Coach Erwin van de Looi over zijn debuterende zoon: trainer is mijn beroep, maar vader ben je altijd
Coach Erwin van de Looi maakte zondag het eredivisiedebuut van zoon Tom van dichtbij mee. Die droeg wel het shirt van de tegenstander.
Het is iets na twee uur als Erwin van de Looi zondag voorlopig voor het laatst zijn vaderhart laat spreken. Bij de zijlijn wacht hij zoon Tom op voor een knuffel en een zoen. Daarna zet de Willem II-trainer de knop om. Hij wil vandaag drie punten halen.
Woensdagmiddag zag Van de Looi een berichtje in de familieapp binnenkomen. Afzender: Tom, een van zijn twee zoons, spelend voor FC Groningen. 'Het is zover: ik ga debuteren!'
Natuurlijk was vader Erwin trots, zegt hij voorafgaand aan de wedstrijd. Maar liever had hij gezien dat zijn zoon een week later zijn entree zou hebben gemaakt in het betaald voetbal. Nu, met een rechtstreekse confrontatie in het vooruitzicht, worstelt hij zichtbaar met zijn gevoelens. 'Trainer is mijn beroep, maar vader ben je altijd.' Later, droogjes: 'Het enige voordeel: ik ben er nu in elk geval wel bij.'
Waar Van de Looi senior een lange, wat slungelachtige verdediger was van onder meer Vitesse en NAC, daar is Tom een snelle, dynamische middenvelder. Vorig jaar tekende hij een driejarig contract bij FC Groningen, de club waar zijn vader in 2002 zijn carrière afsloot.
Twee jaar terug zei Van de Looi in het AD over zijn twee zoons: 'Ik begeleid ze, stimuleer ze, maar ik vind wel: je moet er vol voor gaan. Na een paar trainingen voor een andere sport kiezen omdat ze het niet leuk vinden, daar heb ik niks mee.'
Waar Van de Looi senior een lange, wat slungelachtige verdediger was van onder meer Vitesse en NAC, daar is Tom een snelle, dynamische middenvelder
Die woorden zijn niet aan zijn zoon voorbijgegaan. Toen een journalist van RTV Noord hem tijdens het afgelopen trainingskamp in Spanje complimenteerde met zijn officieuze debuut in de oefenwedstrijd tegen Club Brugge, antwoordde hij: 'Dankjewel, maar ik ben niet tevreden.' Het is precies zoals zijn vader ook het voetbal beleeft: het kan altijd beter.
De klok tikt richting half drie. De cameraman van FOX Sports zoekt echtgenoot Hennie van de Looi op de eretribune. Sinds 2016, toen Erwin trainer werd bij Willem II, verhuisde ze met haar man naar Gilze en Rijen. Het ouderlijk huis in het Drentse Roden wordt nu bewoond door Tom.
Terwijl vader en zoon elkaar deze week bestookten met quasivenijnige berichtjes ('Jammer Tom, dat je gaat debuteren met een nederlaag'), probeerde Hennie de lieve vrede te bewaren in de familieapp. 'Laat het maar een gelijkspel worden', had ze tegen beide kamphanen gezegd. 'En vooruit: dan mag Tom wel scoren.'
Tijdens de wedstrijd is Van de Looi schijnbaar alleen maar bezig met zijn eigen ploeg, maar met een schuin oog houdt hij zijn zoon in de gaten. Die moet deze middag Willem II-middenvelder Ben Rienstra schaduwen en de balans in het elftal bewaken.
Heel even is vooraf bij vader en zoon het familie Kruys-scenario door het hoofd geschoten. In 2004 scoorde zoon Ricky als invaller van FC Utrecht tegen De Graafschap, de club waar zijn vader trainer was. 's Avonds stond Ricky voor een gesloten deur van het ouderlijk huis. 'Hij gaat maar bij zijn meissie eten', bitste Gert Kruys. 'We gaan het niet de hele avond over dat doelpunt hebben.'
Zover komt het bij de Van de Loois deze middag niet, al was het maar omdat Tom als verdedigende middenvelder nauwelijks in de buurt van het vijandelijk doel komt. Hij neemt in zijn debuutwedstrijd niet al te veel risico en speelt zoals zijn vader bekendstaat als coach: sober en gedegen. Bij de aanhang van Willem II is Van de Looi daarom niet altijd even geliefd. De fans willen spektakel.
Tijdens de wedstrijd is Van de Looi schijnbaar alleen maar bezig met zijn eigen ploeg, maar met een schuin oog houdt hij zijn zoon in de gaten
De sfeer wordt er niet beter op als FC Groningen op voorsprong komt. Na dertien minuten stuurt de Japanner Ritsu Doan de bal richting kruising, onhoudbaar voor doelman Mattijs Branderhorst. In de tweede helft volgt de gelijkmaker van invaller Ismail Azzaoui, een schot in de lange hoek: 1-1. Die cijfers staan ook na 90 minuten op het scorebord.
Na afloop, op het veld, wandelt Van de Looi op Tom af. Het heeft geen zin meer om de schijn op te houden. Wat hij de hele week al voelde, komt nu naar buiten. Hier loopt een trotse vader met tranen in zijn ogen. Eerst is er een omhelzing, daarna een zoen en een paar mooie woorden. 'Je hebt het geweldig gedaan, Tom. Ik ben trots op je.'
Later verschijnen ze gebroederlijk voor de tv-camera's. Onomwonden geeft Van de Looi toe dat hij niet alleen naar Willem II heeft gekeken deze middag. 'Ik heb een paar bijzondere wedstrijden mogen coachen in mijn carrière. De bekerfinale met FC Groningen bijvoorbeeld. Deze wedstrijd komt ook in dat rijtje.' Hij kijkt opzij, naar zijn zoon. 'Gelukkig had ik al na vijf minuten door: dat komt wel goed met Tom.'