De man in kwestie had in de vijftien jaar na zijn zware auto-ongeluk geen veranderingen meer vertoond. “Het was dan ook een gigantische uitdaging om zo’n extreem geval als testcase te nemen,” aldus Dr. Angela Sirigu, de auteur van de studie en neurowetenschapper aan het Institut des Sciences Cognitives Marc Jeannerod in Lyon. “De reden dat we hiervoor opteerden is echter net omdat het geen toeval zou zijn als er veranderingen zouden plaatsvinden na de stimulatie van de hersenzenuwen.”

Hoe gaat zoiets in zijn werk?

Een chirurg plant een toestel in de borstkas van de patiënt met een draad onder de huid. Deze draad verbindt de hersenzenuw met het toestel, dat elektrische signalen uitstuurt via de zenuw naar de hersenstam. Dit zendt dan impulsen naar bepaalde delen van de hersenen.

Patiënten die in een vegetatieve toestand zijn, vertonen geen tekenen van bewustzijn en mentaal of motorisch functioneren. In tegenstelling tot comapatiënten openen patiënten in een vegetatieve toestand met tussenpozen hun ogen. Dit is echter geen teken van ontwaken, maar een willekeurige fysiologische gebeurtenis.

Nadat de man een maand lang aan de stimulatie onderworpen was, verbeterde zowel zijn aandacht, bewegingen als hersenactiviteit. Het resultaat van de studie weerlegt dan ook de gangbare opvatting dat vegetatieve toestanden die langer dan 12 maanden duren onomkeerbaar zijn.

Heeft men nu dé oplossing gevonden?

Volgens Dr. James L. Bernat, professor of Neurologie aan de Geisel School of Medicine in Dartmouth, zal deze techniek waarschijnlijk niet voor alle patiënten werken. Een vegetatieve toestand kan namelijk veroorzaakt worden door verschillende verwondingen. Hij vindt het echter wel interessant om nog meer onderzoek te doen om te ontdekken welke patiënten hier wél mee geholpen kunnen worden.

Dr. Angela Sirigu laat nog weten dat ze een grote studie zal opzetten in samenwerking met verschillende onderzoekscentra om het therapeutisch potentieel van de zenuwstimulatie te bevestigen én verder uit te breiden.