Erik ten Hag is beter dan Michels en Van Gaal, maar krijgt minder lof door zijn Twentse accent
Erik ten Hag is de eerste Ajax-coach sinds Louis van Gaal die zijn ploeg naar de halve finales van de Champions League heeft geleid. Tegen Juventus, en eerder tegen Real Madrid, overtroefde hij zijn tegenspelers Allegri en Solari met een uitgekiend tactisch concept. Dat kostte Solari de kop en Allegri voelt zich sinds dinsdag ook niet zo lekker. Maar terwijl Van Gaal in zijn succesjaren al snel tot de God van Amsterdam werd benoemd, zijn de complimenten aan het adres van Ten Hag, ook na de mirakels van Madrid en Turijn, aan de zuinige kant. ‘Een kabouter’, noemde een vooraanstaand voetbalkenner hem dinsdagavond plompverloren.
Daar is krankzinnig genoeg maar één verklaring voor: Ten Hags Twentse accent. In Amsterdam, behalve de hoofdstad van het land ook de hoofdstad van de arrogantie, vinden ze dat een rasechte Tukker onmogelijk een goede trainer kan zijn. Zodoende stond Ten Hag eind 2017 meteen op achterstand als trainer van Ajax. Die heeft hij nog steeds niet ingelopen. Misschien zullen er een paar voorzichtige loftuitingen zijn kant opkomen wanneer hij de Champions League wint, maar ook dat is niet zeker. Hij was en is een gemakkelijk doelwit voor de vaderlandse voetbalhumoristen – een debiel kan hem nadoen: lachen.
Zelfs Ten Hags voorganger Marcel Keizer had van meet af aan meer krediet; dat kwam niet door zijn prestaties als coach, maar door zijn plat-Amsterdamse Michels-accent.
De successen van Ajax worden door voetbaljournalisten toegeschreven aan de spectaculaire opkomst van een paar grote talenten (De Jong, De Ligt, Van de Beek) en de aankoop van enkele ervaren voetballers. Dat spelers met jeugdpuistjes ineens blijken te kunnen meedoen op het allerhoogste niveau, wordt nooit op het conto van Ten Hag geschreven – dat was bij Michels en Van Gaal wel anders geweest. De belangrijkste aankoop, Dusan Tadic, was eerder speler van FC Groningen en FC Twente en daarna van de Engelse middenmoter Southampton: geen Europese superster dus. Hij werd pas een topper onder Ten Hag, maar ook dat lees je nooit ergens terug.
Ten Hag is de kloof tussen Randstad en ‘provincie’ in persoon. Guus Hiddink wist destijds zijn Achterhoekse komaf nog te verbloemen door snel een paar Amsterdamse termen in zijn woordenschat op te nemen (‘gogme’) en een huis aan de Amstel aan te schaffen, maar voor Ajax kwam hij niettemin nooit in aanmerking: had hij maar in de Jordaan geboren moeten worden.
Ten Hag, lees ik net iets te vaak, heeft gebrek aan charisma. Het charisma van Michels bestond voornamelijk uit korte staccato zinnetjes en betekenisvol zwijgen, wat hem de bijnaam De Sfinx opleverde. Van Gaals imago werd vooral bepaald door horkerig gedrag tegenover de media en zijn eigen overtuiging dat hij de Verlosser was, meer dan de Verlosser zelf, overigens ook een Amsterdammer.
Prima coaches overigens, Michels en Van Gaal. Maar Ten Hag is beter: hij levert topprestaties in een voetbalwereld die niet meer is te vergelijken met die van de jaren negentig (Van Gaal) of zeventig (Michels). Hij heeft geen Cruijff (Michels) en ook geen talentvol team dat al een paar seizoenen samenspeelt (Van Gaal). Wat Ten Hag in korte tijd met Ajax heeft gedaan is niet minder dan een wonder. Hij is de Nederlandse Guardiola, de Spaanse erfgenaam van Cruijff en beste voetbaltrainer ter wereld.
Ik hoop dat hij zijn Twentse accent zal koesteren en niet op zoek gaat naar leeg Amsterdams charisma. En ook dat hij eindelijk het respect krijgt dat hij verdient.