Matteo Simoni gaat internationaal: “Ik wil doen wat de rest niet doet”

Zaterdagmiddag in de lobby van een Berlijns hotel. Mooi op tijd komt Matteo Simoni op ons afgestapt. Stiptheid is dit weekend essentieel voor hem, want de vijf dagen die hij in Berlijn doorbrengt, zitten propvol gepland. “Ik ga van de ene afspraak naar de andere”, zegt hij met de glimlach. “Vandaag heb ik er al twintig interviews op zitten. En gisteren was er een diner waar ik bij elke gang tegenover iemand anders zat. Table-hoppen van de ene producent naar de andere casting director.”

Simoni is in Berlijn geselecteerd als een van de tien European Shooting Stars: jonge acteurs, van Noorwegen tot Hongarije, die in eigen land al een zekere status hebben. Dat is wel het minste wat je van Simoni kan zeggen. Smos in Safety First, Devon in Callboys, Rocco Granata in Marina, en natuurlijk Adamo in Patser: de dertigjarige Limburger was de afgelopen jaren niet van het scherm weg te slaan.

In de voetsporen van Daniel Craig

Nog een belangrijke voorwaarde om Shooting Star te kunnen zijn: vloeiend Engels spreken. Want een internationale doorbraak is wel degelijk het doel van dit project. Vraag maar aan Daniel Craig, Daniel Brühl, Alicia Vikander, Rachel Weisz en Carey Mulligan, die Simoni allemaal voorgingen.

Met zijn Engels zit het wel goed, zo blijkt op de druk bijgewoonde persvoorstelling. Zonder haperen beantwoordt Simoni vragen over zijn Italiaanse roots en zijn liefde voor comedy. “Als ik hier drie jaar geleden had gezeten, was dat veel minder vlot gegaan”, vertelt hij ons enkele uren later. “Ik ben de laatste jaren veel naar Amerika gegaan. Om te surfen, maar ook om bewust aan mijn Engels te werken. Onder aanmoediging van mijn agent heb ik daar een dialect coach gezocht. Zodat ik klaar ben als er ooit een interessant aanbod uit het buitenland komt.”

Want ja, de goesting om het ook buiten onze landsgrenzen te maken, is er. “Ik zou liegen als ik zei dat ik geen internationale ambitie heb. Ik heb een jaartje geleden getekend bij CAA, een Amerikaanse talent agency. Zo heb ik intussen een twintigtal audities kunnen doen, en ik ben op dit moment in gesprek voor een internationaal project. Maar we zien wel wat daarvan komt. Ik heb alleszins geduld. Als het moet komen, zal het wel komen. En als dat, zoals bij Koen De Bouw, pas op mijn vijftigste is, dan is dat ook goed.”

Het hoeft ook niet per se Hollywood te zijn voor Simoni. “Ik sta ook open voor Italiaanse of Franse rollen. In Marina sprak ik al de helft van de tijd Italiaans. Intussen beheers ik de taal niet meer zo goed, omdat ik nooit de gelegenheid heb om ze te spreken. Maar als ze me naar een Italiaanse auditie sturen, dan twijfel ik niet. Ik vind het heel interessant als een rol me onzeker maakt. Dat schept een nieuw soort creativiteit.” Ook op de set van Patser was dat zo, zegt Simoni. Want als Italiaanse Limburger een Antwerpse Marokkaan spelen, was niet bepaald een fluitje van een cent. “Ik heb echt in mijn broek gepist! Ik heb uitdrukkelijk aan Adil en Bilall gevraagd: ‘Zijn jullie zéker dat jullie mij willen? Want ik zal nooit een echte Marokkaan zijn...’ Maar ze hebben me vertrouwen gegeven, en ik heb het zo goed mogelijk gedaan. Ik neem gewoon graag risico’s. De dingen die de rest niet doet, die wil ik doen. Ik ben niet bang op mijn bakkes te gaan.”

Als we hem vragen of hij zou tekenen voor een carrière à la Matthias Schoenaerts, die vijftien jaar geleden nota bene ook Shooting Star was in Berlijn, aarzelt Simoni niet. “Natuurlijk! De weg die Matthias heeft afgelegd, is echt onwaarschijnlijk. Hij is nu een regelrechte A-lister. Dat is natuurlijk inspirerend. Matthias toont aan dat je moet blijven geloven in je dromen.”

Wat Simoni alleszins met Schoenaerts deelt, is het vermogen om fysiek compleet te transformeren. Een enorme troef op internationaal niveau. “Ik krijg regelmatig te horen: ‘I couldn’t believe that was the same guy!’ Mensen herkennen me soms niet in mijn personages. Dat vind ik een groot compliment. Ik ben een heel fysieke acteur. Ik heb ooit zelfs op het punt gestaan om naar een mimeschool te gaan in Parijs – nog voor ik bij Dora van der Groen ging studeren. Je kunt soms zoveel vertellen met je lijf alleen!”

Pornoregisseur

Die fysieke speelstijl stuurde Simoni vaak in de richting van comedy. “Daar ben ik absoluut niet vies van, en ik zou het ook niet erg vinden om er in het buitenland iets mee te doen. Maar ik wil ook heel graag wat zwaardere, donkere rollen spelen. In die zin was Patser al een stap in de goede richting. En binnenkort ga ik Dennis Black Magic vertolken in de nieuwe film van Robin Pront, die over de geschiedenis van (de beruchte Antwerpse discotheek, LT) Zillion zal gaan. Daar heb ik ongelooflijk veel zin in. Ik bedoel, ik mag een pornoregisseur spelen, hoe cool is dat? (lacht)”

Het enorme succes van Patser, zijn selectie als Shooting Star, zijn aanstelling als Master op het Filmfestival van Oostende... Heeft Simoni zelf ook het gevoel dat hij op een kantelpunt staat in zijn carrière? “Nee, ik doe gewoon hetzelfde als voordien. Ik blijf met beide benen op de grond en ben bescheiden.”

En dan moet hij dringend naar zijn volgende afspraak. Al kan de boog ook niet altijd gespannen staan: Simoni gaat ook naar een feestje. “Maar wees gerust”, lacht hij, “ik houd het bij twee glaasjes. Ik ben hier om te werken, dus ik probeer me niet te laten vangen. Anders kan ik morgen geen Engels meer spreken.”