Jerom in Antwerpen: lekker, maar we hadden niet de indruk dat ze blij waren ons te zien

Jerom opende eind 2015 en werd een instantsucces. Bij de culinaire gidsen en bij foodies alom 14 op 20; en twee koksmutsen bij Gault Millau, plus een bordje bij Michelin: een kwaliteitsvolle keuken dus. Bezoekers zijn gek op het decor: een oud pakhuis met bakstenen muren, een glazen dak hoog boven de tafels, en veel zwarte en donkere tinten.

Ik zeg dit allemaal omdat ik niet laaiend enthousiast ben, maar volledig bereid ben te aanvaarden dat het a) aan mij lag, b) aan de ontvangst en de bediening, c) aan het toeval of d) aan alle voorgaande keuzes.

Aan de keuken ligt het in elk geval niet. Filip De Pauw is een ambitieuze chef die ons het ene na het andere geslaagde bord voorschotelt, en toch zitten we ons het hele etentje af te vragen waarom dit geen mooiere ervaring is, waarom we het niet gezelliger vinden en waarom we nu al weten dat we niet zullen ­terugkomen.

Jerom serveert een driegangenmenu (44 euro) met aangepaste wijnen (28 euro). We krijgen alvast een hapje: een krokantje met een wortel- en-komijndip, een torentje van varkensvlees en pickles, een aardappelsoepje met miso en gerookte forel. Allemaal lekker. De blokjes dorade met komkommer, appel en sesamkoekjes zijn fris en licht, een perfect voorgerecht.

De aangepaste wijn is een witte Dos Claveles, even fris en fruitig. De twee reepjes Duroc-varken met witloof en bospaddenstoelen zijn net wat op dat moment nodig is, sappig en wat zouter. Er hoort een rode wijn bij, de 667 pinot noir uit Monterey, met flink wat alcohol, stevig en aards. Het dessert stelt niet teleur: peer gelakt met bruin bier, hazelnootjes, chocolade en vanille-ijs, net zo inventief als de andere gangen. We drinken er een sprankelende rode wijn bij uit Puglia, van Masseria Capoforte, een ­verrassende maar mooie keuze.

Als we naar huis wandelen, proberen we te duiden wat ons nu net dwarszit. Veel heeft wellicht te maken met onze manier van binnenkomen. Toegegeven, door het koude weer zagen we eruit als meneer en mevrouw Yeti, dat speelde misschien niet in ons voordeel. We waren de eersten in de zaak en we hadden niet echt de indruk dat ze blij waren om ons te zien. Dat gevoel is zo’n beetje blijven nazinderen en we kregen het niet weg­gegeten, jammer.

Info: Graaf van ­Egmontstraat 39a, ­Antwerpen, restaurantjerom.be