Luister naar

Ingezonden brief: De ondernemingsraden van scholen hebben ingestemd, en dan nu staken?

Nieuws
Henk Cornelisse oud-leerkracht Leek
woensdag 13 december 2017 om 03:00

Tussen 2012 en 2016 is de overheidssubsidie per basisschoolleerling gestegen. Maar de leerkracht voor de klas heeft daar niets van gemerkt. Voor zijn en haar salaris gold al die jaren de nullijn. En ook geen vermindering van de werkdruk, eerder toename.

Bestuurders vonden het nodig extra financiële middelen aan andere zaken te besteden of de reservepot te vullen.

Niet de minister, maar de schoolbestuurder beslist over de besteding van de overheidssubsidie.

Maar de bestuurder heeft daarvoor een positief advies van het personeel (via de ondernemingsraad) nodig. Heel veel ondernemingsraden hebben dat positief advies gegeven. Of hebben ze zitten slapen? Dan komt een stakingsactie wel ‘een beetje dom’ over.

Eerst instemmen met het besluit van de bestuurder: geen salarisverhoging en geen werkdrukverlichting.

Daarna van de minister nog meer geld eisen en met een staking de leerling de dupe laten worden (ND 12 december). Raar!

Dan moet je bij je bestuurder en je ondernemingsraad zijn. Die beslissen waar het geld heen gaat. Ga daar de strijd mee aan.

Overigens mijn diepe respect en bewondering voor wat veel leerkrachten dagelijks met en voor hun leerlingen presteren.

En dank voor wat ze mijn (klein)kinderen meegeven. <

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
'Ik zou wensen dat Europa weer bestuurd zou worden vanuit het geloof in God.'

Stemmen op een christelijke partij in Europa? 'Het gaat om wat mensen doen, niet wat ze belijden'

Neemt het belang van de Europese verkiezingen voor u toe nu CU en SGP misschien beide geen zetel bemachtigen? Welke overwegingen maken acht ND-lezers als ze gaan stemmen?

In de rubriek 'Van de redactie' schrijft een lid van de hoofdredactie over de journalistieke keuzes van het Nederlands Dagblad.

De verhalen van Daphne Wesdorp maken ons tot getuigen van oorlog

Daphne Wesdorp is 26 jaar oud, maar heeft meer oorlog gezien dan de meeste mensen. In de afgelopen paar jaar reisde ze voor het Nederlands Dagblad naar landen als Oekraïne, Irak en Ethiopië.

Vaak zitten in verhalen over religieverlating ook complexe onderhandelingen met de tradities en gemeenschappen waar je vandaan komt.

Reken af met luie en oneerlijke vooroordelen over mensen die hun religie verlaten

Veel religieverlaters gaan niet over één nacht ijs. Het is vaak een pijnlijk proces waarbij er veel op het spel staat: je geloof, familie, werk en vriendschappen. Luister eerlijk naar hen, schrijft Nella van den Brandt.

Arbeidsmigranten vallen buiten onze vangnetten van empathie, en hebben weinig verdedigers. Ze worden gezien als economische noodzaak.

Wij, die van jongs af leerden voor onszelf op te komen, weten niet hoe het is arbeidsmigrant te zijn

Er worden in ons land massaal mensen uitgebuit: arbeidsmigranten. We voelen ons vaak weinig met hen verbonden. Schrijfster Anna Looije: 'Maar elke daad van goedheid voor deze kwetsbare groep wordt door God gezien.'

Protest tegen het verdwijnen van normale kassa's bij dit Albert Heijn filiaal in Utrecht.

Afrekenen bij een kassadame of -heer is er nauwelijks nog bij. Ik mis contact bij de zelfscankassa

Thijmen Sprakel doet bij de zelfscankassa van Albert Heijn een ontdekking: hij mist iets. Contact! Met een mens. En nu zoekt hij een supermarkt met een menselijk gezicht.

Mosab Hassan Yousef, een ex-Hamas strijder die nu christen is. 'Ik ben de zoon van de oprichter van Hamas - opgevoed en opgeleid met als doel om Israël te vernietigen. Ik ben tot een keerpunt gekomen en heb Joden van harte lief.

Er zijn hoopvolle voorbeelden in Israël en Gaza: mensen met een trauma die elkaar willen liefhebben

David Verboom begrijpt steeds minder van wat er in Israël gebeurt. Maar een messiasbelijdende voorganger in Israël en een ex-Hamas strijder uit Gaza geven hem hoop.