Direct naar artikelinhoud
MuziekrecensieKings of Leon

‘Can We Please Have Fun’ van Kings of Leon: weer lol in rock-’n-roll

Caleb Followill op het podium in Reading, enkele jaren geleden. Hij en zijn kompanen zijn na lange tijd weer in vorm.Beeld BELGAIMAGE

Are you a mustang or a kitty?’ polst Caleb Followill op de negende langspeler van Kings of Leon. Wij gingen alleszins van de weeromstuit spinnen als een kitten nu de groep opnieuw steigert als een onstuimige hengst.

Can We Please Have Fun

Kings of Leon

En dat gebeurt meer dan eens. Tijdens een ziedend briesend ‘Hesitation Generation’ geven ze Sturm en Drang de sporen over de prairie, en bekennen Kings of Leon dat ze het zieltogen spuugzat zijn. “Let’s take this thing apart, rebuild it with our hands”, steekt frontman Caleb Followill van wal. De Southern rockers kunnen hoorbaar hun lol niet op, als jonge drieste honden die eindelijk weer van de ketting mogen.

De gloriedagen met ‘Sex on Fire’ en ‘Use Somebody’ liggen dan wel zo’n slordige vijftien jaar in de achteruitkijkspiegel, maar de Amerikaanse broers Followill en hun neef Matthew hebben eindelijk opnieuw een plaat onder de arm waarbij enige opwinding zich benedennavels durft afspelen. Zo zoekt ‘Mustang’ onbeschroomd de rauwe randjes van rock’-n-roll op en verkent ‘Nothing to Do’ postpunk met grillige gitaren en voortstuwend drumwerk. ‘Nowhere to Run’ kan dan weer aanspraak maken op verhitte koorzang in het festivalseizoen.

Al is het niet zo dat élke song bedoeld is om uw huiskamer in de hens te zetten of de dijken te doen breken. Dankzij Kid Harpoon, die als producer mee sleutelde aan de sound van Harry Styles, Florence + The Machine of Miley Cyrus, moet dit album het ook hebben van popgevoelige melancholie. Een zomerzwoel gecroond ‘Don’t Stop the Bleeding’ wordt zacht aangezet, maar zou uiteindelijk niet misstaan in een zweterige arena. En hoewel Nashville minder gewicht in de schaal legt, willen de Kings ook nu nog weleens wentelen in westernstijl. ‘Ease Me On’ is een saloonfähige sleper, waar u het zagemeel en de morsige biervlekken zo bij kan bedenken. ‘Ballerina Radio’ gooit de klapdeuren van de klassieke americana dan weer wijd open. Waaien mee naar binnen: widescreengitaren en een ritmesectie als locomotief op kolen.

De frontman steekt zijn midlifecrisis en angsten niet onder stoelen of banken (’Split Screen’), maar het gangbare mantra op deze plaat mag duidelijk zijn. Can we please have fun? Het klinkt als een beleefde smeekbede, maar dit album blijft van wanhoop verstoken. Dat de laatste albums weinig geestdrift konden losweken, en de dood van matriarch Betty Ann Followill in 2021 er stevig inhakte, wordt niet onder de mat gemoffeld. Maar de kop gaat uit kas, de schouders worden stevig naar achteren getrokken. Een smetteloos magnum opus, dat is dit niet. Wél een ronkende return-to-form.

Can We Please Have Fun verschijnt 10/5 bij Universal.

‘Can We Please Have Fun’ van Kings of Leon: weer lol in rock-’n-roll
Beeld AP