"Dries is niet meest flamboyante figuur, maar wel hardwerkend politicus die stad met de nodige bekwaamheid leidt”
Toegegeven, Zuhal (37) is een spontane Limburgse die altijd in is voor een aangenaam gesprek. Maar er is ook mevrouw Demir, de staatssecretaris die zichzelf omschrijft als “geen klassieke Vlaams-nationaliste, wel eentje met een eigen geluid”. Dat ze temperamentvol is bleek eergisteren nog maar eens. “Religieuze gekken zaaien haat, zetten bevolking tegen elkaar op en behandelen vrouwen als vuil. Op het Genkse stadhuis! Laten we dit toe?”, tweette de staatssecretaris als reactie op een lezing waarin twee moslimpredikers in het stadhuis van Genk ontucht, te korte jurkjes, alcohol en muziek als zonden tegen de islam bestempelden.
Wie Zuhal Demir een beetje kent, weet dat haar verontwaardiging meestal oprecht is en willens nillens geventileerd moet worden. Toch is het geen toeval dat Demir net in deze discussie keihard uithaalt: recent verhuisde ze naar Genk om dichter bij haar familie te zijn… en de aanval in te zetten op de burgemeesterssjerp. Akkoord, CD&V-burgemeester Wim Dries is niet de meest flamboyante figuur, maar vriend en vijand zijn het er over eens dat hij een hardwerkend politicus is die zijn stad met de nodige bekwaamheid en dossierkennis leidt.
Heel wat CD&V’ers hebben het niet zo begrepen op politica Demir. Dat geldt zeker in Genk, waar het overlegmodel van CD&V haaks staat op de polariseringsmechanismen die Demir vaak hanteert. Diezelfde tweespalt zie je ook bij de Genkse N-VA: de nieuwere generatie ziet Demir als een godsgeschenk om het aloude CD&V-bastion te slopen – met 7 N-VA-zetels tegenover 18 voor CD&V staat er heel wat sloopwerk te gebeuren. De meer traditionele Vlaams-nationalisten zien de Genkse toekomst rooskleuriger met consensusfiguur Jos Lantmeeters, het politieke (dossier)beest die uit een traditionele en in Genk erg bekende Volksuniefamilie komt. Als enige partij moet N-VA in Genk nog beslissen wie voor de sjerp gaat: Demir of Lantmeeters, oftewel jong, allochtoon en heftig versus matuur, autochtoon en meer gematigd.
De andere partijen vrezen nu al onzichtbaar te worden in de tweestrijd tussen CD&V en N-VA. Met Angelo Bruno en Meryame Kitir lijkt ProGenk nog de meeste kans te maken op een plaatsje in de politieke arena. Dan moeten de socialisten wel het vertrek van Groen uit hun kartellijst kunnen opvangen, zodat ze opnieuw een meerderheid met CD&V in het zadel kunnen hijsen. Met elk drie zetels lijken Vlaams Belang en PVDA+ (boegbeeld Harrie Dewitte maakt plaats voor de meer onberekenbare Gaby Colebunders) veroordeeld tot een figurantenrol. Om nog maar te zwijgen van Open Vld, dat met ex-centrummanager Jan Boots haar enige zitje wil uitbreiden.
Voorlopig is het tot 14 oktober 2018 wachten of het fabeltje van de krekel en de mier zich in Genk voltrekt, en Dries en Demir veroordeeld worden om samen een nieuw bestuur op de been te brengen. Tot het zover is zal Zuhal Demir geen kans onbenut laten om Wim Dries onder vuur te nemen en de rechterflank van CD&V te verleiden.
