Direct naar artikelinhoud
Column

Een geweten was niets meer dan levensbekorting en een ideologie diende maar zolang ze macht voortbracht

Frederik De Backer.Beeld Stefaan Temmerman

Frederik De Backer schrijft elke donderdag over de grauwe wereld die we zo veel mogelijk proberen te negeren.

Ze hielden hun scheldpartijen in een halfrond, omdat een cirkel zou impliceren dat ze de hele bevolking vertegenwoordigden. Maar in hun hoofden was geen plaats voor doppers, zieken, jongeren, ouderen, arbeiders, anderstaligen en al wat bruiner was dan hun puntgave, ongebruikte handpalmen. Of toch, wanneer ze nog maar eens tot de laatste cent konden worden uitgeknepen. Een halfrond van CEO’s en juristen, en de enigen die ze vertegenwoordigden waren bankiers en boekhouders. Ondernemers. Grootindustriëlen, projectontwikkelaars en andere megalomanen, verenigd in schimmige rijkemannenclubjes. Grijze kostuums in dienst van grijze kostuums.

Ze hadden geen dag in hun leven gewerkt. Rechtstreeks van hun door vader de arts of advocaat betaalde studentenkoten naar de bestuurskamer. Geboren op een berg geld, om er tachtig jaar later onder te stikken. Ze leefden in luchtbellen van weelde, waar de hinderlijke realiteit hen bespaard bleef, enclaves van bourgeoisie die ze enkel verlieten om met opengespreide portefeuille te worden rondgereden van zitpenning naar zitpenning. Met de ruitjes helemaal omhoog, opdat de stank van armoede en werkdruk hun opgehaalde neuzen niet zou bereiken.

De als mensen vermomde melkkoeien in hun schamele rijhuisjes met hun armtierige occasiewagentjes dienden om de economie vooruit te helpen, niet omgekeerd

Een geweten was niets meer dan levensbekorting. En een ideologie diende maar zolang ze macht voortbracht. Om de paar jaar werden op affiches in voortuinen en raamkozijnen even de maskers opgezet, en uit hun luchtgaatjes kwam de ene uitgebraakte loze belofte na de andere gesijpeld. Alsof ze werkelijk om een ander gaven.

De als mensen vermomde melkkoeien in hun schamele rijhuisjes met hun armtierige occasiewagentjes dienden om de economie vooruit te helpen, niet omgekeerd. Ze moesten worden kleingehouden, kaalgeplukt en gestraft voor het minste. Monddood gemaakt. De staat was niemand iets verplicht. Geen brood op de planken, geen zekerheid van inkomen en al helemaal geen geluk.

De hyena’s in hun halfronden dienden enkel zichzelf, en als ware psychopaten hadden ze het volk nog verplicht om hen te verkiezen ook. Zodat er ook volgende keer weer wat te grijnzen viel achter hun mombakkes van gefingeerd fatsoen.

Meer opinie? Krijg elke woensdag en zondag onze Opiniemakers nieuwsbrief.