‘Gamen is een vak. Althans, op het niveau waarop ik het doe’

‘Verderop zag ik iemand in een fort zitten. Meteen plaatste ik een bouncer pad – als je daar tegenaan springt, stuiter je de lucht in. Ik sprong, en terwijl ik door de lucht vloog, schoot ik. Eerst een raket erop, meteen daarna switchte ik naar mijn shotgun. Had ik daarmee gemist, dan was hij niet dood geweest. Dat is een van mijn mooiste kills. Alles ging perfect, hij kon letterlijk niks terugdoen.

‘Fortnite is een lastig spel. Met zijn honderden word je afgezet op een eiland. Daar is het last man standing: wie het laatst overblijft, wint. Kun je heel goed richten en schieten, dan wil dat niet zeggen dat je goed bent. Je moet beschuttingen kunnen bouwen. In de gaten houden hoeveel kogels je over hebt. Tactisch aanvoelen wanneer je wel aanvalt en wanneer niet. Eén klein foutje kan fataal zijn.

‘Gamen moet je liggen. Een vriend van mij speelt vier keer zo veel Fornite als ik, maar die is er nog steeds niet heel goed in. Zoals veel voetballen ook niet garandeert dat je de beste voetballer ter wereld wordt. Dat is iets waarvan veel mensen zich niet bewust zijn: gamen is een vak. Althans, op het niveau waarop ik het doe.

‘Ik speel heel aanvallend. Zie ik iemand lopen, dan doe ik er alles aan om zo dicht mogelijk in de buurt te komen en hem te killen. Maakt me niet uit wie het is. Een van mijn lievelingswapens is daarbij de granaatwerper. Om dat wapen sta ik bekend op YouTube. Ik weet precies wanneer de granaten afgaan. Als ik schiet, zorg ik dat ze precies boven het hoofd van de tegenstander exploderen. Dat kunnen er maar weinig.

‘Grenades op hun hoofd tuffen, zo noem ik dat. Dat is mijn eigen onzinterm, blijkbaar werken dat soort dingen. Ik speel voor mijn video’s niet gewoon Fortnite, ik probeer er voor mijn kijkers een show van te maken, met humor. Ook geef ik tips. Vaak bedenk ik die als ik zelf een fout maak. Zo van: jongens, herlaad altijd je wapens vóór je een gevecht in gaat, anders krijg je dus dit. Voorbereiden doe ik niet. Ik ga lekker zitten, begin de opname en er wordt geknald. En gelachen.

‘Bij YouTube is de omgang met het publiek veel directer dan bij televisie. Soms speel ik een potje met mijn eigen kijkers en neem ik dat ook op. Als ik nu een oproep plaats dat ik vragen ga beantwoorden, durf ik te wedden dat ik er vanavond vijfduizend binnen heb. Die respons is bizar. De Royal Army, zo noem ik mijn fanbase. Dat staat ook op de kleding die ik verkoop. En die wordt met trots gedragen.’