet op Cheney.”
Maar dat was buiten Bales beroemde talent voor fysieke transformaties gerekend (zie kaderstuk). Op de set van Vice werd zijn gezicht volgeplakt met protheses – “ik spendeerde elke dag vier uur in de make-upstoel!” – en de acteur zette zichzelf op een rigoureus dieet om in geen tijd 20 kilo aan te komen.
Wat is uw geheim om zo snel zo dik te worden?
Christian Bale: “Taart! Daar ben ik mee begonnen: véél taart eten. Maar na een tijd ben ik daarvan afgestapt en heb ik voor het eerst in mijn carrière de hulp van een voedingsdeskundige ingeroepen. Die deed me als een gek rijst en eieren eten. Man, ik at zo veel... Wel 24 eieren per dag. Op den duur begint je maag echt uit te zetten, en zwelg je die dingen naar binnen alsof het niets is.”
‘Cheney als een pure slechterik beschouwen, zou te simplistisch zijn’
Meent u het dat u bij al uw vorige transformaties niet begeleid werd?
“Ja. Gewicht verliezen of bijkomen, ik deed dat allemaal in mijn eentje. Misschien ben ik gewoon een koppigaard. Of wie weet heeft het wel te maken met het feit dat ik Engels ben: als kind ging ik zelden of nooit naar dokters of tandartsen. Terwijl Amerikanen voor de kleinste verkoudheid naar de dokter rennen. Maar goed, het was tijd om het anders aan te pakken, want ik voelde me niet meer zo lekker bij mijn eigen methode.”
Hoezo?
“Ik zal het zo zeggen: Cheney krijgt in de film een paar hartaanvallen, en ik was bang dat ik die niet meer zou moeten acteren als ik zo doorging. (lacht) Ik ben me meer bewust geworden van mijn sterfelijkheid, ik wil niet meer zoveel risico’s nemen. Ik acteer zo graag, dat ik mezelf nooit grenzen heb willen opleggen in mijn werk. Maar op een bepaald moment moet je ook aan je gezin denken. Je mag je eigen leven niet op het spel zetten omdat je dat van iemand anders zo geloofwaardig mogelijk probeert te spelen.”
Hoe bent u de kilo’s van Vice zo snel weer kwijtgeraakt?
“Door een half jaar lang miserabel te zijn. (lacht) Je moet gewoon eindeloos veel water drinken, non stop. Elke keer als je er nog maar aan denkt een druif te eten: drink een hele fles water leeg, zodat je je opgeblazen voelt en niets anders meer binnen krijgt. En voor de rest: met honger naar bed gaan en geen sociaal leven hebben. Zo drastisch afvallen is vreselijk, er is geen leuke manier om het te doen.”
Wat maakte Dick Cheney zo boeiend dat u dit er allemaal voor over had?
“Hij is een absolute sleutelfiguur in de Amerikaanse politiek van de afgelopen drie, vier decennia. Maar hij is ook een bijzonder intrigerend personage vol contradicties. Hij zegt bijvoorbeeld helemaal geen spijt te hebben van de politieke beslissingen die hij genomen heeft, terwijl ze vaak toch het tegenovergestelde resultaat hebben gehad van wat hij wou.
“De oorlog in Irak heeft niét de kracht van Amerika getoond, zoals Cheney het voor zich zag. Bovendien heeft zijn plan Iran ook nog eens sterker gemaakt.
“En dan is er de kwestie van de massavernietigingswapens: die waren zogezegd de reden waarom we hoogdringend Irak moesten binnenvallen. Toen ze er uiteindelijk niet bleken te zijn, zei Cheney dat dat er niet toe deed. Hoe krijgt hij dat voor zichzelf goedgepraat? Al die tegenstrijdigheden vond ik fascinerend.”
Toen u op de Golden Globes de prijs voor beste acteur in ontvangst nam, bedankte u in uw speech niemand minder dan Satan, “voor de inspiratie om deze rol te spelen”. Is Cheney voor u de baarlijke duivel?
