Ouders van Saar (15) onthutst dat doodrijder wéér crasht in dronken toestand: “Zijn tranen, zijn beloftes. Allemaal leugens”

Ooit dong Miguel V. mee naar de titel van prins carnaval in het West-Vlaamse Beernem. De zelfstandig lasser uit Aartrijke was niet vies van wat pinten en avondlijk vertier en kwam dus in aanmerking, dacht hij. Hij haalde het net niet. Toch was hij met de regelmaat van de klok in de cafés te vinden. Drinkend, desnoods in zijn eentje.

Zo ook precies twee jaar geleden. Hij vond dat zijn goede werkjaar wel een pint of acht verdiende. In zijn eentje. Nadien kocht hij een kerstboom en reed naar huis met zijn Land Rover Freelander. Wat ­later, terwijl hij met zijn gsm aan het prullen was, reed hij in Gits de fietsende Saar ­Gevaert van de weg. Terwijl hij thuis ontnuchterde, ­bezweek het meisje aan haar verwondingen. Laat op de avond, toen hij zich na zes uur verstoppen toch meldde bij de politie, blies hij nog steeds 0,41 promille. Hij bleek ook geen keurings- of verzekeringsbewijs te hebben. Maandenlang zat hij in voorhechtenis.

‘Gebroken’ dader

Op het proces in Kortrijk troffen Bart Gevaert en Ann Colson, de ouders van Saar, een “gebroken” dader aan. In een brief en later tijdens de zitting drukte hij zijn spijt uit. Hij zwoer nooit meer te zullen rijden en zijn alcoholprobleem aan te pakken. Zijn tranen leken ­oprecht. Hij hoefde niet naar de cel, maar geraakte zijn rijbewijs bijna vier jaar kwijt. Ondanks zijn belofte nooit meer te rijden ging Miguel V. toch in ­beroep. Die uitspraak viel eind vorige maand: drie jaar cel met uitstel en tien jaar rijverbod. Een relatief milde straf, tot grote ontgoocheling van Saars ­ouders. “Geen effectieve straf? Onbegrijpelijk.”

Vlak na het proces werd hun ongeloof nog zoveel groter toen ze ontdekten dat de doodrijder van hun dochter een ordinaire ­leugenaar is. “Tijdens het proces heeft hij constant gelogen”, zegt Bart ­Gevaert. Nu blijkt dat V. wél ­opnieuw achter het stuur was gekropen. En opnieuw in dronken toestand was gecrasht.

Een gerechtelijke bron bevestigt dat hij twee ­weken voor de uitspraak een elektriciteitspaal ramde in Ledegem en in de gracht belandde. “Toen politie en ambulance arriveerden, zette hij het op een lopen”, zegt de bron. “De wagen stond op naam van zijn vriendin, die de politiediensten verzekerde dat hij zich ’s avonds zou komen melden.”

Dat gebeurde volgens onze informatie niet: het koppel verborg zich drie dagen op hotel. Alles om een nieuwe positieve alcoholtest te verdoezelen. Al gaf de multirecidivist finaal wel toe “iets” te hebben gedronken. De betrokken ­procureur was razend toen de feiten aan het licht kwamen. “Het justitieel vacuüm”, klinkt het over het feit dat hij strikt wettelijk mocht rijden. “De ­beroepsprocedure heft al zijn opgelegde voorwaarden op.” Pas bij een veroordeling voor zijn derde vluchtmisdrijf kan hij opnieuw in de gevangenis belanden.

Het maakt de ouders boos. Net gisteren was het twee jaar geleden dat Saar stierf. Tijdens een herdenkingstocht werden bloemen neergelegd. “We voelen ons machteloos. De doodrijder van Saar pleegt nu al voor de derde keer vluchtmisdrijf. Waarom blijft zo ­iemand niet aangehouden? Voor ons is die tien jaar rijverbod nooit een echte straf geweest.”

De ouders werden van de nieuwe crash op de hoogte gebracht, enkele uren na het vonnis. De voorbije weken bleven ze met die frustratie rondlopen. Alleen met hun verdriet. Gisteren moest het eruit, om het systeem aan te klagen. “Die man heeft ons heel de tijd voor­gelogen”, zegt Bart. “Nooit zou hij nog met een auto ­rijden. En dat zogezegde drankprobleem, dat viel al bij al wel mee. Allemaal ­leugens. En wij als slachtoffer worden veel te weinig ­gehoord.”