“Nee. Ik heb daar inderdaad een grapje over gemaakt, maar Cheney als een pure slechterik beschouwen, zou te simplistisch zijn. Het is ook niet de taak van een acteur om te oordelen over zijn personage. De regisseur, die mag een mening hebben, en die heeft Adam McKay ook. Een heel sterke zelfs. (lacht)
“Maar zelf wilde ik Cheney zoveel mogelijk verdedigen. Ik wilde absoluut niet met een dikke knipoog acteren, zo van: hey, deze man is de Dark Lord. Ik wilde ook zijn goede kanten zien. Cheney is volgens iedereen die ik gesproken heb een erg toegewijde familieman. En binnen de Republikeinse partij was hij ook een grote uitzondering als het over homoseksualiteit ging. Toen zijn dochter zich als lesbisch uitte, heeft hij dat meteen aanvaard.
“Maar die goede kanten vormen wel een enorm contrast met de minder fraaie dingen die hij gedaan heeft.”
Hebt u Cheney ontmoet?
“Ik wou dat heel graag, want ik had zo veel vragen voor hem. Maar ik wou me eerst goed voorbereiden, zodat ik niet als een sul in mijn notities zou moeten kijken wanneer ik hem ontmoette. Ik heb dus eerst heel lang gestudeerd.
‘Waar zou Cheney aan denken als hij ’s nachts in bed ligt, en zijn demonen wakker worden?’
“Toen ik me eindelijk klaar voelde, heb ik Adam gebeld om te zeggen dat het tijd was voor een ontmoeting met Cheney. Maar nog geen tien minuten na dat gesprek kreeg ik telefoon van de advocaten van de film. Ze vroegen me met aandrang geen contact met Cheney op te nemen. Hij zou de film niet kunnen tegenhouden, maar wel aanzienlijk kunnen vertragen. Toen heb ik mijn plannen toch maar opgeborgen, met spijt in het hart.”
Wat had u hem willen vragen?
“Ik wilde vooral weten of het echt waar is dat hij nergens spijt van heeft. Of hij ’s nachts wakker ligt. Of hij soms paniekaanvallen heeft. Cheneys vrouw Lynne heeft ooit een boek geschreven over een fictieve president die voor de buitenwereld heel zelfverzekerd overkwam, maar achter de schermen aan zware angstaanvallen leed. Zou ze de inspiratie daarvoor bij haar echtgenoot hebben gehaald? Dat vind ik eindeloos fascinerend. Waar zou Cheney aan denken als hij ’s nachts in bed ligt, en zijn demonen wakker worden?”
U zei daarnet dat u niet over Cheney wil oordelen, maar qua ideologie kon hij niet verder van u af staan. Hij had lak aan het milieu. U steunt Greenpeace en het WWF, en wordt weleens gefotografeerd met een T-shirt van Sea Shepherd.
“Ik ben gewoon zo opgevoed. Mijn vader nam ons mee naar betogingen toen we klein waren. Ik herinner me nog dat we samen op Maggie Thatcher stonden te vloeken. (lacht) En ja, ik ben inderdaad begaan met het milieu. Maar anderzijds wil ik daar ook niet te veel over prediken. Ik versta wel dat mensen een beetje moe worden van bekende koppen die interviews aangrijpen om hun ideologie uit te dragen. Dan heb ik veel liever dat een film waarin ik meespeel een discussie opstart, zoals Vice.”
In België komen al weken iedere donderdag scholieren op straat voor het klimaat. Wat zou u tegen uw kinderen zeggen als ze wilden spijbelen om te gaan betogen?
“Ik zou dat steunen, en zelfs aanmoedigen. Want daar draait opvoeding om, toch? Zorgen dat je kinderen voor zichzelf leren te denken.”
‘Vice’ speelt vanaf 27/2 in de bioscoop, en maakt zondagnacht kans op 8 Oscars.